بله | کانال شعر و ادبیات چامه

۳۰ فروردین

دلم آنگاه خوش گردد که تو دلدار من باشیمرا جان آن زمان باشد که تو جانان من باشی
#عراقی@chaame

️

۱۰:۴۶

چشمِ عیب از مردمان بردار و عیب خود ببینهرکه عیبِ خویش بیند، از همه بیناتر است
#نسیمی#درنگ@Chaame 🪭

۱۵:۵۴

یار بارافتاده را در کاروان بگذاشتندبی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را
#سعدی@chaame

۱۷:۵۲

ما صلح‌پیشه‌ایم نه اما شبیه خلقکز ترس جنگ خانه به دشمن سپرده‌اند
#فاضل_نظریاز کتاب #نیست@chaame

۱۸:۵۵

۳۱ فروردین

جنگلبا ناله و حماسهبیگانه استو زخم تبر رابا لعاب سبز خزه فرو می‌پوشد
#احمد_شاملو @chaame

۴:۴۳

منم که می‌رسدم نو به نو ز خویش غمیز دست خویش نیاسوده‌ام به عمر، دمی
#روزنگار، ۳۱ فروردین، زادروز#علی_موسوی_گرمارودی@chaame

| شعر کامل

۶:۴۵

غم عشقت بیابان‌پرورم کردفراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
به مو واجی صبوری کن صبوریصبوری طرفه خاکی بر سرم کرد
#باباطاهر@chaame

️

۱۰:۵۵

سنگی به ره توسن شیرین نتوان یافتکآتش به دلش از غم فرهاد نباشد

#وحشی_بافقی

#شعر_خوب_بخوانیم@chaame

۱۶:۰۲

مهرت به خلق بیشتر از جور بر من استسهم برابر همگان، نا‌برابری است
#فاضل_نظری

500 Days of Summer (2009)@chaame

۱۸:۵۴

شبها، که سر گران شوم از ساغر فراقبالین خود هم از سر زانوی خود کنم
#هلالی_جغتایی#شب_نوشت@chaame 🪽

۲۰:۳۹

۱ اردیبهشت

هوا هوای بهشت است گوئیا بجهاندرِ بهشت درْ اردیبهشت گردد باز
#صغیر_اصفهانی #فرهنگ_لغت@chaame 🪐

۴:۴۵

اردیبهشتی جان

تولدت مبارک @chaame

۵:۱۰

همه عمر تلخی کشیده‌ست سعدیکه نامش برآمد به شیرین‌زبانی
#روزنگار، ۱ اردیبهشت، بزرگداشت#سعدی @chaame 🪐

۵:۴۰

جهان آلودهٔ خواب استفروبسته است در به روی هر تپش، هر بانگچنان‌که من به روی خویشدر این خلوت که نقش دلپذیرش نیستو دیوارش فرو‌ می‌خواندم در گوشمیان این‌همه انکارچه پنهان رنگ‌ها دارد فریب زیست!
#روزنگار، ۱ اردیبهشت، درگذشت#سهراب_سپهری @chaame

️

۶:۱۰

از عشق حذرکن که بود ماحصل عشقخون‌خوردن و جان‌کندن و آنگاه ملامت
#روزنگار، ۱ اردیبهشت، درگذشت#ملک_الشعرا_بهار@chaame

۶:۴۰

عقل چون باد است ارزان در جهانعشق کمیاب و بهای او گران
#روزنگار، ۱ اردیبهشت، درگذشت#اقبال_لاهوری@chaame 🪐

۷:۰۱

سودای عشق پختن عقلم نمی‌پسنددفرمان عقل بردن عشقم نمی‌گذارد
#سعدی@chaame

️

۱۰:۵۱

پُک زدن به سیگار هیچ معنایی ندارد، الّا نوعی لجاجت با خود، و حتی لجاجت در تداوم ِ نوعی عادت.عجیب‌ترین خوی ِ آدمی این است که می‌داند فعلی بد و آسیب‌رسان است، اما آن را انجام می‌دهد و به کرات هم. هر آدمی، دانسته و ندانسته، به نوعی در لجاجت و تعارض با خود بسر می‌برد و هیچ دیگری ویرانگرتر از خود ِ آدمی نسبت به خودش نیست.

از #کتاب سلوک | نوشته‌ی #محمود_دولت_آبادی @chaame 🪐

۱۵:۵۹

گفتم دری ز خلق ببندم به روی خویشدردی‌ست در دلم که ز دیوار بگذرد
#سعدی@chaame

۱۸:۰۵

چشم می‌گرداند این فانوس دریایی هنوزچشم در راه تورا کی خواب می‌آید به چشم
#فاضل_نظریاز کتاب #نیست@chaame

۱۸:۵۸