یک گنجینه استراتژیک دیگر به ایران افزوده شد محمدصادق عبداللهی، مدیر گروه آموزشوپرورش و فنیوحرفهای مرکز پژوهشهای مجلسدوران دفاع مقدس و هشت سال مقاومت در برابر تجاوز حزب بعث به خاک ایران، میراث و شاهنامهای از رشادتها، قهرمانیها و حماسهآفرینیها به یادگار گذاشت و فرهنگی را پدید آورد که ما ایرانیان ۴۰ سال است از این ذخیره ارزشمند در عرصههای مختلف بهره میبریم.جنگ امروز و مقاومت ۱۲ روزه ملت ایران هم به لطف الهی چنین خواهد شد. جنگ هر چند آسیبهایی به همراه داشت و عزیزانی را از ما گرفت اما فرهنگ و روحیهای را از جامعه ایرانی نمایان ساخت که همچون گنجینهای دیگر در تاریخ این مٌلک ماندگار خواهد شد و گرههای کوری را از نظام اجتماعی و سیاسی ما باز خواهد کرد که پشتوانه پیشرفت در سالهای پیشرو خواهد بود: *فهم امکان وحدت در عین کثرت*: ایرانیان گویا سالها دشمن مشترکشان را فراموش کرده بودند و سنگرهایشان را با وجود تذکرات مکرر رهبر جامعه نه در برابر دشمن خارجی که در میان احزاب داخلی میکاشتند و خودی و ناخودی به اصلاحطلب و اصولگرا تعبیر میشد اما جنگ امروز به ما یاد داد که میتوان با حفظ اختلافات داخلی، در برابر دشمن خارجی یک دل و یک حرف بود. میشود در چارچوب منافع و امنیت ملی با یکدیگر مهربان بود و در کنار نیروهای نظامی، امنیتی و انتظامی ایستاد و در عین حال اختلاف داشت و انتقاد کرد. *درک ضرورت مقاومت برای نسل جدید*: کاری سخت و پیچیده پیشروی نظام آموزشی و رسانهای کشور بود که مفهوم دشمن، دشمنی و صهیونیست را به نسل جدید معرفی کند. این نسل سالها تحت پروپاگاندای دشمن شنیده بود راه درست، راه «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» است اما حالا ارزش مقاومت را و قدر آسایش را و قدر جنگیدن خارج از مرزهای میهن را فهمید. نسل امروز آنچه نیاز بود بخواند، دید و بیان حضرت علی(ع) برایش ثابت شد: «پيش از آن كه آنها با شما بجنگند با آنان نبرد كنيد، به خدا سوگند، هر ملّتى كه درون خانه خود مورد هجوم قرار گيرد، ذليل خواهد شد.» *ابطال نگاه سادهلوحانه به دنیا*: تحلیلهایی را حتی از افراد صاحب کرسی در دانشگاهها میشنیدیم که ایران را چه به فعالیت منطقهای و موشکسازی و...! یک گروه هم که میگفتند کافی است با کدخدا ببندیم و امضای این و آن تضمین است و...! گویا کتوشلوار و کراوات آمریکاییها باورشان شده بود و میانگاشتند در این دنیا اسرائیلی نیست! اما حالا میفهمیم که دنیای گفتمان، بدون داشتن موشک و تسلیحات، بازی بچهگانهای است که همان گفتمانش پوششی میشود تا یکشبه بر سرت فرود آیند. *برافتادن براندازی، رو شدن دست براندازها و دود شدن سالها سرمایهگذاری برای فروپاشی اجتماعی ایران*: گروهی از دشمنان ملت ایران هر راهی که بود برای براندازی جمهوری اسلامی رفتند و سالها برای فروپاشی شاکله سیاسی و اجتماعی ایران در رسانههای فارسیزبان سرمایهگذاری کردند. امثال پیر کودک پهلوی آخرین امیدشان حمله نظامی بود اما حالا تیر آخرشان هم به سنگ خورد و با آشکار شدن واقعیت جامعه ایرانی و همدلیشان در برابر دشمن خارجی، سالها سرمایهگذاریشان دود و دستشان هم برای عموم ملت رو شد. خبیثان عالم با تمام قوت حمله کردند اما سرو بلند ایران محکم ایستاد و حالا دیگر براندازی برای همیشه بیمعناست.اما آیا این موارد پایدار خواهند بود؟ شرط بهرهمندی از گنجینه بدست آمده این است که از همین امروز انسجام ایجاد شده را همچون تنگی بلورین مراقبت کنیم و حواسمان باشد کسانی به بهانه رقابتهای داخلی حواسمان را از مرزبندی با دشمن و همدلی با هم پرت نکند. از سوی دیگر دستاوردهای امروز نیازمند تبیین عقلانی و روایتسازی است. باید سال آینده روایت مقاومت مردم ایران در کتابهای درسی عاقلانه و هنرمندانه روایت شود. فیلمها، کتابها و رمانها نیاز است. باید استقامت امروز ایران را در صفحات تاریخ حک و برای آیندگان روایت کرد.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۷:۴۶
پردهی نقرهای در روزگار جنگ (قسمت دوم) معرفی چهار فیلم سینمایی با محوریت دفاع از وطن برای مخاطب نوجوان محمدامین قاسمی، کارشناس گروه فرهنگ عمومی مرکز پژوهشهای مجلس باغ کیانوش مردم روستایی در حوالی همدان در زمان جنگ تحمیلی، زندگی روزمره خود را میگذرانند. گروهی از نوجوانان در روزی که جشن عروسی برپاست، تصمیم میگیرند به باغ کیانوش دستبرد بزنند. در همین حین، یک هواپیمای بمبافکن عراقی در نزدیکی باغ سقوط کرده و خلبان آن به داخل باغ میرود. این نوجوانان برای گیرانداختن خلبان دشمن دست به دست هم میدهند، اما مقابله با این تهدید سرگردان چالشهای مختلفی را برای این نوجوانان ماجراجو و اهالی روستا ایجاد میکند. یدو ماجرای حصر آبادان از زاویه دید پسر نوجوانی بهنام «یدو» روایت میشود که در تلاش است مادر و برادر و خواهر کوچکترش را از شهر خارج کند. یدو هم در تأمین نیازهای ضروری خانواده و هم در متقاعدکردن مادرش برای ترک خانه و رفتن از شهر با چالشهای متعددی درگیر میشود. چالشهایی که در جریان این مقاومت متفاوت و کنارآمدن با فقدانها و دلبستگیهای زندگی، او را در مسیر «بزرگشدن» قرار میدهند. پیوند تماشای برخط فیلم «یدو» ۲۳ نفر" /> اقتباسی سینمایی از خاطرات ۲۳ نفر از رزمندگان نوجوان ایرانی که در جریان جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای بعثی درآمدند. نوجوانانی که در مقابل تبلیغات دروغین رژیم صدام مبنیبر فرستادن اجباری کودکان به جنگ توسط ایران، شجاعت و ایستادگی بینظیری از خود نشان داده و در این عرصه نیز همچون یک پیکر واحد جهاد کردند. پیوند تماشای برخط فیلم «۲۳ نفر» منطقه پرواز ممنوع سه پسر نوجوان در حال آمادهشدن برای مسابقه ساخت پهپاد هستند. در یکی از تمرینها، پرنده آنها به منطقه ناشناختهای سقوط میکنند. در این منطقه افراد ناشناس مسلحی حضور دارند که ادعا میکنند یوزهای ایرانی در آنجا رفتوآمد دارند. با این اتفاق، پای نوجوانان به ماجراهایی باز میشود که از جاسوسی رژیم صهیونیستی از مناطق راهبردی ایران پرده برمیدارد. پیوند تماشای برخط فیلم «منطقه پرواز ممنوع» قسمت اول «پرده نقرهای در روزگار جنگ» را اینجا بخوانید.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۹:۰۷
غنیسازی سیاستهایرسانهای کودک و نوجوان به مثابه سپر فرهنگی زهرا راجی، کارشناس گروه میراث فرهنگی و گردشگریاز دیرباز در رابطه با پیامدهای منابع غیر موجه مصارف رسانهای بر کودکان و نوجوانان به مثابۀ مخاطبان آسیبپذیر اظهار نظرهایی صورت گرفته است. احتمال افزایش فومو (ترس از قلم افتادن و نادیده گرفته شدن)، عظف عزت نفس به جهان غیر واقع، افتادن در تلۀ مقایسه، ضعف در مهارتهای اجتماعی و... از جمله پیامدهایی است که صاحبنظران حوزۀ رسانه، علوم اجتماعی و علوم رفتاری با اشاره به منابع غیر موجه مصارف رسانهای، از آنها یاد کردهاند.فارغ از پیامدهای غیرقابل انکار مذکور، در بستر نبرد با مواضع معارض، بیم آن میرود که منابع و الگوی مصرف رسانهای نادرست به واسطۀ آنچه امپراتوری رسانه خوانده میشود، موجبات جدایی این گروه جمعیتی از هویت ملّی و گنجینۀ فکری/ فرهنگی خویش را فراهم آورد و به نحوی نامطلوب سامان اجتماعی را قوام دهد.با گذر از روزگاری که روشهای ارتباطی چون چاپ نشریات، پیامهای تلویزیون و... حوزههایی نسبتاً قائم به ذات بودهاند، اکنون وارد برههای شدهایم که این روشها تا حد قابل توجهی در هم تنیدهاند. تقسیمبندی میان اشکال ارتباطات اکنون به اندازۀ گذشته نمایان و مشخص نیست و رسانههای گروهی به لحاظ ساماندهی و ارائۀ خدمات دستخوش تغییرات ژرف و شگرفی شدهاند[1].این مسأله از آنجا دارای اهمیت است که به زعم شماری از صاحبنظران چون اینس(Innis) ماهیت و کارکرد رسانههای یک جامعه تأثیر عمیقی را بر سامان فکری و عملکردی یک جامعه میگذارد. چنان که قابل دفاع نیز است برخی از جامعهشناسان بر این اعتقادند که گسترش فرهنگ بهمثابۀ صنعت، به واسطۀ محصولاتی که فارغ از نیاز به تفکر و تدبر هستد، توانایی تفکر مستقل و انتقادی را از افراد جامعه میستاند، امکان گزینشگری عقلانی را در امواج تجاریسازی غرقه میسازد و موجب خفقان بحث و گفتگوی آزادانه و سازنده در جامعه میشود. در یک کلام، عصر ارتباطات به رغم تمامی مواهب خود، میتواند مخاطراتی جدی را در حوزۀ گفتمانی و فکری برای جوامع به همراه داشته باشد[2].امروز در شرایطی که هویت ملی و گنجینههای فکری-فرهنگی به واسطۀ ابزار رسانه، در زمرۀ اهداف جبهۀ معاند قرار گرفتهاند؛ هنگامۀ عطف دقت نظر، غنیسازی و بازنگری در سیاستهای رسانهای داخلی (ویژۀ گروه سنی مذکور) در راستای اثرگذاری بالای گفتمان ملی و تجهیز در نبرد رسانهای در مواجهه با اذهان کاوشگر کودک و نوجوان است.درحالیکه گفتمانهای ساماندهیشده در خلال جنگ رسانهای در شماری از شبکههای تلویزیونی، بازیهای رایانهای، گفتوشنودهای ساختاریافته در فضای مجازی و... ذیل پیامهای پنهان با یکسانانگاری دفاع مشروع و تهاجم ظالمانه، عادیسازی تجاوز، مقابله با رشد درونزا، ترویج گفتمان وابستگی هویتی/ علمی/ اقتصادی و... گنجینههای فکری-فرهنگی، هویت ملی و مسیر آینده را نشانه رفتهاند، ضروری است سیاستگذاران اجتماعی، برنامهریزان فرهنگی، کارشناسان حوزۀ رسانه وکودک و نوجوان ضمن چارچوبگذاریهای متقن جهت مقابله با این جنگ فرهنگی به تمام عیار، بیش از پیش به تفهیم ضرورت بهرهمندی از منابع موجّه در مصرف رسانهای میان خانوادههای ایرانی و برملاسازی راهبردهای رسانههای برخاسته از جبهههای معاند در کتمان حقیقت بپردازند.برملاسازی راهبردهای رسانهها با گفتمان معارض در خلال نبرد فرهنگی و رسانهای و تشریح مصادیق آن از قبیل «کتمان و حذف»، «حمله به اهداف اعتقادی و انهدام آن»، «برچسبزنی»، «بهرهمندی از تصورات پیشگیرانه»، «تخفیف/ تسکین محتواهای حیاتی به لحاظ اعتقادی/ فرهنگی/ سیاسی/ اجتماعی»، «پوشیدهگویی»، «#نگرش_کالاوار _به_مخاطب»، «توازن نادرست و خودداری از پیگیری اظهارات»، «حملۀ اعتقادی در لفافۀ نزاکت گفتمانی» یکی از اقدامات این چارچوبگذاری صحیح است.آموزش محتوای ناظر بر سواد رسانهای سامانیافته به کودک و نوجوان ذیل آموزشهای رسمی وغیررسمی را نیز باید به مثابۀ راهبرد ایمنسازی آیندهسازان از محتواهای آسیبزا و معارض به شمار آورد که تحقق تام این مهم از خلال همکاری نهادهای مربوطه، اسناد مورد وفاق و ناظری دقیق میسر است.جریانسازی و گفتمانسازی اصولی با رعایت اصول عناصر بصری، گفتاری و شنیداری از قبیل ترکیببندی تصویر، ویژگیهای بیانی، پیامهای غیرکلامی، طراحی صحنه، ویژند و نشان تصویر در تولیدات رسانهای متناسب با ویژگیهای رشدی گروه هدف از دیگر راهبردهای پیشنهادی جهت غنیسازی سیاستهای مربوطه است. *منابع*:[1] Giddens, A. 1984: The Constitution of Society (Cambridge: Polity).[2] Innis, Harold A.1951: The Bias of Communication (Toronto: Toronto University Press).*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۲:۰۸
نقش میراث فرهنگی در تقویت انسجام اجتماعی و هویت ملی در دوران جنگ و بحران مهدیه بد، کارشناس گروه میراث فرهنگی و گردشگریدر زمانهای جنگ و بحرانهای امنیتی، حفظ و ترویج میراث فرهنگی نقش کلیدی در تقویت هویت ملی و انسجام اجتماعی ایفا میکند. میراث فرهنگی به عنوان نمادی از تاریخ، فرهنگ و ارزشهای مشترک، میتواند نقش مؤثری در پایداری جامعه و تقویت احساس تعلق داشته باشد.حفاظت و مرمت میراث فرهنگی به منظور تقویت هویت ملی باید در دستور کار قرار گیرد. همچنین میتوان از میراث فرهنگی جهت تقویت همبستگی اجتماعی در دوران بحران بهره گرفت و از میراث ناملموس و ترویج ارزش های فرهنگی برای مقابله با تهدیدات خارجی و داخلی استفاده کرد.لذا پیشنهاد میشود برنامهای برای نگهداری آثار تاریخی، فرهنگی و معنوی در مقابل خطرات جنگ و تخریب تدوین شود و فرهنگ و تاریخ مشترک ایرانیان از طریق برنامههای آموزشی و رسانهای برای تقویت هویت ملی ترویج شود.همچنین میتوان جشنوارهها، نمایشگاهها، گردهماییها و مراسم ملی که بر میراث فرهنگی تأکید دارند، برای تقویت همبستگی مردم برگزار کرد.نهایتاً این که میراث فرهنگی نهتنها سمبلی از گذشته، بلکه ابزاری قدرتمند در تقویت انسجام اجتماعی و هویت ملی است. در دوران بحران، بهرهگیری هوشمندانه از میراث فرهنگی میتواند جامعه را در مقابل تفرقه و تضعیف ارزشهای فرهنگی حفظ کند و وحدت ملی را تقویت نماید. حفظ و ترویج میراث فرهنگی باید جزء استراتژیهای کلان ملی در مواجهه با چالشها باشد.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۸:۲۳
فرصتهای جنگ: ۳) روایت آتشبس ریحانه رحمانیپور، مدیر گروه زنان، خانواده و جوانان مرکز پژوهشهای مجلس اسرائیل تصور میکرد با عملیات نظامی علیه ایران و شهید کردن مردم، سرداران و دانشمندان هستهای ایران، میتواند نظم داخلی ایران را بر هم بزند و به اهداف شوم خود برسد. طبیعی است رژیمی که درکی از هویت تاریخی و ملی و وطن ریشه دار ندارد نمیتواند فهم کند چطور در عرض چند ساعت همه مردم، ملت واحد میشوند. فارغ از آن که عدم اطلاع از قدرت نظامی ایران آنها را دچار این خطای استراتژیک کرد. خطایی که آنها را در سراشیبی انحلال قرار داده است.در این میانه آمریکا تلاش کرد تا روند سقوط این رژیم منحوس را متوقف کند و با بازی رسانهای، جایگاه حق و باطل را عوض کند که باز هم قدرت نظامی، شجاعت، صلابت و از همه مهمتر اتکاء به وعده الهی جلوی این نمایش کذب قدرت را گرفت.اتفاقات ۱۲ روز گذشته منجر به جهانی شدن پرچم ایران و آرمان حقطلبی آن شده است و اگر تا قبل از این آزادیخواهی ایران با انواع بازیهای رسانهای به انحراف کشیده شده بود، امروز دیگر هیچ بازی رسانهای نمیتواند حرکت ضد استعماری ایران را مخفی نماید و این یعنی ملتسازی از مرزهای ایران عبور کرده و ملت امام حسین در کل دنیا در حال شکلگیری و قدرتیابی است. در واقع این جنگ فرصتی بود برای نمایش قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران، نمایشی برای هویت ملی و دینی ایرانیان و فرصتی بود برای تبیین تفکر مقاومت هم در عرصه داخلی و هم در عرصه بینالمللی.حال در این روایت پیروزمندانه از ایران، کدام عقل سلیمی میپذیرد که ایران به دنبال آتشبس بوده است؟ ایرانی که هنوز از تمام ظرفیتهای خود مثل تنگه هرمز استفاده نکرده است.بررسی پیامهای مردم در ساعات پس از آتشبس در شبکههای مجازی نشان میدهد که مردم خواهان ادامه دفاع مقدس تا نابودی کامل اسرائیل هستند و این قدرت اجتماعی پشتوانه قدرت نظامی است و دست نیروی نظامی ایران را برای سناریوهای مختلف باز می کند. البته هشیاری از مرصاد دشمن و استفاده از این فرصت برای پاکسازی خائنین و منافقین داخلی ضرورت آتشبس بدون توافق است.بنابراین میتوان گفت توقف فعلی جنگ اسرائیل و دفاع ایران، خواهش اسرائیل و آمریکا برای آتشبس است. *تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۸:۰۶
این گریهها ایران را میسازدواکاوی کارکردهای گریه کردن نزد مکتب تشیع به مناسبت تشییع پیکرهای پاک شهیدان جنگ تحمیلی اخیر بهزاد خلیلی، کارشناس گروه زنان، خانواده و جوانان مرکز پژوهشهای مجلسبرخی گریه کردن را ناشی از شکست و ناکامی میدانند و معتقدند انسان با گريستن ضعف خود را نمایان میسازد، لذا این عمل را تقبیح میکنند. اما کارکردهایی که مکتب تشیع برای فعل گریه کردن قائل شده، جایگاه ممتازی بدان بخشیده است: گریه در برابر خداوند*: از منظر مکتب تشیع، انسان در برابر خداوند فاقد دارائی است. بنا به کلام نورانی امیر المؤمنین در دعای کمیل، تنها داشته شیعه گریه است؛ گریهای از سر عجز، درماندگی و استیصال پیشگاه ذات احدیت. این همان گریهای است که اولیاء و علمای دین بدان توجه دادهاند. این گریه برای تدقیق مسیر بندگی شیعه *انگیزاننده و محرک شمرده میشود، لذا عملی انسانساز است.
گریه در برابر ائمه معصومین*:کارکرد مهم دیگر گریه در برابر حقیقت همیشه زنده امامان معصوم است. این گریه نیز *ابزار درماندگی، اعلام حاجت، دوست داشتن و شوق وصل و درک امام معصوم است. گریه عارفان بحقه یکی از عالیترین راههای اتصال میان شیعه با امام خویش است، لذا گریستن نزد امام معصوم نشانه قبولی زیارت عنوان میشود یا برای گریستن در عزای اهل بیت علیهم السلام به ویژه امام حسین علیه السلام ثواب و برکات زیادی در نظر گرفته شده است. نقشآفرینی گریه در ارتباط مداوم شیعه با امام، عامل پویایی و حیات مکتب به شمار میرود.
گریه برای دیگران*: *١. ٣. یکی از وقایع مهم و الهامبخش تاریخ تشیع، حادثه کربلاست. در روز عاشورا همگان شجاعت امام حسین(ع) را مشاهده کردند؛ به گونهای که حتی وقتی ته گودال با آنهمه جراحت روی زمین افتاده بودند، با هر تلاش برای بلند شدن، دشمنان از ترس به عقب میرفتند. اما همین رهبر شجاع با آن شمشیر بران، بر بالین یاران شهید خود که میرسیدند گریه میکردند، آنهم در میدان جنگ مقابل لشگر دشمن و بعضاً با صدای بلند! آیا گریه حضرت به سبب از دست دادن نیروی نظامی بود؟ گریه با صدای بلند یک عمل حزن آور و منقلب کننده است که شاید حضرت از ظرفیت این پیامرسان قدرتمند برای ارسال پیام مظلومیت خود به لشگر دشمن استفاده کردند. به این امید که با برانگیختن عاطفه، کور سوی امیدی برای بازگشت دوزخیان وجود داشته باشد. همانهایی که سخن حق در آنها دیگر تأثیری نداشت. از سوی دیگر گریههای حضرت مصداق رحماء بینهم بود. بالاخره حضرت درون جبهه خودی یاری را از دست داده بودند و این گریه نشان از ارتباط عاطفی عمیق میان امام و یاران اوست. فقدان شخصیت والایی همچون حضرت علی اکبر که غرق در خداوند بود، یا جسارت به چنین شخصیتی که اشبه الناس به رسول الله بود نیز میتواند از جمله دلایل گریستن اباعبدالله باشد. *٢. ٣.* به تأسی از قیام عاشورا که عواطف در آن در اوج قرار دارند، در جبهههای دفاع مقدس برابر رژیم صدام، توجه به گریه مشهود است. شبهای عملیات رزمندگان در آغوش یکدیگر گربه میکردند، اما نه از روی ترس. بلکه آن اشکها تبلور عواطف روحانی و ارتباط عمیق خداجویانی بود که مشتاقانه به امید وصال به خداوند در قامت شهید بودند*. در گریستن شیعه *توجه به امور مقدس و متعالی مثل شهادت برجسته است و این نوع گریه است که ارزشمند شمرده میشود. در دوره بعد از اتمام جنگ تحمیلی نیز، آن دسته از رزمندگان که به هدف خود یعنی شهادت نائل نیامدهاند، با دیدن مناطق عملیاتی دفاع مقدس، تصاویر شهدا در آلبوم عکس یا رسانه و... ، بنا به قاعده السابقون السابقون اولئک المقربون با حس جاماندن از قافله شهدا به حال خود گریه میکنند و به مقام عالی همرزمان شان غبطه میخورند.*٣.٣.* در انقلاب اسلامی، مردم در مراسم تشییع پیکر شخصیتهایی همچون شهید حاج قاسم سلیمانی، شهید ابراهیم رئیسی و... بسیار گریه کردهاند. ابراز دلتنگی به کسی که دوستش داشتند و از این پس او را در این دنیا نخواهند دید، پیام تشکر از ایثار و فداکاریهای شهید و اندوه از شهادت جانگداز ایشان از جمله دلایل سرازیر شدن اشکهای مردم است. مردم متحد زیر تابوت شهید به وسیله گریستن برای ادامه مسیر او با شهید عهد میبندند. این از جمله موقعیتهای مهم در جامعه شیعی است که گریستن در آن از عوامل مهم حیات عواطف تحکیم بخش و جریانساز میان مردم به شمار میرود.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۸:۴۱
امنیت بهمثابه خیرِ عمومی و تربیت سیاسی محمد محمدشیرازی، کارشناس گروه آموزش و پرورش مرکز پژوهشهای مجلسدر ابتدا به بررسی اجمالی اصطلاح «خیر عمومی» که مفهومی مهم در اندیشۀ سیاسی است، اشاره میشود. خیر عمومی، کالا یا خدمتی است که دو ویژگی بنیادین دارد: اول، «غیرقابل استثناءبودن»: یعنی محرومکردن افراد از بهرهمندی از آن کالا یا خدمت، عملاً غیرممکن یا بسیار پرهزینه است، مانند بهرهمندی از هوای پاک؛ دوم، «رقابتناپذیری در مصرف» یعنی استفاده یک نفر، از کیفیت یا دسترسی دیگران نمیکاهد، همچون نور فانوس دریایی که دیدنش توسط یک کشتی، مانع استفاده کشتیهای دیگر نمیشود. این ویژگیها سبب میشود خیرهای عمومی بهطور مشترک به کل جامعه تعلق داشته باشند و نبودشان همه را تحت تأثیر قرار دهد. از این میان، «امنیت» یکی از مهمترین خیرهای عمومی در جامعه سیاسی محسوب میشود؛ خیرعمومی است، چراکه همه از آن بهرهمند میشوند و از اهمیت ویژهای برخوردار است، چرا که امکان برقراری خیرهای دیگر تنها زمانی امکانپذیر خواهد بود که امنیتی نسبی در جامعه برقرار باشد. بههمین سبب همه در قبال تامین امنیت جامعه مسئولیتی قطعی دارند.مسئولیت ما در قبال برقراری امنیت جامعه تعهدی اخلاقی و مدنی است و قابل واگذاری به غیر نیست. همانند تعهدی که اعضای هیئت منصفه به حضور در دادگاه دارند و نمیتوانند در ازای پرداخت پول از زیر بار مسئولیتشان شانه خالی کنند. چرا که به کوتاهسخن رشد برخی از فضایل مانند «مسئولیتپذیری» از اهداف جامعه سیاسی است. اگر چه سازوکار نظامیِ برقراری امنیت به نیروهای مسلح سپرده شده است اما امنیت امری فراتر از امور نظامی و چندبعدی است. بهعبارتی، هر کسی در هرشغلی بهنوعی میتواند سهمی در این خصوص ایفا کند. یک روانشناس میتواند با نوشتهها و گفتههای خود به امنیت روانی جامعه کمک کند و یک فروشنده میتواند با فروش اقساطی کالاهای خود در وضعیتهای بحرانی به برقراری امنیت در جامعه همراه شود.اما چگونه این امر محقق میشود؟ و با چه سازوکاری میتواند تعهد افراد در قبال جامعه را رواج داد؟ مهمترین آن، تربیت است که خصلیتی دوگانه دارد: اول، تربیت عمومی جامعه، از موارد «خیر عمومی» محسوب میشود؛ چرا که از مزایای جامعهای که بهدرستی تربیت شده است، همه متنعم میشوند و دوم، میتوان به وسیله آن، حس مسئولیتپذیری و تعهد اخلاقی به جامعه را از کودکی در افراد نهادینه کرد. جنگ یکی از موقعیتهای زمانی است که ظرفیت بالایی برای «تربیت سیاسی» (یعنی تربیتی که محوریت آن تعهد اخلاقی و مدنی افراد نسبت به جامعه سیاسی باشد) بهویژه برای کودکان و نوجوان دارد.تربیتی که در وضعیت عادی بهسختی و دشواری امکانپذیر است، در موقعیتهای بحرانی مانند جنگ، با نمایانشدن شواهدی عینی و زنده از مؤلفههای تربیت سیاسی همچون دفاع از میهن و تمامیت ارضی، ایثار و شهادت، فداکاری و جانبازی، ایمان و تعهد، اتکال بر خدا، شجاعت و بیباکی و مواردی از این دست، با غنا و سهولت بیشتری انجام میپذیرد و میتوان با برنامهریزی دقیق و درگیرکردن نهادهای ذیربط مانند صداوسیما، آموزشوپرورش و ... راه چندساله را در تربیت سیاسیِ جامعه یکشبه طی کرد.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۶:۰۲
نمادْ در میدان رقابت: دیپلماسی ورزشی و مقاومت مدنی محمد عباسی، کارشناس گروه ورزش، میراث فرهنگی و گردشگری مرکز پژوهشهای مجلسورزش، به ظاهر بازی است، اما در دل خود صحنهای بزرگ برای بیان اعتراض، امید و همبستگی با مظلومان جهان است. نمادهایی که در ورزشگاهها دیده میشوند—از پرچم گرفته تا حرکتهای هماهنگ هواداران—زبان بیواسطۀ مردمیاند که شاید در جای دیگر، مجال گفتن نداشته باشند. هر نماد، حامل پیامی است که گاه از صدها سخنرانی اثرگذارتر است: تابوتی با پرچم اسرائیل یا تصویری از کودک شهید فلسطینی، نه فقط نشانه، که فریاد اعتراض است..ورزشگاه—بهویژه استادیوم فوتبال—بهدلایل فنی، «اتاقِ آکوستیک» نمادهاست. از یک سو، زیرساخت پخش زنده و شبکههای اجتماعی هزینه انتقال پیام را تقریباً به صفر میرساند؛ از سوی دیگر، ریتم یکنواخت «کریخوانی» فضا را آماده میکند تا نشانهای سیاسی بیزحمت در دل تشویقهای ورزشی جا خوش کند. وقتی هواداران در چند ثانیه هشتگ یا تصاویری از تابوت نمادین را منتشر میکنند، درواقع نسبت «هزینه/برد پیام» را به نحو کمنظیری بهینه میسازند.در این چارچوب، «دیپلماسی ورزشی» را میتوان خیرِ عمومیِ عرصه بینالملل دانست؛ کالایی که هم مستثناپذیر نیست (پیام به مخالف و موافق میرسد) و هم رقابتناپذیر (پخش بازی و نماد، مصرف دیگری را محدود نمیکند). بهتبع آن، هر کنشگر ورزشی—باشگاه، هوادار یا بازیکن—نقشی اخلاقی و مدنی در تولید یا ممانعت از پیام سیاسی دارد.حضور پرچم فلسطین یا تابوتِ مزین به پرچم اسرائیل، از منظری تکنیکی، «هکِ» فضای آیینی ورزش است: تغییری کوچک در دکور اما تغییری بزرگ در کارکرد. این هک سه پیام به جامعه مخابره میکند: ۱) همدلی فرامرزها با ملتی زیر محاصره، ۲) یادآوری حقانیت مقاومت در برابر اشغال و تجاوز، ۳) هشدار به دولتهای حمایتگر اسرائیل که افکار عمومی بیدار است و هزینه بیتفاوتی روزبهروز بالاتر میرود.این نمادگرایی در بُعد داخلی انسجام میسازد؛ هواداران تیمهای رقیب، حتی برای چند دقیقه، حول هدفی بزرگتر از نتیجه بازی کنار هم میایستند. در بُعد خارجی، فشار نرم ایجاد میکند؛ همان فشاری که دههها پیش، لغو مسابقات راگبی و المپیک علیه رژیم آپارتاید را رقم زد و امروز میتواند در جنبش تحریم، خروج سرمایه و انزوای دیپلماتیک رژیم صهیونیستی تکرار شود.اما چگونه میتوان این ظرفیت را به سرمایهای پایدار بدل کرد؟ نخست، با «برنامهریزی نمادین»: طراحی پیامهای چندلایه که همزمان برای مخاطب داخلی، منطقهای و جهانی خوانا باشد. دوم، با «همترازی نهادی»: هماهنگی میان باشگاهها، اتحادیههای ورزشی و نهادهای مدنی تا نمادها تکصدایی و پراکنده نمانند. سوم، با «تداوم روایتی»: پیوند زدن هر نماد به روایت جامع آزادی، که هر اتفاق در ورزشگاه را حلقهای از یک زنجیر مقاومت نشان دهیم، نه صرفاً واکنشی موسمی.ورزشکاران بهسبب جایگاه الگوییشان وظیفهای مضاعف دارند؛ سکوت یا همراهیشان هر دو سیاستورزی است. آنان میتوانند با اَکتهای نمادین—از بستن بازوبند تا امتناع از تبادل پیراهن و حتی یک توییت—دیوار پروپاگاندای رسمی را ترک بیندازد و هوادار عادی را به کنشگر تبدیل کند.پایان سخن اینکه دیپلماسی ورزشی تزئین کنار زمین نیست؛ میدان زنده مقاومت است. هر تابوت نمادین، هر پرچم فلسطین در سکوها یادآور این نکته است که صدای جمعیت میتواند کابوس سیاستمداری باشد که اشغال و تجاوز را نادیده میگیرد. پرسش آخر روبهروی ماست: آیا آمادهایم این طنینها را در سطح جهانی هماهنگ کنیم تا به فریادی مؤثر علیه اشغال و تجاوز رژیم منحوس صهیونی بدل شود؟تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ @farhangiyatjang_rcmajlis۹:۴۲
🪩 چرا باید نگران حفاظت از میراث فرهنگی ایران بود؟
بررسیها نشان میدهد، رژیم اشغالگر در اقدامات تجاوزکارانه خود به دو کشور فلسطین و لبنان از سال ۱۹۴۸ تاکنون به غیر از آنکه به کودکان و زنان رحم نکرده است، به دنبال تخریب و نابودی تاریخ و تمدن نیز بوده است. تخریب موزهها، اماکن تاریخی و باستانی بخشی از اهداف این رژیم است!
میراث فرهنگی بخشی از هویت ملی کشورها و جهان است و در جهانی که خطر از دست رفتن تنوعات فرهنگی و یکسانسازی سبک زندگی بیشتر از قبل است، حفاظت از آن وظیفهای ملی و جهانی است.
تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ @farhangiyatjang_rcmajlis
بررسیها نشان میدهد، رژیم اشغالگر در اقدامات تجاوزکارانه خود به دو کشور فلسطین و لبنان از سال ۱۹۴۸ تاکنون به غیر از آنکه به کودکان و زنان رحم نکرده است، به دنبال تخریب و نابودی تاریخ و تمدن نیز بوده است. تخریب موزهها، اماکن تاریخی و باستانی بخشی از اهداف این رژیم است!میراث فرهنگی بخشی از هویت ملی کشورها و جهان است و در جهانی که خطر از دست رفتن تنوعات فرهنگی و یکسانسازی سبک زندگی بیشتر از قبل است، حفاظت از آن وظیفهای ملی و جهانی است.تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ @farhangiyatjang_rcmajlis۱۱:۱۱
در آستانه نهمین و دهمین روز عاشورا، بخش امور زنان و خانواده مجمع جهانی اهل بیت(ع) نشست آنلاین «عاشورا: داستان عزت در سایه ولایت و مقاومت» را برگزار خواهد کرد.تاریخ:چهارشنبه، ۲ ژوئیه ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۰ بعد از ظهر به وقت تهران سخنرانان:۱- سرکار خانم زینب تیلور، موسس مدرسه جوانان آخر هفته امام مهدی (عج) - استرالیا۲- خانم حلیمه الحسینی مدیر حوزه سیده مریم (ع) - افغانستان.۳- خانم روافد الیسیری، مدیر بنیاد ملت بدون مرز - نروژ۴- دکتر حلا الجابری الموسوی، رئیس بنیاد مرفه خاتون و جنبش کوثر - عراق.۵- دکتر ریما فخری، عضو شورای سیاسی حزبالله - لبنان۶- زهرا گونزالس، مدرس و پژوهشگر تدبر در قرآن - آمریکا ۷- دکتر دینا سلیمان، استاد روابط بینالملل در دانشگاه باندونگ - اندونزی لینک ورود به نشست:https://meet.google.com/eeo-ehnt-iug*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۹:۲۰
تجارب رسانهای و اطلاعرسانی در میدان جنگ رژیم صهیونیستی علیه منافع ملی ایران سید علی محسنیان، مرتضی قاسمزاده عراقیدر عصر جدید، جنگها علاوه بر میدان نبرد، در فضای رسانهای نیز جریان دارند. رسانهها با تأثیرگذاری بر افکار عمومی، تصویر و روایتی از پیروزی یا شکست را شکل میدهند. در جنگ اخیر اسرائیل علیه منافع ملی ایران، رسانهها با روایتسازی هوشمند، نمایش قدرت نظامی و استفاده از شبکههای تولید و توزیع خُرد، دستاوردهای مهمی داشتند.ساخت انگاره «ایران»، پوشش موفقیتهای دفاعی، مقابله با پروپاگانداهای دشمن و جلب حمایتهای بینالمللی از جمله این موفقیتها بود. این تجربه نشان میدهد که ابزارهای ارتباطی در جنگهای ترکیبی برای تثبیت برتری روایی و روانی حیاتی هستند. در تحلیلی کلی موارد زیر را میتوان درس آموختههای رسانهای ایران در جنگ ۱۲ روزه اخیر ارائه کردارائه کرد. *سازمان صداوسیما و تمرکز بر امر ملی*:صداوسیما در بحران اخیر، توانایی خود را در ایفای نقشهای کلیدی ازجمله اطلاعرسانی و ایجاد همبستگی اجتماعی بهخوبی نشان داد. بحران جنگ اخیر به روشنی نشان داد که تمرکز بر «امر ملی» و همسو شدن محتوای رسانه با «منافع عمومی»، میتواند بالاترین تاثیرات را بر شکلگیری حوزه عمومی و افکار عمومی داشته باشد. صداوسیما در پوشش لحظهای اخبار مرتبط با جنگ که به قیمت اهدا خون شریف خبرنگاران این سازمان تمام شد، روایت و انگاره «مقاومت ایران» را تقویت کرد. شکلگیری روایت این انگاره، بیتردید به تقویت هویت جمعی و تابآوری اجتماعی و نهایتاً همبستگی اجتماعی منجرخواهد شد. *پیامرسانهای داخلی و رفع نیاز خبری*:پیامرسانها با امکان ایجاد کانالهای خبری، به ابزاری راهبردی تبدیل شدهاند. ذات کوتاه گویی در خبرنویسی، نیاز فوری کاربران و تعامل با محتوا، موجب رشد میلیونی کانالهای خبری در این برهه زمانی شد. لذا توسعه پیامرسانهای داخلی نهتنها امنیت فضای مجازی را افزایش داده، بلکه امکان حکمرانی مؤثر در بحرانها را نیز فراهم کرده است. این موفقیت نشاندهنده اثربخشی سیاستگذاریهای اخیر در این حوزه میباشد. *انسانرسانهها و تقویت رسانههای مکمل*:انسانرسانهها با تولید محتوای زنده و گزارشهای میدانی به منابع اطلاعاتی حیاتی تبدیل شده اند. سرعت انتشار، ارتباط مستقیم و روایتهای چندبعدی، تأثیر آنها را افزایش میدهد. از آنجایی که عمده این کنشگریهای انسانرسانهها در سکوهای خارجی نظیر یوتیوب انجام میشود، در جنگ اخیر محدودیتهای دسترسی به اینترنت ایفای نقش مکمل بودن آنها را کاهش داد. لذا لزوم حمایت از این رسانهها از طریق توسعه سکوهای داخلی با قابلیتهای جهانی ضروری است. ایجاد مدلهای اقتصادی درآمدی در سکوهای اشتراک ویدئو میتواند به پایداری این زیستبوم کمک کند. این رویکرد باید در اولویت سیاستگذاری رسانهای قرار گیرد. *رسانههای معاند و ضرورت عملیات ترکیبی آفندی- پدافندی*:زیگموند فروید روانکاو مشهور در تبیین رواشناسی جنگ معتقد است که ابزارهای جنگ روانی فارغ از قوه تشخیص و عقلانیت افراد، تأثیرات عمیقی بر روان فردی و جمعی انسانها میگذارد. از آنجایی که امروزه شبکههای ماهوارهای مانند ایران اینترنشنال توانستند در نگرش بخشی از مخاطبان تأثیر گذار باشند، طراحی سازوکارهای عملیات آفندی-پدافندی رسانهای به مثابه بخشی جداییناپذیر از راهبرد مقاومت ضرورتی مهم است؛ بی گمان و برای این منظور، بازگرداندن مرجعیت اخبار به رسانههای داخلی و یا به عبارت دیگرایجاد اعتماد مردم به رسانههای داخلی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. *افکار عمومی جهانی و رسانههای مستقل*:اعتراضات گسترده در کشورها به ویژه در غرب علیه جنگ اسرائیل و ایران، شکاف بین دولتها و مردم را نشان میدهد. دولتها تحت تأثیر لابیهای صهیونیستی و منافع ژئوپلیتیک از اسرائیل حمایت میکنند، درحالی که مردم با انگیزههای انساندوستانه و اقتصادی مخالف جنگند. این بحران اهمیت تعامل با افکار عمومی جهانی و روایتسازی چندزبانه را آشکار ساخته است. رسانههای مستقل و شبکههای اجتماعی با نمایش تلفات انسانی، گفتمان ضدجنگ را تقویت کردهاند. لذا قابلیت روایتسازی برای مخاطبان منطقهای و بینالمللی به واسطه عرصه بهوجود آمده در تعریف نظام فکری صهیونسیم (گژ روایت) به مخاطبان جهانی یکی از درس آموختههای رسانهای است که باید بدان توجه داشت. *نقش خدمات ویدئو درخواستی و کاهش فشارهای روانی جامعه*:در شرایط جنگی، محتوای سرگرمی با کاهش اضطراب، نقش دفاع روانی دارد. این نیاز به حفظ زندگی عادی در زمان بحران، سیاستگذاری رسانه ای خاص را میطلبد. اقدامات برخی از سکوهای VOD در تولید محتوای اختصاصی و کاهش هزینههای اشتراک نشان داد که این خدمات در شرایط بحران در مدیریت سلامت روان جامعه مؤثرند. @farhangiyatjang_rcmajlis۹:۰۱
بروکراسی الگوی مدیریت جنگ نیست! ریحانه رحمانیپورسیستم اداره کشور و روند رو به رشد تخصصگرایی و شکلگیری نهادهای تخصصی در حوزههای مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... برای زمان ثبات طراحی شدهاند. شرایطی که مخاطب و مردم جامعه در شرایط پیشبینی پذیر قرار دارند، متغیرهای اثر گذار بر وضعیت، قابل رصد و تحلیل هستند. بهعنوان مثال سبد هزینه خانوار، سبک مصرف اقتصادی و فرهنگی خانوار شاخصهایی هستند که با ثبت دورهای آنها در سنوات مختلف و بررسی تغییرات آنها میتوان به الگویی از چگونگی و چرایی تغییر در سبک زندگی جامعه رسید. در واقع ایجاد تغییر در الگوی زندگی جامعه نیز از یک نظمی پیروی میکند و این نظم به برنامهریزان و حکمرانان جامعه در مدیریت کمک میکند.از سوی دیگر در جامعه بروکراتیک، افراد کنش عقلانی معطوف به هدف دارند. (البته در این دستبهبندی منظور از کنش عقلانی و هدف، عقلانیت و هدف مادیگراست). در این جامعه شرایط جنگی برای کارمند بعد از ساعت اداری قابل فهم نیست. به همین دلیل نظام اداری با شروع جنگ دورکاری را به عنوان راهبرد زمان جنگی اتخاذ میکند و این همان کنش عقلانی است. اما رفتار جامعه در زمان جنگ به عوامل مختلفی بستگی دارد که تحلیل آن در کوتاه مدت، بدون بررسی همه جانبه واقعه جنگ در زیستبوم منطقهای و جهانی به لحاظ جغرافیایی، زیست بوم تاریخی جامعه، زیست بوم ارزشی و هنجاری جامعه و تحولات آن و همچنین تحولات واحد اجتماعی کلیدی و اثر گذار غیر ممکن است.بهعنوان نمونه همبستگی مثال زدنی که امروز بعد از جنگ تحمیلی اسرائیل در جامعه ایران ایجاد شده است، ماحصل جامعه منتقدی است که تا روز قبل از جنگ نسبت به خیلی از وضعیتهای فعلی به درست یا غلط اشکال وارد میکرده است. در واقع منتقدین جامعهی با ثبات به همراهان جامعه درگیر بحران جنگ بدل میشوند.فهم این تغییر نیاز به فهم ریشههای تاریخی جامعه دارد. در این وضعیت افراد کنش معطوف بر نظام ارزشی دارند و به همین دلیل کنش آنها تا حصول ارزش محوری متوقف نمیشود و قاعده و محدودیت عمل ندارد و به نوعی منجر به رفتار جهادی میشود.لذا وقتی سخن از مدیریت جامعه در زمان جنگ به میان میآید، با توجه به تحولات در لحظه جامعه و عدم امکان فهم پرسرعت از سوی حکمران و از همه مهمتر فعالسازی نظام ارزشی مبارزه با زورگو و متجاوز، نمیتواند از سیستم بروکراتیک کشور با الگوی کنش عقلانی معطوف به هدف انتظار داشت که این مهم را انجام دهد. بلکه باید به دنبال نیروی مکمل بود که خود در متن تحولات باشد و از سوی دیگر کنش معطوف به نظام ارزشی داشته باشد. از این رو سیستم بروکراسی نه تنها باید تغییر از کنش عقلانی به کنش ارزش محور را در دستور خود داشته باشد بلکه باید در این شرایط بخشی از مدیریت را به جامعه و نهادهای مردمی واگذار کرده و زیرساختهای حقوقی و قانونی کنش فعالانه مردم در مدیریت شهری را نیز ایجاد نماید. در واقع نظام بروکراسی جامعه ارزش مدار باید زیرساخت کنش معطوف به ارزش را ایجاد و از آن حمایت نماید.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۲:۳۹
سیاست مقاومت و زندگی روزمره مردم حامد سهرابی، کارشناس گروه فرهنگ عمومی مرکز پژوهشهای مجلسدر سالهای بعد از انقلاب، درکی در میان بخشی از مسئولان شکل گرفت که مشارکتدهی فعال مردم در فرآیند و سیاست مقاومت، میتواند به نارضایتیهای اجتماعی بینجامد و مردم، سیاستمداران را به بیتوجهی نسبت به اولویت حل مشکلات داخلی متهم میکنند؛ البته، وقتی جمهوری اسلامی نتوانسته است ارتباط مؤثر و ملموسی میان سیاست مقاومت و تلاشهای مجاهدانه نیروهایش با راهبردهای اقتصادی کشور برقرار کند، شکلگیری چنین ذهنیتی در میان مردم نیز دور از انتظار نیست.در هر صورت، فقدان این پیوند و ناتوانی در نشاندادن اهمیت راهبردی مقاومت در زندگی روزمره، طبیعتاً و شاید ناخواسته، بخشی از تصمیمگیران را به سمت جداسازی سیاست مقاومت از اداره امور عادی مردم سوق داده است. با این رویکرد، به تدریج مردم از تنشهای واقعی عرصه سیاست رانده شدند. این در حالی است که انقلاب اسلامی ایران در نهاد خودش، ایدهای سراسر سیاسی را دنبال میکند و میبایست این ایده را در تمام ساز و برگ خود ازجمله دستگاه دولت عیان کند ولی بهطور مرتب حضور غیرسیاسی دولت و مردم در موقعیتهای بحرانی طلب میشد.در نقطه مقابل، مشارکت حقیقی مردم در لحظات سرنوشتساز سیاسی، نه تنها تهدیدکننده زندگی نیست، بلکه فرصتی برای شکل بخشیدن به زندگی جمعی و برپاکردن صورتی از کسب و کار مردم است.از این رو، موقعیت کنونی جنگ ۱۲روزه، فرصتی برای جمهوری اسلامی پدید آورد تا به نام آمادگی برای جنگ، دیوار میان خود و زندگی مردم را هوشمندانه تخریب کند؛ بدین منظور راهبردهایی زیر پیشنهاد میگردد. این دو محور، پاشنه آشیلِ انفعال رسوب کرده در جامعه ایرانی را نشانه رفته و مقاومت را از حصر نهادهای رسمی به متن زیستِ روزمره ایرانیان منتقل میکند: توجه به هستههای مقاومت مردمیایران در این جنگ نامتقارن، نمیتواند تنها بر نیروهای رسمیِ نظامی و قدرت موشکی و پهپادی و تسلیحات نظامی خود تکیه داشته باشد. بنابراین باید رکن اصلی دکترین دفاعی خود، یعنی هستههای مردمی مقاومت فعال را در همه زمینههای امنیتی، فناوری و دانش، فرهنگی و سیاسی که پیش از این در ۸ سال دفاع مقدس و عرصههای حساس تاریخ پس از انقلاب به عرصه آورده، فعال کند. استقلال هستههای مردمی از دیوانسالاری کشور در این شرایط، میتواند محاسبات دشمن را به هم بریزد و با فعالیتهای خلاقانه و قدرت آفرین و ظرفیتآفرینی هرچند کوچک، اما پرتعداد و نامنتظره، تأثیر قابلت وجهی بر مناسبات میدان داشته باشد. ساخت فضای عمومی کشور با ارائه روایت وجودی از جنگبرای تغییر فضای عمومی کشور و جلب مشارکت مردم، روایت ما از این جنگ باید بتواند در پسِ نمایش ابعاد انسانی و جنایات رژیم و ابعاد دینی، نشاندهنده جهت اصلی درگیری، یعنی جنگ بر سر نظم آینده منطقه باشد که این نبرد را به نبردی بر سر استقلال و بلکه موجودیت ایران تبدیل میکند؛ روایتی به نام دفاع مقدس دو، که در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ به وقوع پیوست؛ تاریخی که اتصال و اتحاد همه ایرانیان را رقم زد و همچون ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ تاریخی حیثیتی برای ایرانیان شد. در این روایت، تا زمانی که رژیم جعلی اسرائیل در این منطقه قدرت دارد و در امنیت به سر میبرد، ایران و کشورهای منطقه نخواهند توانست با بکارگیری امکانات و ظرفیتهای درونی خود، بر روی پای خود بایستند. رسانهها در صورت وجود اراده واقعی حکومت، میتوانند با روایت درست از جنگ، افکار عمومی را هدایت و مردم را به مشارکت فرابخوانند.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۹:۱۸
️ ادراک ما از واقعه عاشورای سال ۶١ هجری بهزاد خلیلی، کارشناس گروه زنان، خانواده و جوانان مرکز پژوهشهای مجلسبا گذشت حدود ١۴٠۰ سال از واقعه جانکاه کربلای امام حسین(علیهالسلام)، عرض ارادت شیعیان و غیرشیعیان به شهدای کربلا در در ایام محرم و صفر فراگیرتر و پُرشورتر شده است. چه ادراکی از عاشورای سال ۶١ وجود دارد که انسانها چنین با این رخداد عظیم ارتباط برقرار کردهاند؟اگر نظارهگر واقعه کربلا در وسط اردوگاه حضرت قرار گیرد، روابط عمیق انسانی و الهی میان اصحاب و امام را میبیند، عواطف متعالی را میان خیمههای آن حضرت مشاهده میکند و دشواریهایی همچون تشنگی و محاصره را لمس میکند. انسان از اینکه کوفیان پس از خلف وعده نسبت به امام حسین، مصائب سنگینی همچون شهادت فرزندان، اسارت اهل بیت و قرار گرفتن رئوس مطهر روی نیزه ها را با بیرحمی به فرزند رسول خدا و اهل بیت او تحمیل کردند، در شگفت میآید و بیاختیار به غربت و تنهایی آن امام و اهل او اشک میریزد.واقعیت آن است که همین نگاه جزئی نگرانه به واقعه کربلاست که انسان را با آن همراه کرده است. البته که اراده الهی بر آن است تا نسبت به این واقعه در دلها حرارت خاموش ناشدنی قرار گیرد. لذا گیرایی ماجرا و خواست خداوند، همراهی همیشگی و بینظیر انسان با واقعه کربلا را به دنبال داشته است.بدین روی، این همراهی در قالب پوشیدن لباس عزا، برگزاری دستههای عزاداری، سنج و دمام زنی، مراسم روضه و... در جوامع مختلف به ویژه میان مسلمانان نمود مییابد. نزد مکتب تشیع این قبیل امور همان تعظیم شعائر است. اما تعظیم شعائر به عنوان ابزاری برای تحقق یک امر مهم دیگر است. به عبارت دیگر ابراز ارادت اینچنین به ساحت مقدس امام حسین(علیهالسلام) به خودی خود نمیتواند هدف باشد.واقعه کربلا رخ نداد که که صرفاً بساطی برای گریه کردن، هروله، نذری دادن و... پیدا شود. بلکه این همراهی عاطفی و فطری با عاشورای حسینی بستر و مقدمهای برای تحقق امری بزرگ است. به دیگر سخن، این نگاه جزئی نگر بستری برای درک نگاه کلان به واقعه کربلاست. اما این نگاه کلان چیست؟ چه امری مقصود است که تعظیم شعائر، ابزار نیل مسلمان به آن است؟پاسخ به این پرسش در درک صحیح از علل شهادت امام حسین علیهالسلام است. در فرازی از زیارت اربعین آمده است «وَ بَذَلَ مُهجَتَه فیک لِیَستَنقِذَ عِبادکَ مِنَ الجَهالَة و حَیرةِ الضَّلالَة»؛ امام حسین جان مبارک خویش را فدا کردند تا یک امر مهم رخ دهد و آن خلاصی بندگان خدا از جهالت و گمراهی است. در ماجرای کربلا حد وسط وجود ندارد، یا گمراهی است یا سعادت، یا حق است یا باطل. این دوگانهها محدود به سال ۶١ نیستند، بلکه تضادی همیشگی است که تشخيص آن در طول تاریخ نیاز به معیار دارد و جریان عاشورا معیار متعالی این دوگانههاست.بر نتافتن ظلم و باطل و مبارزه با آن و کوشش برای احیای اسلام ناب محمدی به عنوان مظهر تامّ حق، در حرکت اباعبدالله مشهود است. لذا تشکیلات تعظیم شعائر قرار است ما را به این درک برساند که باید به وجود جبهههای حق و باطل قائل بود و برای برقراری حق باید با باطل مبارزه کرد. لذا گریه و عزاداری برای اباعبدالله در پس باور به گزارههای «انّی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» و «فَمَعَکُم مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم» معنا مییابد. بدین جهت است که اگر امام حسین شب عاشورا در حق یاران خویش فرمودند که مثل این افراد سراغ ندارم، به سبب دلاوری و شجاعت ظاهری آنها نبود. بلکه فهم عمیق اصحاب از وجود حق و باطل، باور به نابودی جبهه باطل، اهل مبارزه بودن و همراهی بیدریغ امام معصوم برای تحقق آن هدف موجب شد تا حضرت راجع به یاران خود چنین بگویند.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۰:۳۴
معرفی دانشمندان ترور شده از سوی رژیم علمستیز صهیونیستی شهید دکتر سید امیرحسین فقهیشهید فقهی متولد ۲۰ شهریور ۱۳۵۷ در شیراز و دارای مدرک دکتری مهندسی هستهای از دانشگاه امیرکبیر و از شاگردان خلف دکتر شهید مجید شهریاری بود.وی استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی بود. در رزومه کاری ایشان معاونت سازمان انرژی اتمی، رئیس پژوهشگاه علوم و فنون هستهای و رییس گروه «کاربرد پرتوها»ی دانشکده مهندسی هستهای دانشگاه شهید بهشتی به چشم میآید.در رزومه علمی شهید فقهی پژوهشگری موسسه بینالمللی CERN (سازمان پژوهشهای هستهای اروپا) و تألیف کتب و مقالات در زمینه رادیو دارو، راکتور و سنجشگر هستهای دیده میشود. وی همچنین در سال ۱۳۹۸ به عنوان استاد نمونه کشوری انتخاب شد.ازجمله خدمات علمی شهید فقهی به صنعت هستهای کشورمان ساخت دتکتور گاما برای اندازهگیری چکالی فراوردههای نفتی بوده است. او همچنین نقشی محوری در توسعه رادیو داروهای درمان سرطان و راهاندازی اولین سایت پردازشی تابشی خصوصی داشته است.از دکتر فقهی که عمده پژوهشهایش در زمینه تولید رادیو داروهای درمان سرطان و تولید برق از انرژی هستهای بوده، بیش از ۱۶۰ مقاله در معتبرترین نشریات جهان به ثبت رسیده است.دکتر سید امیرحسین فقهی در سحرگاه جمعه ۲۳ خردادماه ۱۴۰۴ به دست رژیم خبیث و ظالم صهیونیستی ترور شد. راه او پر رهرو باد.تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ @farhangiyatjang_rcmajlis۱۱:۰۸
روایت زندگی شهدای جنگ تحمیلی ۱۲روزه را جدی بگیرید سعید شفیعا، معاون دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلستجربیات خوب نبایستی ما را از بهتر شدن و حرکت به سمت عالی دور کند. در دوران همهگیری کرونا، ستاد مرکزی آن به صورت منظم و دقیق آمارهای فوتی روزانه را ارائه میکرد. این کار از جهتی بسیار خوب و به جا بود که بینندگان و شنوندگان خبر، میدانستند در ساعتی خاص از وضعیت پیشرفت یا پس رفت کرونا در جامعه با خبر میشوند. اما در دفاع مقدس ۲ که جنگ روایتها مطرح است و ما نیازمند ارپیجیها و F35های فرهنگی هستیم، شهدا را نبایستی عددی و کمی در نظر بگیریم. ادعای اسقاطیل این است که درگیری نظامی نامشروعش با نظام جمهوری اسلامی است و به دنبال ایجاد دو گانه ی جعلی ایران و جمهوری اسلامی است. این اقدام یعنی روایت پردازی برای جداسازی مردم از حاکمیت. آنچه مسلم است این ادعای پوچ و گمراهکننده را بایستی با روایت صحیح و به موقع خنثی کرد. اینجاست که نمایش زندگی عادی شهیدان دفاع مقدس ۱۲ روزه بخشی از برنامه مقابله گرانه ایران با این رژیم است. شهید نجمه شمس، دختر طبیعتگرد و دوچرخهسواری که فارغالتحصیل علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود، شهروندی عادی بود که به موجب زندگی در یکی از ساختمانهای مسکونی تهران جان خود را از دست داد. عنوان شدن زندگی عادی وی در قالبهای مختلف مفهومی و رسانهای برای جامعه و جهان، بایستی بخشی از اقدامات فوری سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد. چرا که روایتی بر خلاف دوگانه های جعلی مدنظر رژیم است. لازم به ذکر است تولید محتوای مذکور بایستی به صورت چندزبانه و با تاکید بر مخاطبان فارسی، عرب، انگلیسی و عبری زبان باشد. هدف از این تنوع زبانی، مخاطب قرار دادن گروههای مختلف درگیر با ادعای خاورمیانهی جدید جعلی مدنظر این رژیم است.ایران نمونهای مشابه هیچ کشور دیگر نیست و نباید هم مشابه آنها رفتار کند. شهدای جنگ تحمیلی ۲ را نبایستی به عدد و رقم مختصر و خلاصه کرد. یعنی یکی مثل دیگری که دیگر نیست. چرا که ارزش فرهنگی و تمدنی ایرانیان نه در تعداد بلکه در هویت و عمق معنایی متفاوت و در عین حال منسجم آنها قرار دارد. *تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۰:۲۳
بهروزرسانی «من» ایرانیسید علی محسنیان، مدیر گروه رسانه، ارتباطات جمعی و فضای مجازی مرکز پژوهشهای مجلسپیش از این در بحرانهای ارتباطی سال های اخیر مانند سیل، کرونا، ناآرامیهای ۱۴۰۱ و وعده صادق ۱ و ۲ اگر به عنوان تحلیلگر یا پژوهشگر یا کارشناس بدون اینکه دستی بر آتش داشته باشیم بهدرستی فهرستی از دستورالعملها و اصول راهنما را برای رسانهها و نهادهای فرهنگی از سویه بیرونی توصیه یا تجویز کنیم، در بحران ارتباطی کنونی داستان کمی متفاوت شده است.منِ نوعی، شهروند ایرانی که مشغول زندگی عادی خود بود، میانه یک جنگ تحمیلی قرار گرفته، هرچند باور آن نیز آسان نیست ولی به هر رو به نظر میرسد به تناسب این شرایط شایسته و ضروری است خود را به روز رسانی نماید لذا پیشنهاد میشود دو ایده را در دستور کار قرار دهد: *من بهمثابه رسانه داخلی/ بومی مجاز*: در زمانه انسان ـرسانه هر شهروند بهمثابه یک رسانه داخلی یا بومی است نتیجه منطقی آن که هرآنچه تاکنون برای رسانهها بهمنظور ارتقاء مرجعیت رسانه داخلی بهمثابه اعتماد به گردش صحیح اطلاعات درون گفتمانی توصیه میکردم، میبایست خودم به مثابه رسانه بومی مجازی تا جاییکه فناوری به من اجازه میدهد بکار بندم، از بهروزرسانی تصویر پروفایل، تا باز نشر اخبار امیدآفرین و وحدتبخش، انتشار پستهای افراد شاخص که خلاف قبل اکنون در کنار جمهوری اسلامی قرار گرفتهاند و دهها مصداق دیگر که به مدد رسانهها و شبکههای اجتماعی فراهم شده است. *بهروزرسانی نقش من در جنگ ترکیبی (هیبریدی) تمامعیار کنونی*: همانطور که پیشتر اشاره شد، شهروندی که پیش از این درگیر زندگی روزمره و چالشهای شخصی خود بود، اکنون ناخواسته در میدان جنگی پیچیده قرار گرفته و ممکن است در تعریف نقش جدید خود دچار سردرگمی شود. در چنین شرایطی، اگرچه ادامهٔ نقشهای پیشین (مثلا یک پزشک، یک حسابدار، یا یک پژوهشگر اجتماعی) طبیعی به نظر میرسد، اما کلید رهایی از این پیچیدگی، نه حذف نقشهای گذشته، بلکه ارتقاء و ترکیب هوشمندانهٔ آنهاست. من بهعنوان یک انسان رسانه_ شهروند میتوانم همزمان در نقش یک پژوهشگر، بر ارائه راهکارهای دقیق برای مدیریت موثر بحران تاکید کنم، در نقش مشاور، به حمایت عاطفی و کاهش فشار روانی هموطنان خود بپردازم و در نقش امدادگر، در کمکرسانی عملی به نیروی امدادی تبدیل شوم. تاریخ این مرز و بوم هم نشان داده است که ایرانیان همواره در مواجهه با بحرانها، ناگزیر به بازتعریف نقشهای فردی و جمعی خود بودهاند. در حملهٔ مغول، کشاورزان و صنعتگران به مدافعان شهر تبدیل شدند؛ یا در جنگ هشتسالهٔ تحمیلی، معلمی که دیروز در کلاس درس میداد، امروز به جبهه میرفت. این چندوجهیبودن، نه نشانه آشفتگی و انجماد نقشها، بلکه نماد انعطافپذیری یک جامعه زنده است. این چندوجهیبودن، نه تناقض که ضرورت عصر جنگ ترکیبی(هیبریدی) است. محیط خانواده هستهای و گسترده، محله، گروه همسالان، گروه دوستان، گروه همکاران، محیط واقعی و رایاسپهر و... .*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۸:۵۴
نبرد در جبهۀ روایات| مروری بر راهبردهای موثق کنشگری در عرصه روایتها زهرا راجی، کارشناس گروه میراث فرهنگی و گردشگری در جهان امروز آنچه دوشادوش نبرد نظامی، از اهمیت غیرقابل انکاری برخوردار است، نبرد در جبهۀ روایات است. چنان که مشاهده میشود امروزه مواضع متفاوت، از روایات جهت نوعی تقابل راهبردی برای تسلط بر تفسیر وقایع بهره میبرند و میدان نبرد روایات را شکل میدهند. این نبرد نه از خلال خشونت فیزیکی بلکه به واسطۀ نمادها، استعارهها، چارچوببندیهای زبانی و....شکل میگیرد. کنشگری صحیح در جنگ روایات، به خلق معنا در شرایط بحران، تعریف نقشها (متجاوز/ مدافع) و تثبیت #هویت_سیاسی و گفتمان مقاومت میانجامد.روایتگری از خلال دستاندازی بر #حافظۀ_تاریخی، بر واقعیتهای اجتماعی جاری اثر میگذارد و سبب میشود #میراث_فرهنگی ناملموس پا به پای تجارب نوظهور افراد در زیست اجتماعی ثبات و قوام یابد. تا کنون روایتگری به نحوی سامانیافته در ایران اسلامی، حول رشادتهای دوران دفاع مقدس گشته که ذیل بستههای قابل ارائه در موزههای دفاع مقدس، تولیدات رسانهای، برنامۀ #راهیان_نور و... صورت میپذیرد.با توجه به آن که روایتگری توان بازتولید و قوتبخشی به مقاومت و ایستادگی به مثابۀ کنش اجتماعی را دارد، انتظار میرود روایت مقاومت و ایستادگی پرشکوه ایرانیان در برابر رژیم صهیونیستی نیز به سیاقی ساماندهی شده در #سیاست_های_حافظه جای داده شود. آنچه در جنگ کنونی روایتها ضروری به نظر میرسد، دستاندازی به راهبردهای موثق و کلیدی موفق در جریان روایتگریهای صحیح و مبتنی بر حقیقت است. از جملۀ این راهبردها میتوان به قاببندی صحیح رویدادها، تدوین روایات چندلایه، هویتسازی روایی، مستندسازی و ایجاد همصدایی اشاره کرد. *قاببندی رویداد*: قاببندی درست، نخستین گام در روایتسازی موفق است.از جمله مصادیق قاببندی صحیح رویداد، ایجاد خط روایت مشخص، ترجیح روایت گزینی صحیح بر سرعت روایتسازی، مخاطبشناسی و گذر از خطابه به #تخاطب است. *تدوین روایات چندلایه*: روایت موفق در سطوح متفاوت عقلانی، سیاسی، احساسی و اسطورهای قابل فهم است.فراخوانی ارزشهای ملی ودینی در نبردهای تاریخ اسلام و ایران ذیل روایتهای کنونی از نبرد جاری با رژیم غاصب از جمله راهبردهای روایتسازی چندلایه است. *اِعمال هویتسازی روایی*: پیوند جسم با انگارههای اجتماعی و ارزشی، طرح پیکر به عنوان ابژۀ فرهنگی، ترسیم نمادین رویدادهای امروزین از طریق برساخت معنایی رویدادهای گذشته از دیگر پیشنهاداتی است که به نظر میرسد ذیل هویتسازی روایی میتواند در نبرد روایاتها بهکار آید. استفاده نمادین از عناصر ملموس و برساخت معانی جدید از دل سنتها، نقش کلیدی در این فرآیند ایفا میکند. *مستندسازی*: در نبرد روایتها مسلح کردن روایت به شواهد دیداری، شنیداری و احساسی جهت افزایش اعتبار روایت، برانگیختن همدلی مخاطب، پاسخگویی به روایات رقیب و انباشت ذهنی برای حافظۀ تاریخی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این راستا بهرهمندی از شماری از املاک و ابنیه آسیبدیده در جریان حملات ددمنشانۀ رژیم غاصب و نگاهداشت آنها به صورت فعلی به عنوان نمادی از #مقاومت در برابر ظلم رژیم غاصب سیاستی است پرقدرت با صدایی رسا و تصویری گویا از آنچه باید در خاطرۀ جمعی بماند. سیاستی که پیش از این در مواردی مشابه در اهواز، طلائیه، ملیتای لبنان، حلب و هیروشیما صورت پذیرفته است. *ایجاد همصدایی*: همصدایی در بستر جنگ روایتها به معنای ایجاد انسجام و همجهتی در روایتهای جمعی است؛ بدین ترتیب که روایات مختلف از منابع، کنشگران، نهادها و رسانههای گوناگون به گونهای هماهنگ و همسو شوند که پیام واحد، منسجم و تقویتکنندهای را منتقل کنند. این همصدایی سبب تقویت انسجام اجتماعی، ثبات گفتمانی، و قدرت اقناع روایت در برابر روایتهای رقیب میشود. در این راستا انتظار میرود در جریان سیاستگذاریهای متقن ضمن گسترش شیوههای تقویت حافظۀ تاریخی و سیاست حافظه، نادیدهانگاری سرمایههای فرهنگی در جریان مقاومت چون نقش زنان، سالمندان و نوجوانان در پیروزی جنگ ۱۲ روزه با دیدی انتقادی و با هدف اصلاح نگریسته شود.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۳:۵۶
چرا آن داور وسط معرکه چنین کرد؟ بهزاد خلیلی، کارشناس گروه زنان، خانواده و جوانان مرکز پژوهشهای مجلس جامعه ایران از داور ایرانیالاصل فوتبال چلسی و پاری سن ژرمن انتظار داشت که پس از اتمام بازی فینال، برابر ترامپ حرکتی انجام دهد که قاب دوربین عادی جلوه نکند تا بدین وسیله در افکارعمومی جهانیان سؤالی ایجاد شود و موضوع تجاوز اخیر آمریکا به ایران در کانون توجهات قرار گیرد. اما داور نه تنها این کار را نکرد، بلکه خلاف خواست ایرانیان با گفتگوی صمیمانه با ترامپ، ایستادن در کنار او و تقلید رضایتمندانه از ژست رئیس جمهور آمریکا به مفرح شدن فضای جشن قهرمانی تیم اروپایی در خاک آمريکا کمک کرد.چنین فردی سالهاست برای موفق شدن در فوتبال و رسیدن به هدف خویش تلاش میکند. حکماً سوت زدن در بازی پایانی یک رویداد بینالمللی فوتبال نزد فرد قله موفقیت به شمار میرود. چرا که او عمری با همین رؤیا زندگی کرده و مدام به خود یادآوری کرده است که من باید موفق شوم و من یک روز بازی فینال را سوت میزنم. واقعیت آن است که در این الگوی موفقیت، گزارههای من و تحقق هدف پررنگ هستند. به عبارت دیگر نزد این الگو، موفقیت امری کاملا فردی است و به حالتی اطلاق میشود که انسان خواسته و هدف خویش را به هر طریق تحقق بخشد. در این الگوی موفقیت که زاییده تمدن غرب است، تحقق نیافتن هدف یعنی شکست کامل فرد.بعد از ایجاد تصویر ترسناک از نرسیدن در ذهن فرد، سازوکار غربی به او میگوید که نباید به چیزی غیر از رسیدن به هدف خود فکر کند، سرش را پایین بیندازد و فقط تلاش کند، حق ندارد به قواعدی که او در مسیر با آنها مواجه میشود اعتراض کند که اگر چنین انجام دهد از مسیر حذف میشود. مثلا اگر فیفا خواست از همجنسبازان حمایت کند و شخص ملزم شد تا لباس با علائم حمایت از آنها را بپوشد، باید این کار را انجام دهد وگرنه تنبیه خواهد شد. لذا شخص جرئت بیرون گذاشتن پا از مسیری که برای او طراحی شده را ندارد، چون حذف میشود.بنابراین در مسیر رسیدن به قضاوت در فینال یک بازی فوتبال، آرام آرام قدرت قضاوت ارزشی انسان از کار میافتد. بدیهی است که پس از سالها این چنین زندگی کردن، دستگاه مختصات ذهنی شخص منطبق با ارزشهای غرب کار میکند و پس از آن بدون اینکه کسی به او بگوید، فعالانه از همجنسباز حمایت خواهد کرد، دست نتانیاهو را خواهد فشرد یا با ترامپ عکس یادگاری میاندازد، آنهم وقتی که به کشورش تجاوز کردهاند. این خاصیت الگوی غرب است که برای انسان تصویری زیبا از هدف میسازد و او را برای رسیدن بدان تصویر مسخ میکند.چنین موجودی یادگرفته تا فقط به خود و هدف ولو بیمقدار خویش بیندیشد و در مقابل جامعه و هموطنان خود را هیچ انگارد. چنین است که موجود مسخ شدهای که با فرهنگ موفقیت غربی قد کشیده، شرافت، آزادگی و ارزشهای انسانی را نمیفهمد و به همین سبب فرد، طرف مقابلش را یک قاتل و جانی نمیبیند که دستش به خون هموطنان بیگناهش آلوده شده، بلکه او را میزبانی در مییابد که دارد به گردنش مدال طلا میاندازد و در شب تحقق رؤیاهای دیرینهاش دارد با وی خوشحالی میکند!عرصه مهم نیست، میخواهد فوتبال باشد، سینما باشد یا امور تحقیقاتی، سازوکارهای موفقیت غربی در تهی کردن آدمها از خصائص ممتاز انسانی بسیار قدرتمند عمل میکنند و موجود مسخ شده غربی صدایی نمیشنود مگر صدای غرب، تصویری نمیبیند مگر تصویر مورد پسند ینگه دنیا و حرفی نمیزند مگر در مدح ارزشهای غربی.تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ @farhangiyatjang_rcmajlis۸:۰۰
رادیو تلویزیون برون مرزی ایران؛ انزوای تحمیلی یا خودساخته؟ عبدالرحیم قاسمینژاد، کارشناس گروه رسانه و فضای مجازی مرکز پژوهشهای مجلسروایت سازی منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر به سبب انسداد گسترده دسترسی به شبکههای برونمرزی سازمان صدا و سیما در بسترهای ماهوارهای بینالمللی، از جمله قطع پخش «العالم»، «پرستیوی» و «الکوثر» مغایر با قوانین بین المللی و جریان آزاد اطلاعات، با خلأ جدی مواجه شده است. امری که در میانه جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی با همراهی ایالات متحده آمریکا علیه منافع مردم ایران، بیش از پیش درک گردید.این وضعیت، نهتنها قدرت رسانهای ایران را در عرصه جهانی تضعیف کرده، بلکه فرصتهای حیاتی برای دیپلماسی عمومی، مدیریت افکار عمومی و مقابله با جنگ روایتها را نیز از بین برده است. البته در چنین شرایطی، توقف فعالیت خبری و رسانهای به بهانه مسدود شدن ماهوارههای رسمی، غیرقابلقبول و مغایر با منطق حکمرانی رسانهای در شرایط بحران است. اکنون زمان آن رسیده است که با نگاهی واقعگرایانه و منعطف، از ظرفیتهای موجود در بخشهای مستقل و غیررسمی بهرهبرداری شود. در اینجا سه پیشنهاد پیشنهاد راهبردی برای برون رفت از وضعیت فعلی ارائه می گردد: الف) بهرهگیری از شبکههای ماهوارهای مستقل همسو با حاکمیت: شبکههایی که خارج از ساختار رسمی صدا و سیما فعالیت میکنند اما در چارچوب سیاستهای کلان فرهنگی و رسانهای کشور قرار دارند، میتوانند بهعنوان بازوی مکمل در روایتسازی بحران فعال شوند. این شبکهها با برند مستقل، زبان رسانهای متنوع و ساختار چابک، قابلیت نفوذ در مخاطبان منطقهای و جهانی را دارند. ب) ایجاد شبکه ماهوارهای مستقل با برند غیررسمی: تأسیس یک شبکه ماهوارهای مستقل، با هویت رسانهای غیروابسته به سازمان صدا و سیما، اما همسو با اهداف ملی، میتواند راهکاری مؤثر برای عبور از محدودیتهای فنی و سیاسی باشد. این شبکه میتواند با بهرهگیری از ظرفیت بخش خصوصی، نخبگان رسانهای و پلتفرمهای دیجیتال، روایتهای جایگزین و چندزبانه تولید کند. ج) توسعه همکاری با تولیدکنندگان مستقل محتوا: مستندسازان، روزنامهنگاران و فعالان رسانهای مستقل که در چارچوب فرهنگی کشور فعالیت میکنند، باید در قالب قراردادهای حمایتی و مشارکتی، در تولید محتوای بحرانمحور به کار گرفته شوند. این همکاری میتواند از طریق نهادهای واسط مانند مرکز تعامل رسانهای بحران یا صندوق حمایت از تولیدات راهبردی انجام شود.*تحلیل فرهنگی جنگ در فرهنگیات جنگ* @farhangiyatjang_rcmajlis۱۵:۲۵