گفتگو با قرآن | ghorangoft
#یادداشت | غفلت از بیرون: خطایی درونسوز (بخش اول: نگاهی میدانی) زمان مطالعه: ۵ دقیقه " />تولید: حلقه اقتصاد نگاه جهانی داشته باشیم یا نگاه دروننگر؟ چه جریاناتی در داخل کشور نگاه بروننگر دارند؟ نگاه دروننگر دردی از ما دوا کرده است؟ آیا قرآن به این کارها کار دارد؟! متن یادداشت بزودی منتشر خواهد شد. #درون_بیرون صفحه گفتگو با قرآن | قرآنگفت @ghorangoft_ir
#یادداشت | غفلت از بیرون: خطایی درونسوز (بخش اول: نگاهی میدانی) زمان مطالعه: ۵ دقیقه " />تولید: حلقه اقتصاد نگاه جهانی داشته باشیم یا نگاه دروننگر؟ چه جریاناتی در داخل کشور نگاه بروننگر دارند؟ نگاه دروننگر دردی از ما دوا کرده است؟ آیا قرآن به این کارها کار دارد؟! متن یادداشت بزودی منتشر خواهد شد. #درون_بیرون صفحه گفتگو با قرآن | قرآنگفت @ghorangoft_irغفلت از بیرون: خطایی درونسوز
(بخش اول: نگاهی میدانی)
قسمت ۱ از ۴
این نوشتار درصدد توضیح ادعایی تا حدودی چالش برانگیز است. نگاهی فراتر از شعارها نشان میدهد در دو دهه اخیر، عرصه عمومی و حتی نخبگانی در مواجهه با مسائل کشور، دچار نوعی #برونفراموشی و #درونبسندگی راهبردی شدهاند. در این سالها نه تنها کمتر انگیزه قوی برای کنش فراتر از مرزها وجود نداشته، بلکه حتی تحلیل مسائل کشور نیز با نگاهی محدود به داخل انجام گرفته است. منظور البته در سطحی راهبردی است نه عملیاتی. شکل نمادین این معضل، خود را در مناظرات انتخاباتی ریاست جمهوری سال گذشته نشان داد. آنجا که با وجود جریان داشتن حوادث منطقهای مهم پس از #طوفانالاقصی، کمترین اشاراتی به آن وجود نداشت! در این موضوع، دو طیف مشترکاند. هم آنهایی که کشور را ایزوله و در خلأ میپندارند و هم آنهایی که به ظاهر از لزوم ارتباط با بیرون سخن میگویند. گروه اول تصوری فانتزی و بریده از محیط نسبت به مسائل داخلی دارند و دچار غفلتی خطرناک از ارتباط تنگاتنگ مسائل داخلی با منطقه و جهان هستند. از این رو تجویزهای آنها غالباً محدود به ساختارهای داخلی است. نمود این نگرش را در تلقی خام از شعارهایی چون «خودکفایی» و «توسعه درونزا» میتوان مشاهده کرد. روحیه درونبسندگی گروهی دیگر را نیز شامل میشود؛ اما با شکلی متفاوت. این گروه در شعار سخن از ارتباط با بیرون میکنند اما در عمل آنچنان به لوازم آن پایبند نیستند.*آنها تعامل بیرونی را یکجانبه میپندارند* و تأثیرگذاری بیرونی را جزئی از آن تلقی نمیکنند. همچنین تنشهای احتمالی حاصل از فراروی از مرزها را به رسمیت نمیشناسند. با آنکه تعاملات بیرونی راهی سخت و نیازمند هوشیاری، تدبیر و تلاش است. این گروه در این نقطه پایمردی نمیکنند و تنها به شکل تقلیلیافته آن چون مذاکره یا آوردن این شرکت و آن شرکت چندملیتی اکتفا میکنند. لذا دلیلی نمیبینند نقش فعالی برای کشور تعریف کنند و تعامل مؤثر با بیرون داشته باشند و اگر تعاملات بیرونی تنشهایی را به همراه داشته باشد، آن را ماجراجویی میخوانند و از آن حذر دارند. در یک کلام حوصله کنشگری مستقل و مؤثر با منطقه و جهان ندارند. این بروننگری دستوپاشکسته، نامش بروننگری نیست. این انزواطلبی شیک است. شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» نمودی بارز از این روحیه است.
پایان قسمت اول#درون_بیرون
صفحه گفتگو با قرآن | قرآنگفت@ghorangoft_ir
غفلت از بیرون: خطایی درونسوز (بخش اول: نگاهی میدانی)
قسمت ۱ از ۴این نوشتار درصدد توضیح ادعایی تا حدودی چالش برانگیز است. نگاهی فراتر از شعارها نشان میدهد در دو دهه اخیر، عرصه عمومی و حتی نخبگانی در مواجهه با مسائل کشور، دچار نوعی #برونفراموشی و #درونبسندگی راهبردی شدهاند. در این سالها نه تنها کمتر انگیزه قوی برای کنش فراتر از مرزها وجود نداشته، بلکه حتی تحلیل مسائل کشور نیز با نگاهی محدود به داخل انجام گرفته است. منظور البته در سطحی راهبردی است نه عملیاتی. شکل نمادین این معضل، خود را در مناظرات انتخاباتی ریاست جمهوری سال گذشته نشان داد. آنجا که با وجود جریان داشتن حوادث منطقهای مهم پس از #طوفانالاقصی، کمترین اشاراتی به آن وجود نداشت! در این موضوع، دو طیف مشترکاند. هم آنهایی که کشور را ایزوله و در خلأ میپندارند و هم آنهایی که به ظاهر از لزوم ارتباط با بیرون سخن میگویند. گروه اول تصوری فانتزی و بریده از محیط نسبت به مسائل داخلی دارند و دچار غفلتی خطرناک از ارتباط تنگاتنگ مسائل داخلی با منطقه و جهان هستند. از این رو تجویزهای آنها غالباً محدود به ساختارهای داخلی است. نمود این نگرش را در تلقی خام از شعارهایی چون «خودکفایی» و «توسعه درونزا» میتوان مشاهده کرد. روحیه درونبسندگی گروهی دیگر را نیز شامل میشود؛ اما با شکلی متفاوت. این گروه در شعار سخن از ارتباط با بیرون میکنند اما در عمل آنچنان به لوازم آن پایبند نیستند.*آنها تعامل بیرونی را یکجانبه میپندارند* و تأثیرگذاری بیرونی را جزئی از آن تلقی نمیکنند. همچنین تنشهای احتمالی حاصل از فراروی از مرزها را به رسمیت نمیشناسند. با آنکه تعاملات بیرونی راهی سخت و نیازمند هوشیاری، تدبیر و تلاش است. این گروه در این نقطه پایمردی نمیکنند و تنها به شکل تقلیلیافته آن چون مذاکره یا آوردن این شرکت و آن شرکت چندملیتی اکتفا میکنند. لذا دلیلی نمیبینند نقش فعالی برای کشور تعریف کنند و تعامل مؤثر با بیرون داشته باشند و اگر تعاملات بیرونی تنشهایی را به همراه داشته باشد، آن را ماجراجویی میخوانند و از آن حذر دارند. در یک کلام حوصله کنشگری مستقل و مؤثر با منطقه و جهان ندارند. این بروننگری دستوپاشکسته، نامش بروننگری نیست. این انزواطلبی شیک است. شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» نمودی بارز از این روحیه است.پایان قسمت اول#درون_بیرونصفحه گفتگو با قرآن | قرآنگفت@ghorangoft_ir۷:۴۰