۵:۳۱
موضوعات نشست تخصصی برنامه:
آیت الله دکتر سعدی:قانون اساسی، احیای حقوق عامه از پایگاه دین
دکتر خیراله پروین:قانون اساسی،حق تعیین سرنوشت و تبدل نسل ها
به شرکت کنندگان گواهی شرکت در نشست تخصصی اعطا خواهد شد@iplai_ir
آیت الله دکتر سعدی:قانون اساسی، احیای حقوق عامه از پایگاه دین
دکتر خیراله پروین:قانون اساسی،حق تعیین سرنوشت و تبدل نسل ها
به شرکت کنندگان گواهی شرکت در نشست تخصصی اعطا خواهد شد@iplai_ir
۷:۳۲
۱۱:۲۰
۷:۳۳
شکایت از غصب فدک در پرتو «اصول دادرسی عادلانه».pdf
۲۹۰.۳۸ کیلوبایت
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران، ضمن عرض تسلیت و تعزیت شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) تقدیم مینماید:
#یادداشت_تحلیلی شکایت از غصب فدک در پرتو «اصول دادرسی عادلانه»
به قلم:حجت الاسلام دکتر سید محسن قائمی خرقعضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی استاد سطوح عالی حوزه علمیه قمعضو افتخاری و دبیر هسته حقوق بشر انجمن
آنچه در این یادداشت میخوانید:آموزه برابری اصحاب دعوا در روش کدام طرف دعوای غصب فدک دیده میشود؟چگونه ادلهای نظیر اماره ید، ارث، شهادت و سوگند در این دعوا نادیده گرفته شد؟ آیا قاضی دعوای فدک با وجود ذینفع بودن، صلاحیت رسیدگی به دعوا را داشت؟
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
#یادداشت_تحلیلی شکایت از غصب فدک در پرتو «اصول دادرسی عادلانه»
به قلم:حجت الاسلام دکتر سید محسن قائمی خرقعضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی استاد سطوح عالی حوزه علمیه قمعضو افتخاری و دبیر هسته حقوق بشر انجمن
آنچه در این یادداشت میخوانید:آموزه برابری اصحاب دعوا در روش کدام طرف دعوای غصب فدک دیده میشود؟چگونه ادلهای نظیر اماره ید، ارث، شهادت و سوگند در این دعوا نادیده گرفته شد؟ آیا قاضی دعوای فدک با وجود ذینفع بودن، صلاحیت رسیدگی به دعوا را داشت؟
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
۱۱:۳۴
۲۰:۱۷
۲۰:۲۴
۲۰:۳۲
Mardom madar.m4a
۰۱:۴۶-۳.۲۳ مگابایت
۸:۴۳
#یادداشت_تحلیلی
آیا باید/میتوان اخلاقیات را به بند قوانین کشید؟
خانم دکتر زهرا میرزاییدانشآموخته دکتری حقوق عمومی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران دبیر هسته مطالعات بنیادین انجمن
بخش اول: تحریر محل مناقشه
خبر تصویب قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب، پرونده پرچالش «همزیستی دولت با اخلاق و شریعت» در جامعه معاصر ایران را دیگر بار ورق زد؛ مسئلهای که انسان مسلمان ایرانی در حیات سیاسی خود از چند دهه قبل در دو نظام سیاسی متفاوت به انحای مختلف با آن رو در رو بوده است. اما مسئله چیست؟ در همین چند روز که این قانون هنوز مقدمات اجرایی خود را طی نکرده است، مخالفتهای بسیاری بر علیه آن برخاسته است؛ از دولت تا اهالی دانشگاه. اگر از «وضع طبیعی حاکم بر فضای مجازی» کمی فاصله بگیریم تا اندیشه مجال تنفس بیابد، باید گفت مسئله بیش از آنکه انتقاد به ماده یا موادی از یک متن مصوب باشد که وضع طبیعیِ قواعد حقوقی است، در حقیقت خدشه بر بنیادهاست. در خلال نقدها، پرسشهای بنیادینی طرح شده است از جمله آنکه اعتبار قانون - این مصنوع بشری - در رهنِ چیست؟ به اوصافی ناظر بر کالبد قانون مثل تصویب در مرجع صلاحیتدار محدود است یا جانمایه قانون نیز شرط اعتبار آن است؟ آیا اساساً میتوان اخلاق و شرع را به بند قوانین کشید؟ آیا هر باید و نباید اخلاقی و شرعی یارای آن را دارد که به باید و نبایدی حقوقی بدل شود و در میانه مصاف انسان و دولت جای گیرد؟ چنین پرسشهایی پرسش از نظام معنایی حاکم بر نظام حقوقی یک کشور است؛ نظام معناییِ مأخوذ از نظریه سیاسی. چالشهای سیاسی و اجتماعی که جمهوری اسلامی خاصه در دهه اخیر در این حوزه با آن پنجه در پنجه بوده است، به وقایعی در کف خیابان خلاصه نمیشود؛ آنچه در واقع نشانه میرود مبادی معرفتی و نظری است که نظام سیاسی و حقوقی بدان مستظهر است. طراحی نظریهای دقیق و تفریع فروع از نخستین گامهای حیات و تداوم نظام سیاسی است. وظیفه یک نظریه به دست دادن «تشخیص و درکی منظم» از پدیدههاست، خاصه در جایی که مسائل بیش از آنکه حل نشده باشند، هضم نشدهاند؛ از مفرد و مجرداندیشیها فراتر رفتن، نمایاندن اصول و فروع، بازگرداندن فروع و تفسیر آنها در سایه اصول و در نهایت به دست دادن «مجموعهای» متلائم و سازگار. این در حالی است که این مهم چه در مکتوبات توجیهی پیرامون نظام سیاسی و چه در رویکردهای انتقادی به آن غایب است.باری، یک نظام سیاسی در آستانه بلوغ، باید از پاسخهای توأم با کلیگویی یا بدیهیانگاری فاصله گرفته و تلاش کند با «پرداخت» موجِهات خود و تراش دادن به زوایایی از منظومه فکری خویش که دچار اصطکاک و برخورد با پدیدههای حیات حقیقی اجتماعی میشود پاسخهایی درخور بلوغ خویش تدارک ببیند. سؤالاتی که یک نظریه سیاسی در مسیر تکامل باید بدانها پاسخ بدهد، سؤالاتی اولیه نیست، پرسشهایی است که از همکنشی پدیدهها و وقایع مختلف سر بر میآورد و به مصاف بنیانهای فکری نظم سیاسی مستقر میآید. بنابراین اگر نظام سیاسی یک «تنِ بی سر» نیست، اگر در ورای کنشگریاش قوه اندیشهورزی برای سامان دادن خویش دارد و ریسمانی اجزای وجودیش را به هم پیوند میزند و از آن معنای حاکم بر نظم سیاسی پدید میآید، باید به مثابه یک موجود «هوشیار و حساس» با این سؤالات مواجه شود و پاسخ آنها را غنیمت شمرده و برای جلای مبادی خویش به کار بندد. این یعنی حداقلیترین احراز علائم حیاتی یک نظریه سیاسی. متکفل پاسخ این پرسشها، منطق درونی نظام سیاسی و نظام معنایی حاکم بر آن است. بر این باوریم که چنین امکانی در مبادی نظام سیاسی قویاً وجود دارد، اگرچه مغفول و مدفون مانده باشد. با این مقدمات دستاندازهایی که قانونگذار و به تعبیری دولت به معنای مجموعه حاکمیت در حوزه اخلاق با آن مواجه است، قابل فهمتر میشود. مسیری که در آن تلاش میکند اخلاقیات یا شرعیات و قانون را به هم بیامیزد و ثمره آن را مرهمی کند بر تن اجتماع انسانی، از قضا در موارد متعددی وارونه عمل میکند.هر آن کس که در فضای حقوق عمومی میاندیشد، برای آنکه بتواند به فهم بومی رسالت عظیم این شعبه از دانش دست یابد، باید نقطه مهم پیوند اخلاق و حکومت و تفریع فروع این پیوند پربسامد را به درستی فهم و هضم کند، خاصه آنجا که اخلاقیات و شرعیات بر هم منطبقاند و پیچیدگیهای تعامل شرع و قانون بر دشواریهای همزیستی اخلاق و قانون افزوده میشود. اکنون این راه پرنشیب و فراز فراروی ماست. در یادداشتهای بعدی مبتنی بر بنیادهای نظری جمهوری اسلامی نشان خواهم داد دولت با ابزار قانون در اخلاقیات به دنبال چیست. سامان اخلاقی جامعه چه نسبتی با دولت و قانون دارد و النهایه اینکه «نبایدهای دولت» در الزام قانونی اخلاقیات کدامند؟
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
آیا باید/میتوان اخلاقیات را به بند قوانین کشید؟
خانم دکتر زهرا میرزاییدانشآموخته دکتری حقوق عمومی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران دبیر هسته مطالعات بنیادین انجمن
بخش اول: تحریر محل مناقشه
خبر تصویب قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب، پرونده پرچالش «همزیستی دولت با اخلاق و شریعت» در جامعه معاصر ایران را دیگر بار ورق زد؛ مسئلهای که انسان مسلمان ایرانی در حیات سیاسی خود از چند دهه قبل در دو نظام سیاسی متفاوت به انحای مختلف با آن رو در رو بوده است. اما مسئله چیست؟ در همین چند روز که این قانون هنوز مقدمات اجرایی خود را طی نکرده است، مخالفتهای بسیاری بر علیه آن برخاسته است؛ از دولت تا اهالی دانشگاه. اگر از «وضع طبیعی حاکم بر فضای مجازی» کمی فاصله بگیریم تا اندیشه مجال تنفس بیابد، باید گفت مسئله بیش از آنکه انتقاد به ماده یا موادی از یک متن مصوب باشد که وضع طبیعیِ قواعد حقوقی است، در حقیقت خدشه بر بنیادهاست. در خلال نقدها، پرسشهای بنیادینی طرح شده است از جمله آنکه اعتبار قانون - این مصنوع بشری - در رهنِ چیست؟ به اوصافی ناظر بر کالبد قانون مثل تصویب در مرجع صلاحیتدار محدود است یا جانمایه قانون نیز شرط اعتبار آن است؟ آیا اساساً میتوان اخلاق و شرع را به بند قوانین کشید؟ آیا هر باید و نباید اخلاقی و شرعی یارای آن را دارد که به باید و نبایدی حقوقی بدل شود و در میانه مصاف انسان و دولت جای گیرد؟ چنین پرسشهایی پرسش از نظام معنایی حاکم بر نظام حقوقی یک کشور است؛ نظام معناییِ مأخوذ از نظریه سیاسی. چالشهای سیاسی و اجتماعی که جمهوری اسلامی خاصه در دهه اخیر در این حوزه با آن پنجه در پنجه بوده است، به وقایعی در کف خیابان خلاصه نمیشود؛ آنچه در واقع نشانه میرود مبادی معرفتی و نظری است که نظام سیاسی و حقوقی بدان مستظهر است. طراحی نظریهای دقیق و تفریع فروع از نخستین گامهای حیات و تداوم نظام سیاسی است. وظیفه یک نظریه به دست دادن «تشخیص و درکی منظم» از پدیدههاست، خاصه در جایی که مسائل بیش از آنکه حل نشده باشند، هضم نشدهاند؛ از مفرد و مجرداندیشیها فراتر رفتن، نمایاندن اصول و فروع، بازگرداندن فروع و تفسیر آنها در سایه اصول و در نهایت به دست دادن «مجموعهای» متلائم و سازگار. این در حالی است که این مهم چه در مکتوبات توجیهی پیرامون نظام سیاسی و چه در رویکردهای انتقادی به آن غایب است.باری، یک نظام سیاسی در آستانه بلوغ، باید از پاسخهای توأم با کلیگویی یا بدیهیانگاری فاصله گرفته و تلاش کند با «پرداخت» موجِهات خود و تراش دادن به زوایایی از منظومه فکری خویش که دچار اصطکاک و برخورد با پدیدههای حیات حقیقی اجتماعی میشود پاسخهایی درخور بلوغ خویش تدارک ببیند. سؤالاتی که یک نظریه سیاسی در مسیر تکامل باید بدانها پاسخ بدهد، سؤالاتی اولیه نیست، پرسشهایی است که از همکنشی پدیدهها و وقایع مختلف سر بر میآورد و به مصاف بنیانهای فکری نظم سیاسی مستقر میآید. بنابراین اگر نظام سیاسی یک «تنِ بی سر» نیست، اگر در ورای کنشگریاش قوه اندیشهورزی برای سامان دادن خویش دارد و ریسمانی اجزای وجودیش را به هم پیوند میزند و از آن معنای حاکم بر نظم سیاسی پدید میآید، باید به مثابه یک موجود «هوشیار و حساس» با این سؤالات مواجه شود و پاسخ آنها را غنیمت شمرده و برای جلای مبادی خویش به کار بندد. این یعنی حداقلیترین احراز علائم حیاتی یک نظریه سیاسی. متکفل پاسخ این پرسشها، منطق درونی نظام سیاسی و نظام معنایی حاکم بر آن است. بر این باوریم که چنین امکانی در مبادی نظام سیاسی قویاً وجود دارد، اگرچه مغفول و مدفون مانده باشد. با این مقدمات دستاندازهایی که قانونگذار و به تعبیری دولت به معنای مجموعه حاکمیت در حوزه اخلاق با آن مواجه است، قابل فهمتر میشود. مسیری که در آن تلاش میکند اخلاقیات یا شرعیات و قانون را به هم بیامیزد و ثمره آن را مرهمی کند بر تن اجتماع انسانی، از قضا در موارد متعددی وارونه عمل میکند.هر آن کس که در فضای حقوق عمومی میاندیشد، برای آنکه بتواند به فهم بومی رسالت عظیم این شعبه از دانش دست یابد، باید نقطه مهم پیوند اخلاق و حکومت و تفریع فروع این پیوند پربسامد را به درستی فهم و هضم کند، خاصه آنجا که اخلاقیات و شرعیات بر هم منطبقاند و پیچیدگیهای تعامل شرع و قانون بر دشواریهای همزیستی اخلاق و قانون افزوده میشود. اکنون این راه پرنشیب و فراز فراروی ماست. در یادداشتهای بعدی مبتنی بر بنیادهای نظری جمهوری اسلامی نشان خواهم داد دولت با ابزار قانون در اخلاقیات به دنبال چیست. سامان اخلاقی جامعه چه نسبتی با دولت و قانون دارد و النهایه اینکه «نبایدهای دولت» در الزام قانونی اخلاقیات کدامند؟
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
۱۹:۴۰
۱۱:۱۷
#یادداشت_تحلیلی
مروری کوتاه بر امکانسنجی تقنین شریعت و راهکارهای اجراییشدن آن
قسمت اول: قانون عفاف و حجاب؛ منطقهالفراغ یا جامعیت شریعت؟
به قلم:آقای محمدحسین نادریدانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه امام صادق (ع) سردبیر نشریه احقاق و عضو انجمن
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به دنبال آن شکلگیری جمهوری اسلامی طبعاً نخستین کار، پیریزی نظامی حقوقی مبتنی بر شرع اسلام و تدوین قانون اساسی است. در این میان مسئله مهم، چگونگی ابتنای قوای حاکم بر احکام اسلامی در این نظام تازهتأسیس است؛ نظامی که هدف اصلی خود را تحقق حاکمیت الله قرار داده و به دنبال طراحی الگوی حکمرانی اسلامی در عصر غیبت است. از دیگر سو ضرورت حل این چالش بنیادین امروز با بروز معضلاتی چون پدیده کشف حجاب، محسوستر شده است و در پی تصویب «قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» بحث از مبنا و راهکار اجرایی شدن بند (1) سیاستهای کلی نظام قانونگذاری مبنی بر «توجه به موازين شرع بهعنوان اصلیترين منشأ قانونگذاری در تنظيم و تصويب طرحها و لوايح قانونی» جدیتر مطرح شده است. اما قبل از آنکه به سراغ قانونگذاری در حوزه حجاب و عفاف برویم لازم است تا وضیعت خود را در قبال اصل مسئله نسبت شریعت با قانونگذاری آنهم به شکل مرسوم امروزی آن پیدا کنیم.شکی نیست که از میان قوای سهگانه، دو قوه مقننه و قضائیه مهمترین جلوه و بروز را در ارتباط با دین مبین اسلام دارند؛ چرا که قانونگذاری اسلامی و قضای اسلامی از مهمترین نمودهای یک نظام حقوقی اسلامی است. بنابراین از همان ابتدا و در جلسات تدوین و تصویب قانون اساسی، در خصوص پارلمان و فرآیند قانونگذاری در جمهوری اسلامی بحث و فحص فراوانی صورت گرفت؛ موضوعی که امروزه و بعد از چهار دهه از تصویب قانون اساسی و فعالیت قوای حاکم در جمهوری اسلامی، همچنان میتواند مورد مطالعه و پژوهش جدی قرار گیرد. اینکه آیا اساساً با وجود جامعیت دین اسلام در نظام سیاسی مبتنی بر شریعت، جایی برای قانونگذاری باقی میماند و آیا وجود نهادی به عنوان «قوه مقننه» قابل پذیرش است یا خیر؟پاسخ سنتی به این پرسش، منفی است و به همین جهت از «مجلس» به عنوان نهاد برنامهریز یاد شده است و نه نهاد قانونگذار. در نقطه مقابل، گروهی با گرایش به نظریههایی مانند «منطقه الفراغ»، برای حکومت و حاکم اسلامی قدرت و اختیار تقنین قائل شدهاند، اما طرفداران «جامعیت شریعت»، چنین نظری را مغایر با کمال دین و مستلزم نقص شریعت دانسته و مردود تلقی کردهاند. موضوع مهمی که برخی از صاحبنظران در مقاله «امکانسنجی تقنین در نظام مبتنی بر شریعت جامع» ضمن بازخوانی مبانی و آثار اعتقاد به «جامعیت شریعت»، اثبات میکنند، این است که اولاً نظریه «منطقه الفراغ» به معنای از دست دادن اعتقاد به جامعیت شریعت نیست و این نظریه قصد ندارد تا نقص در نظام حقوقی اسلام را به رسمیت بشناسد، بلکه مقصود صاحبان این نظریه از «ما لانص فیه»، فقدان حکم خاص و ابدی برای همه موضوعات ریز و درشتی است که جامعه بشری با آن مواجه بوده یا مواجه خواهد شد. آنان، در عین حال، وجود نصوص عامی را قبول دارند که هیچ بنبستی را برای یافتن حکم شرعی در خصوص موضوعات نوپیدای زندگی نمیپذیرند. ایشان بر اساس همین قواعد عام، حکومت و حاکم شرعی را مجاز به وضع و اجرای قانون در حوزههای مختلف میدانند. ثانیاٌ و مهمتر از این، بهرغم برخی قرائتها از نظریه جامعیت شریعت، نباید آن را به معنای تعیین تکلیف قطعی و قبلی برای همه موضوعاتی دانست که اجتماع انسانی با آن روبرو خواهد شد. طبق قرائت صحیح از «جامعیت شریعت» که اتفاقاً در ادله مربوط نیز مورد تصریح قرار گرفته است، این نظریه به معنای بینیازی از تقنین نیست. نتیجه آنکه در نظام اسلامی و یا مطابق نظریه «جامعیت شریعت» نیز، میتوان و باید به «قانونگذاری» پرداخت و دارای «قوه مقننه» بود. سؤالات اساسی دیگری نیز در این زمینه قابل بحث و بررسی است؛ اینکه آیا احکام شرعی برای لازمالاجرا شدن در نظام اسلامی باید فرآیند قانونگذاری را طی کنند یا بدون گذر از این فرآیند هم لازمالاتباع هستند؟ و دیگر آنکه اساساً چطور میتوان احکام شرعی را به تقنین درآورد؟ آیا نیازمند فرآوری حقوقی هستند یا بدون ویرایش و تغییر باید به متن قانون تبدیل شوند؟ با توجه به اینکه پرداختن به تمام این سؤالات مجالی مجزا میطلبد، ما در قسمت بعدی این مرقومه، راهکارهای تقنین شریعت را تبیینی اجمالی خواهیم کرد.
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
️ نشریه تخصصی حقوقی «احقاق» @nshrehghagh
مروری کوتاه بر امکانسنجی تقنین شریعت و راهکارهای اجراییشدن آن
قسمت اول: قانون عفاف و حجاب؛ منطقهالفراغ یا جامعیت شریعت؟
به قلم:آقای محمدحسین نادریدانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه امام صادق (ع) سردبیر نشریه احقاق و عضو انجمن
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به دنبال آن شکلگیری جمهوری اسلامی طبعاً نخستین کار، پیریزی نظامی حقوقی مبتنی بر شرع اسلام و تدوین قانون اساسی است. در این میان مسئله مهم، چگونگی ابتنای قوای حاکم بر احکام اسلامی در این نظام تازهتأسیس است؛ نظامی که هدف اصلی خود را تحقق حاکمیت الله قرار داده و به دنبال طراحی الگوی حکمرانی اسلامی در عصر غیبت است. از دیگر سو ضرورت حل این چالش بنیادین امروز با بروز معضلاتی چون پدیده کشف حجاب، محسوستر شده است و در پی تصویب «قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» بحث از مبنا و راهکار اجرایی شدن بند (1) سیاستهای کلی نظام قانونگذاری مبنی بر «توجه به موازين شرع بهعنوان اصلیترين منشأ قانونگذاری در تنظيم و تصويب طرحها و لوايح قانونی» جدیتر مطرح شده است. اما قبل از آنکه به سراغ قانونگذاری در حوزه حجاب و عفاف برویم لازم است تا وضیعت خود را در قبال اصل مسئله نسبت شریعت با قانونگذاری آنهم به شکل مرسوم امروزی آن پیدا کنیم.شکی نیست که از میان قوای سهگانه، دو قوه مقننه و قضائیه مهمترین جلوه و بروز را در ارتباط با دین مبین اسلام دارند؛ چرا که قانونگذاری اسلامی و قضای اسلامی از مهمترین نمودهای یک نظام حقوقی اسلامی است. بنابراین از همان ابتدا و در جلسات تدوین و تصویب قانون اساسی، در خصوص پارلمان و فرآیند قانونگذاری در جمهوری اسلامی بحث و فحص فراوانی صورت گرفت؛ موضوعی که امروزه و بعد از چهار دهه از تصویب قانون اساسی و فعالیت قوای حاکم در جمهوری اسلامی، همچنان میتواند مورد مطالعه و پژوهش جدی قرار گیرد. اینکه آیا اساساً با وجود جامعیت دین اسلام در نظام سیاسی مبتنی بر شریعت، جایی برای قانونگذاری باقی میماند و آیا وجود نهادی به عنوان «قوه مقننه» قابل پذیرش است یا خیر؟پاسخ سنتی به این پرسش، منفی است و به همین جهت از «مجلس» به عنوان نهاد برنامهریز یاد شده است و نه نهاد قانونگذار. در نقطه مقابل، گروهی با گرایش به نظریههایی مانند «منطقه الفراغ»، برای حکومت و حاکم اسلامی قدرت و اختیار تقنین قائل شدهاند، اما طرفداران «جامعیت شریعت»، چنین نظری را مغایر با کمال دین و مستلزم نقص شریعت دانسته و مردود تلقی کردهاند. موضوع مهمی که برخی از صاحبنظران در مقاله «امکانسنجی تقنین در نظام مبتنی بر شریعت جامع» ضمن بازخوانی مبانی و آثار اعتقاد به «جامعیت شریعت»، اثبات میکنند، این است که اولاً نظریه «منطقه الفراغ» به معنای از دست دادن اعتقاد به جامعیت شریعت نیست و این نظریه قصد ندارد تا نقص در نظام حقوقی اسلام را به رسمیت بشناسد، بلکه مقصود صاحبان این نظریه از «ما لانص فیه»، فقدان حکم خاص و ابدی برای همه موضوعات ریز و درشتی است که جامعه بشری با آن مواجه بوده یا مواجه خواهد شد. آنان، در عین حال، وجود نصوص عامی را قبول دارند که هیچ بنبستی را برای یافتن حکم شرعی در خصوص موضوعات نوپیدای زندگی نمیپذیرند. ایشان بر اساس همین قواعد عام، حکومت و حاکم شرعی را مجاز به وضع و اجرای قانون در حوزههای مختلف میدانند. ثانیاٌ و مهمتر از این، بهرغم برخی قرائتها از نظریه جامعیت شریعت، نباید آن را به معنای تعیین تکلیف قطعی و قبلی برای همه موضوعاتی دانست که اجتماع انسانی با آن روبرو خواهد شد. طبق قرائت صحیح از «جامعیت شریعت» که اتفاقاً در ادله مربوط نیز مورد تصریح قرار گرفته است، این نظریه به معنای بینیازی از تقنین نیست. نتیجه آنکه در نظام اسلامی و یا مطابق نظریه «جامعیت شریعت» نیز، میتوان و باید به «قانونگذاری» پرداخت و دارای «قوه مقننه» بود. سؤالات اساسی دیگری نیز در این زمینه قابل بحث و بررسی است؛ اینکه آیا احکام شرعی برای لازمالاجرا شدن در نظام اسلامی باید فرآیند قانونگذاری را طی کنند یا بدون گذر از این فرآیند هم لازمالاتباع هستند؟ و دیگر آنکه اساساً چطور میتوان احکام شرعی را به تقنین درآورد؟ آیا نیازمند فرآوری حقوقی هستند یا بدون ویرایش و تغییر باید به متن قانون تبدیل شوند؟ با توجه به اینکه پرداختن به تمام این سؤالات مجالی مجزا میطلبد، ما در قسمت بعدی این مرقومه، راهکارهای تقنین شریعت را تبیینی اجمالی خواهیم کرد.
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
️ نشریه تخصصی حقوقی «احقاق» @nshrehghagh
۸:۱۱
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران
#شعبه_استان_قم انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران با همکاری انجمن علمی حقوق دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها به مناسبت #روز_دانشجو و هفته #حقوق_بشر برگزار میکند: نشست علمی: آزادی بیان در دانشگاه اساتید ارائهدهنده: خانم دکتر سیده فاطمه فقیهی عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها و دبیر شعبه استان قم انجمن حجتالاسلام دکتر سید محسن قائمی خرق عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی رحمت الله علیه، دبیر هسته حقوق بشر انجمن دبیر جلسه: آقای محمد مولاهویزه دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبایی (ره) و عضو فعال انجمن همراه با پخش و نقد گزیدههای مستند آمریکایی اخراجشده صدور گواهی شرکت در نشست علمی شیوه برگزاری: مجازی لینک ورود به جلسه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
#یادآوریدر حال برگزاری ...
۱۱:۳۵
۱۲:۱۵
۹:۳۶
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران
#بخوانید #بیانیه . بسم الله الرحمن الرحیم بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران در مورد قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب بخش نخست انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران بهعنوان تشکلی دانشی، مستقل و پایبند به مبانی و آموزههای اصیل اسلامی در تعریف و ترسیم حقوق عمومی در جامعه ایرانی، نظرگاههای خود را در خصوص مهمترین موضوعاتی که به بهانه تصویب «قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب مصوب مجلس شورای اسلامی» در فضای علمی و عمومی جامعه ما مطرح شده بیان میکند تا زمینه برای تضارب آرا در فضایی علمی و متین فراهم آید: با عنایت به زیست مؤمنانه و عفیفانه قاطبه مردم ایران با توجه به سبقه تاریخی پوشش اهالی ایران، و نیز مسلمان و متدیّن و خانوادهدوست بودن عموم ایرانیان و پررنگ بودن گرایشهای اصیل اسلامی در بدنه جامعه و مخالفت توده مردم با برهنگی و کشف حجاب و هرگونه پوشش خلاف کرامت انسانی با عنایت به مبانی قرآنی در خصوص لزوم برقراری روابط انسانی کرامتمدار در عرصه اجتماع و عمومات مکرر و مؤکد قرآنی مبنی بر مسئولیت همگانی در دعوت به خیر، امربهمعروف و نهیازمنکر با عنایت به ضرورت پاسداری و حمایت قاطع از حرمت و قداست خانواده بهعنوان واحد بنیادی در جامعه اسلامی و مقابله هدفمند با همه عوامل سستکننده یا آسیبرسان به این کانون بنیادی با عنایت به وظیفه حکومت اسلامی برای ایجاد محیط اجتماعی سالم برای تضمین انتخابگری آزادانه و آگاهانه افراد و لزوم مواجهه مؤثر و قانونی با انواع موانع آزادی و مفاسد و ناهنجاریهای اجتماعی (منکرات) باتوجهبه حق همگان در برخورداری از محیط اجتماعی امن و سالم و عاری از فساد و ناامنی روحی و روانی (معروف) و حق و وظیفه عموم مردم برای مشارکت در جامعهسازی و ایجاد محیط اجتماعی سالم و آزاد و مصون از جلوههای غیرانسانی با توجه به تأثیر شایان مترتب بر برخورد قانونی و مشارکتی (مبتنی بر آموزههای اسلامی) با مفاسد و جلوگیری از منکرات اجتماعی در ایجاد وفاق اجتماعی و همبستگی ملی با توجه به تصریحات اصول متنوع قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به موارد فوق (از جمله مقدمه قانون اساسی و بندهای یکم و پنجم و هفتم و هشتم و نهم و پانزدهم اصل 3 و مفاد اصول 4، 8، 9، 10، 21، 156) با بذل توجه ویژه به برکات عظیم و فواید پرشمار زیست عفیفانه و کرامتمدار در جامعه انسانی در جهت پیشرفت همهجانبه کشور و حفظ هویت ملی و ارتقای توانمندیهای آحاد جامعه با عنایت به تأثیرات بهشدت نامطلوب و قطعی پوششهای پرخطر و آسیبرسان (منکرات) بر هویت ملی و استواری کانون خانواده و هزینههای گزاف مترتب بر ولنگاری و بیبندوباری برای جامعه و نسل آینده و نیروی کار فعال با بذلتوجه ویژه به مسئله کلیدی توطئه بیگانگان و بدخواهان ملت ایران برای ترویج سازمانیافته فساد و فحشا در ایران اسلامی (بهویژه از دوره استبداد رضاخانی در عصر حاضر) بهمنظور عقب نگهداشتن ملت ایران از پیشرفت همهجانبه با تأکید بر لزوم پایبندی همگان بهویژه مقامات عالی و رسمی در قوای سهگانه و دیگر دستگاههای حکومتی به موازین قانون اساسی در تمکین به قانون مصوب و ایفای وظایف مصرح در قانون اساسی و قوانین موضوعه ️ انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
#بخوانید #بیانیه. بسم الله الرحمن الرحیم بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران در مورد قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب
بخش دوم
1. ازآنجاکه نوع پوشش افراد در ملأعام و محیطهای عمومی و اجتماعی، حریم خصوصی محسوب نمیشود و نوع پوشش افراد در محیطهای عمومی و اجتماعی بر کرامت انسانی، حقوق و آزادیها و انتخابهای دیگران و همچنین استواری روابط خانوادگی بهجد مؤثر است، لذا مواجهه مؤثر و قانونی با پوششهای پرخطر و آسیبرسان(منکرات)، وظیفه قطعی دستگاههای حکومتی و نهادهای اجتماعی است. بدیهی است تنوع پوشش آحاد جامعه در چارچوب موازین اسلامی و مصالح عمومی امری پذیرفتهشده و مسلّم است و جواز مداخله دولت در نوع پوشش افراد، مبتنی بر رعایت مصالح عمومی جامعه اسلامی و حمایت از نهاد بنیادین خانواده و نیز حق همگان در برخورداری از فضای سالم و امن اجتماعی برای رشد و شکوفایی استعدادهای خداداد در مسیر تقوا است.
2. نقاط قوت قانون مصوب از جمله «توجه به برخورد رتبهای با مقوله کشف حجاب»، «تفکیک احکام مترتب بر برهنگی و بدپوششی و کشف حجاب» و «حذف مواجهه مستقیم نیروی انتظامی با متخلفان»، «توجه همزمان به ضوابط پوشش مردان و زنان»، «عدم اکتفا به مواجهه سلبی و ارائه احکام ایجابی و ناظر به حل مسئله» و غیر اینها از محاسن این قانون و مورد تأکید است. از دیگر سو، «کمتوجهی به مشارکت مردمی در فرایند تهیه و تصویب قانون»، «غفلت از تقویت نقش محوری مردم در مبارزه با منکرات اجتماعی»، «تکرار برخی مصوبات موجود»، «عدم اولویتبندی در اجرای احکام انتظامی و کیفری» و «پرحجم بودن متن قانون» و «تفسیرپذیری ناموجه برخی اصطلاحات»، در شمار ایرادات این قانون تلقی میشود. ضروری است ضمن کاربست ارزیابی تأثیرات فرهنگی و تربیتی قانون در حین اجرای قانون، ابعاد مثبت و منفی قانون در طول دوره اجرای آزمایشی آن توسط کارگروههای تخصصی و کارشناسی با مشارکت نهادهای مردمی استخراج و در زمان اصلاح قانون مدنظر قرار گیرد.
3. اگرچه قوانین مصوب بشری (با وجود طی کردن مسیر کارشناسی و بهرهگیری از دانش و تجربه متخصصان) مصون از کاستی و ایراد نیستند و معمولاً در طول زمان اجرای آنها، نواقص و کمبودهای آنها عیان میشود و لذا میبایست با تکیه بر راههای قانونی برای اصلاح و تکمیل آنها همت گماشت، اما اقدامات زورمدارانه برای توقف و جلوگیری از اجرای قانونی که همه مراحل خود را طبق قانون اساسی طی کرده و به تأیید شورای نگهبان نیز رسیده است، مسیری ناصواب و بدعتی نامیمون و خطرناک است که دلخواه دیکتاتورمآبان در طول تاریخ بوده است و بنیاد نظام حقوقی و امنیت حقوقی شهروندان را نشانه گرفته است. تأخیر در ابلاغ قانون مصوب به استناد برخی توجیهات خودسرانه، خود تخلفی مستقل است. لذا ابلاغ قانون مصوب و اجرای آن به صورت حکیمانه و همراه با روشنگری مستمر و شفافیت معقول، مورد انتظار و تأکید است. اجرای گام به گام، اقناع افکار عمومی نسبت به پیشبرد متوازن احکام متنوع قانون و ارائه پیوست تبیینی و رسانهای در اجرای قانون مورد تأکید است.
4. این انجمن از همه دغدغهمندان زیست کرامتمدار انسانی، اندیشمندان و نخبگان حوزوی و دانشگاهی، دانشمندان علوم مختلف انسانی و اجتماعی به ویژه مراجع عظام تقلید، اساتید معزز دانشگاه و پژوهشگران و فضلای گرانقدر حوزوی و دانشگاهی دعوت میکند ضمن اعلام حمایت از اجرای صحیح قانون مصوب، به صورت روشن و صریح نقطه نظرات خود را در خصوص ابعاد گوناگون این قانون در فضایی عالمانه و به دور از هیجان و احساسات کاذب به اشتراک بگذارند. این انجمن آمادگی خود را برای میزبانی برگزاری گفتگوهای علمی آزاد، مؤدبانه، جدّی و مستمر در خصوص کلیه ابعاد و مواد این قانون و موضوعات محوری آن بدون هرگونه محدودیت از جهت مهمانان و موضوعات اعلام مینماید.
️ انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI
@iplai_ir
بخش دوم
1. ازآنجاکه نوع پوشش افراد در ملأعام و محیطهای عمومی و اجتماعی، حریم خصوصی محسوب نمیشود و نوع پوشش افراد در محیطهای عمومی و اجتماعی بر کرامت انسانی، حقوق و آزادیها و انتخابهای دیگران و همچنین استواری روابط خانوادگی بهجد مؤثر است، لذا مواجهه مؤثر و قانونی با پوششهای پرخطر و آسیبرسان(منکرات)، وظیفه قطعی دستگاههای حکومتی و نهادهای اجتماعی است. بدیهی است تنوع پوشش آحاد جامعه در چارچوب موازین اسلامی و مصالح عمومی امری پذیرفتهشده و مسلّم است و جواز مداخله دولت در نوع پوشش افراد، مبتنی بر رعایت مصالح عمومی جامعه اسلامی و حمایت از نهاد بنیادین خانواده و نیز حق همگان در برخورداری از فضای سالم و امن اجتماعی برای رشد و شکوفایی استعدادهای خداداد در مسیر تقوا است.
2. نقاط قوت قانون مصوب از جمله «توجه به برخورد رتبهای با مقوله کشف حجاب»، «تفکیک احکام مترتب بر برهنگی و بدپوششی و کشف حجاب» و «حذف مواجهه مستقیم نیروی انتظامی با متخلفان»، «توجه همزمان به ضوابط پوشش مردان و زنان»، «عدم اکتفا به مواجهه سلبی و ارائه احکام ایجابی و ناظر به حل مسئله» و غیر اینها از محاسن این قانون و مورد تأکید است. از دیگر سو، «کمتوجهی به مشارکت مردمی در فرایند تهیه و تصویب قانون»، «غفلت از تقویت نقش محوری مردم در مبارزه با منکرات اجتماعی»، «تکرار برخی مصوبات موجود»، «عدم اولویتبندی در اجرای احکام انتظامی و کیفری» و «پرحجم بودن متن قانون» و «تفسیرپذیری ناموجه برخی اصطلاحات»، در شمار ایرادات این قانون تلقی میشود. ضروری است ضمن کاربست ارزیابی تأثیرات فرهنگی و تربیتی قانون در حین اجرای قانون، ابعاد مثبت و منفی قانون در طول دوره اجرای آزمایشی آن توسط کارگروههای تخصصی و کارشناسی با مشارکت نهادهای مردمی استخراج و در زمان اصلاح قانون مدنظر قرار گیرد.
3. اگرچه قوانین مصوب بشری (با وجود طی کردن مسیر کارشناسی و بهرهگیری از دانش و تجربه متخصصان) مصون از کاستی و ایراد نیستند و معمولاً در طول زمان اجرای آنها، نواقص و کمبودهای آنها عیان میشود و لذا میبایست با تکیه بر راههای قانونی برای اصلاح و تکمیل آنها همت گماشت، اما اقدامات زورمدارانه برای توقف و جلوگیری از اجرای قانونی که همه مراحل خود را طبق قانون اساسی طی کرده و به تأیید شورای نگهبان نیز رسیده است، مسیری ناصواب و بدعتی نامیمون و خطرناک است که دلخواه دیکتاتورمآبان در طول تاریخ بوده است و بنیاد نظام حقوقی و امنیت حقوقی شهروندان را نشانه گرفته است. تأخیر در ابلاغ قانون مصوب به استناد برخی توجیهات خودسرانه، خود تخلفی مستقل است. لذا ابلاغ قانون مصوب و اجرای آن به صورت حکیمانه و همراه با روشنگری مستمر و شفافیت معقول، مورد انتظار و تأکید است. اجرای گام به گام، اقناع افکار عمومی نسبت به پیشبرد متوازن احکام متنوع قانون و ارائه پیوست تبیینی و رسانهای در اجرای قانون مورد تأکید است.
4. این انجمن از همه دغدغهمندان زیست کرامتمدار انسانی، اندیشمندان و نخبگان حوزوی و دانشگاهی، دانشمندان علوم مختلف انسانی و اجتماعی به ویژه مراجع عظام تقلید، اساتید معزز دانشگاه و پژوهشگران و فضلای گرانقدر حوزوی و دانشگاهی دعوت میکند ضمن اعلام حمایت از اجرای صحیح قانون مصوب، به صورت روشن و صریح نقطه نظرات خود را در خصوص ابعاد گوناگون این قانون در فضایی عالمانه و به دور از هیجان و احساسات کاذب به اشتراک بگذارند. این انجمن آمادگی خود را برای میزبانی برگزاری گفتگوهای علمی آزاد، مؤدبانه، جدّی و مستمر در خصوص کلیه ابعاد و مواد این قانون و موضوعات محوری آن بدون هرگونه محدودیت از جهت مهمانان و موضوعات اعلام مینماید.
️ انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI
@iplai_ir
۹:۴۲
۱۴:۴۶
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران
#بخوانید #بیانیه . بسم الله الرحمن الرحیم بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران در مورد قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب بخش نخست انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران بهعنوان تشکلی دانشی، مستقل و پایبند به مبانی و آموزههای اصیل اسلامی در تعریف و ترسیم حقوق عمومی در جامعه ایرانی، نظرگاههای خود را در خصوص مهمترین موضوعاتی که به بهانه تصویب «قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب مصوب مجلس شورای اسلامی» در فضای علمی و عمومی جامعه ما مطرح شده بیان میکند تا زمینه برای تضارب آرا در فضایی علمی و متین فراهم آید: با عنایت به زیست مؤمنانه و عفیفانه قاطبه مردم ایران با توجه به سبقه تاریخی پوشش اهالی ایران، و نیز مسلمان و متدیّن و خانوادهدوست بودن عموم ایرانیان و پررنگ بودن گرایشهای اصیل اسلامی در بدنه جامعه و مخالفت توده مردم با برهنگی و کشف حجاب و هرگونه پوشش خلاف کرامت انسانی با عنایت به مبانی قرآنی در خصوص لزوم برقراری روابط انسانی کرامتمدار در عرصه اجتماع و عمومات مکرر و مؤکد قرآنی مبنی بر مسئولیت همگانی در دعوت به خیر، امربهمعروف و نهیازمنکر با عنایت به ضرورت پاسداری و حمایت قاطع از حرمت و قداست خانواده بهعنوان واحد بنیادی در جامعه اسلامی و مقابله هدفمند با همه عوامل سستکننده یا آسیبرسان به این کانون بنیادی با عنایت به وظیفه حکومت اسلامی برای ایجاد محیط اجتماعی سالم برای تضمین انتخابگری آزادانه و آگاهانه افراد و لزوم مواجهه مؤثر و قانونی با انواع موانع آزادی و مفاسد و ناهنجاریهای اجتماعی (منکرات) باتوجهبه حق همگان در برخورداری از محیط اجتماعی امن و سالم و عاری از فساد و ناامنی روحی و روانی (معروف) و حق و وظیفه عموم مردم برای مشارکت در جامعهسازی و ایجاد محیط اجتماعی سالم و آزاد و مصون از جلوههای غیرانسانی با توجه به تأثیر شایان مترتب بر برخورد قانونی و مشارکتی (مبتنی بر آموزههای اسلامی) با مفاسد و جلوگیری از منکرات اجتماعی در ایجاد وفاق اجتماعی و همبستگی ملی با توجه به تصریحات اصول متنوع قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به موارد فوق (از جمله مقدمه قانون اساسی و بندهای یکم و پنجم و هفتم و هشتم و نهم و پانزدهم اصل 3 و مفاد اصول 4، 8، 9، 10، 21، 156) با بذل توجه ویژه به برکات عظیم و فواید پرشمار زیست عفیفانه و کرامتمدار در جامعه انسانی در جهت پیشرفت همهجانبه کشور و حفظ هویت ملی و ارتقای توانمندیهای آحاد جامعه با عنایت به تأثیرات بهشدت نامطلوب و قطعی پوششهای پرخطر و آسیبرسان (منکرات) بر هویت ملی و استواری کانون خانواده و هزینههای گزاف مترتب بر ولنگاری و بیبندوباری برای جامعه و نسل آینده و نیروی کار فعال با بذلتوجه ویژه به مسئله کلیدی توطئه بیگانگان و بدخواهان ملت ایران برای ترویج سازمانیافته فساد و فحشا در ایران اسلامی (بهویژه از دوره استبداد رضاخانی در عصر حاضر) بهمنظور عقب نگهداشتن ملت ایران از پیشرفت همهجانبه با تأکید بر لزوم پایبندی همگان بهویژه مقامات عالی و رسمی در قوای سهگانه و دیگر دستگاههای حکومتی به موازین قانون اساسی در تمکین به قانون مصوب و ایفای وظایف مصرح در قانون اساسی و قوانین موضوعه ️ انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
بیانیه عفاف و حجاب انجمن حقوق عمومی اسلامی.pdf
۳.۰۶ مگابایت
فایل PDF بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران
بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران در مورد قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
بیانیه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران در مورد قانون حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
۱۵:۳۵
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران
#شعبه_استان_قم انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران با همکاری انجمن علمی حقوق دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها به مناسبت #روز_دانشجو و هفته #حقوق_بشر برگزار میکند: نشست علمی: آزادی بیان در دانشگاه اساتید ارائهدهنده: خانم دکتر سیده فاطمه فقیهی عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه سلام الله علیها و دبیر شعبه استان قم انجمن حجتالاسلام دکتر سید محسن قائمی خرق عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی رحمت الله علیه، دبیر هسته حقوق بشر انجمن دبیر جلسه: آقای محمد مولاهویزه دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبایی (ره) و عضو فعال انجمن همراه با پخش و نقد گزیدههای مستند آمریکایی اخراجشده صدور گواهی شرکت در نشست علمی شیوه برگزاری: مجازی لینک ورود به جلسه انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
گزارش نشست علمی.pdf
۴۱۳.۸۲ کیلوبایت
#گزارش_تفصیلی نشست علمی:آزادی بیان در دانشگاه
گزیدهای از نکات اساتید:
خانم دکتر فقیهی:«مقوله آزادی علمی هم برای اساتید و هم برای دانشجویان مطرح است. در خصوص اساتید میتوان به آزادی اساتید در انتخاب روش تدریس، محتوای تدریس و آموزش، طرح مسائل خارج از موضوع درسی که گفتگو درباره آن را ضروری میدانند و پرداختن به مسائل سیاسی روز اشاره کرد که در برخی از کشورها برای این موارد، محدودیتهایی پیش بینی شده است؛ مثلاً در خصوص طرح مباحث خارج از موضوع درسی، در کشور آمریکا محدودیتهایی وجود دارد که البته این محدودیتها، عمدتاً در خصوص مباحث مذهبی و عقیدتی است. همانطور که در مستند دیدیم، عمدتاً مقابله با اندیشههایی است که به نوعی «آفرینشگرایی» را در مسائل علمی مورد توجه قرار میدهند. در این زمینه، پروندهای در دانشگاه آلابامای آمریکا مطرح شده بود که شخصی به دلیل طرح مباحث مبتنی بر مذهب و عقیده که عمدتاً عقاید مسیحیت بوده است، مورد توبیخ قرار میگیرد.»
آقای دکتر قائمی خرق:«آیا اساساً حوزه علم با همه گسترهای که خصوصا در ایران دارد، آیا حوزهای «دولتگریز» است؟ به عبارت دیگر، آیا تخصصاً از حوزه دخالت دولت خارج بوده که بخواهیم برای دخالت دولت به دنبال دلیل باشیم؟ و یا اینکه اساساً حوزه علم در حوزه عمومی قرار دارد و از حوزه دخالت دولت خارج نیست بلکه در بعضی ساحتها بنا به دلایلی از حوزه دخالت دولت استثنا میشود؟ اصل بر دخالت دولت است یا بر عدم دخالت دولت؟ به نظر من این دوگانه وجود دارد و اصل و اساس بحث آزادی بیان در دانشگاه هم به همین سؤال بر میگردد که سنخ دخالت دولت در دانشگاهها از نوع استثنا و ضرورت بوده یا یک اصل است؟»
تهیه و تدوین: مجتبی علیزادهطلبه درس خارج حوزه علمیه، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران و عضو انجمن
پیوند مشاهده مستند آمریکایی اخراجشده: فهمیدن مجاز نیست (پخششده در نشست) Expelled: No Intelligence Allowed
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
گزیدهای از نکات اساتید:
خانم دکتر فقیهی:«مقوله آزادی علمی هم برای اساتید و هم برای دانشجویان مطرح است. در خصوص اساتید میتوان به آزادی اساتید در انتخاب روش تدریس، محتوای تدریس و آموزش، طرح مسائل خارج از موضوع درسی که گفتگو درباره آن را ضروری میدانند و پرداختن به مسائل سیاسی روز اشاره کرد که در برخی از کشورها برای این موارد، محدودیتهایی پیش بینی شده است؛ مثلاً در خصوص طرح مباحث خارج از موضوع درسی، در کشور آمریکا محدودیتهایی وجود دارد که البته این محدودیتها، عمدتاً در خصوص مباحث مذهبی و عقیدتی است. همانطور که در مستند دیدیم، عمدتاً مقابله با اندیشههایی است که به نوعی «آفرینشگرایی» را در مسائل علمی مورد توجه قرار میدهند. در این زمینه، پروندهای در دانشگاه آلابامای آمریکا مطرح شده بود که شخصی به دلیل طرح مباحث مبتنی بر مذهب و عقیده که عمدتاً عقاید مسیحیت بوده است، مورد توبیخ قرار میگیرد.»
آقای دکتر قائمی خرق:«آیا اساساً حوزه علم با همه گسترهای که خصوصا در ایران دارد، آیا حوزهای «دولتگریز» است؟ به عبارت دیگر، آیا تخصصاً از حوزه دخالت دولت خارج بوده که بخواهیم برای دخالت دولت به دنبال دلیل باشیم؟ و یا اینکه اساساً حوزه علم در حوزه عمومی قرار دارد و از حوزه دخالت دولت خارج نیست بلکه در بعضی ساحتها بنا به دلایلی از حوزه دخالت دولت استثنا میشود؟ اصل بر دخالت دولت است یا بر عدم دخالت دولت؟ به نظر من این دوگانه وجود دارد و اصل و اساس بحث آزادی بیان در دانشگاه هم به همین سؤال بر میگردد که سنخ دخالت دولت در دانشگاهها از نوع استثنا و ضرورت بوده یا یک اصل است؟»
تهیه و تدوین: مجتبی علیزادهطلبه درس خارج حوزه علمیه، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران و عضو انجمن
پیوند مشاهده مستند آمریکایی اخراجشده: فهمیدن مجاز نیست (پخششده در نشست) Expelled: No Intelligence Allowed
انجمن علمی حقوق عمومی اسلامی ایران | IPLAI @iplai_ir
۱۲:۲۰
Azadibayan.mp3
۰۱:۰۲:۱۶-۲۸.۵۱ مگابایت
۱۹:۴۲