۱۱:۰۰
۱۷:۵۰
#داستان_آموزنده
اعرابى و رسول اكرم
عربى بيابانى و وحشى ، وارد مدينه شد و يكسره به مسجد آمد تا مگر از رسول خدا سيم و زرى بگيرد. هنگامى وارد شد كه رسول اكرم در ميان انبوه اصحاب و ياران خود بود. حاجت خويش را اظهار كرد و عطايى خواست . رسول اكرم چيزى به او داد، ولى او قانع نشد و آن را كم شمرد، به علاوه سخن درشت و ناهموارى بر زبان آورد و نسبت به رسول خدا جسارت كرد. اصحاب و ياران ،سخت در خشم شدند و چيزى نمانده بود كه آزارى به او برسانند، ولى رسول خدا مانع شد.
رسول اكرم بعدا اعرابى را با خود به خانه برد و مقدار ديگرى به او كمك كرد، ضمنا اعرابى از نزديك مشاهده كرد كه وضع رسول اكرم به وضع رؤسا و حكامى كه تا كنون ديده شباهت ندارد و زر و خواسته اى در آنجا جمع نشده .اعرابى اظهار رضايت كرد و كلمه اى تشكرآميز بر زبان راند. در اين وقت رسول اكرم به او فرمود:((تو ديروز سخن درشت و ناهموارى بر زبان راندى كه موجب خشم اصحاب و يارن من شد. من مى ترسم از ناحيه آنها به تو گزندى برسد، ولى اكنون در حضور من اين جمله تشكرآميز را گفتى ، آيا ممكن است همين جمله را در حضور جمعيت بگويى تا خشم و ناراحتى كه آنان نسبت به تو دارند از بين برود؟))
اعرابى گفت :مانعى نداردروز ديگر اعرابى به مسجد آمد، در حالى كه همه جمع بودند، رسول اكرم روبه جمعيت كرد و فرمود:اين مرد اظهار مى دارد كه از ما راضى شده آيا چنين است ؟اعرابى گفت :((چنين است )) و همان جمله تشكرآميز كه در خلوت گفته بود تكرار كرد. اصحاب و ياران رسول خدا خنديدند.در اين هنگام رسول خدا رو به جمعيت كرد و فرمود:
((مثل من و اين گونه افراد، مثل همان مردى است كه شترش رميده بود و فرار مى كرد، مردم به خيال اينكه به صاحب شتر كمك بدهند فرياد كردند و به دنبال شتر دويدند. آن شتر بيشتر رَم كرد و فرارى تر شد. صاحب شتر، مردم را بانگ زد و گفت : خواهش مى كنم كسى به شتر من كارى نداشته باشد، من خودم بهتر مى دانم كه از چه راه شتر خويش را رام كنم )).
همينكه مردم را از تعقيب بازداشت ، رفت و يك مشت علف برداشت وآرام آرام از جلو شتر بيرون آمد، بدون آنكه نعره اى بزند و فريادى بكشد و بدود، تدريجا در حالى كه علف را نشان مى داد جلو آمد. بعد با كمال سهولت ، مهار شتر خويش را در دست گرفت و روان شد.
اگر ديروز من شما را آزاد گذاشته بودم ، حتما اين اعرابى بدبخت به دست شما كشته شده بود و در چه حال بدى كشته شده بود، در حال كفر و بت پرستى ولى مانع دخالت شما شدم و خودم با نرمى و ملايمت او را رام كردم
كحل البصر، ص 70.
#معلم_تراز_اول | کانال رسمی معاونت فرهنگی و تربیتی دانشگاه فرهنگیان
ایتا و بله @moalemtaraze
اعرابى و رسول اكرم
عربى بيابانى و وحشى ، وارد مدينه شد و يكسره به مسجد آمد تا مگر از رسول خدا سيم و زرى بگيرد. هنگامى وارد شد كه رسول اكرم در ميان انبوه اصحاب و ياران خود بود. حاجت خويش را اظهار كرد و عطايى خواست . رسول اكرم چيزى به او داد، ولى او قانع نشد و آن را كم شمرد، به علاوه سخن درشت و ناهموارى بر زبان آورد و نسبت به رسول خدا جسارت كرد. اصحاب و ياران ،سخت در خشم شدند و چيزى نمانده بود كه آزارى به او برسانند، ولى رسول خدا مانع شد.
رسول اكرم بعدا اعرابى را با خود به خانه برد و مقدار ديگرى به او كمك كرد، ضمنا اعرابى از نزديك مشاهده كرد كه وضع رسول اكرم به وضع رؤسا و حكامى كه تا كنون ديده شباهت ندارد و زر و خواسته اى در آنجا جمع نشده .اعرابى اظهار رضايت كرد و كلمه اى تشكرآميز بر زبان راند. در اين وقت رسول اكرم به او فرمود:((تو ديروز سخن درشت و ناهموارى بر زبان راندى كه موجب خشم اصحاب و يارن من شد. من مى ترسم از ناحيه آنها به تو گزندى برسد، ولى اكنون در حضور من اين جمله تشكرآميز را گفتى ، آيا ممكن است همين جمله را در حضور جمعيت بگويى تا خشم و ناراحتى كه آنان نسبت به تو دارند از بين برود؟))
اعرابى گفت :مانعى نداردروز ديگر اعرابى به مسجد آمد، در حالى كه همه جمع بودند، رسول اكرم روبه جمعيت كرد و فرمود:اين مرد اظهار مى دارد كه از ما راضى شده آيا چنين است ؟اعرابى گفت :((چنين است )) و همان جمله تشكرآميز كه در خلوت گفته بود تكرار كرد. اصحاب و ياران رسول خدا خنديدند.در اين هنگام رسول خدا رو به جمعيت كرد و فرمود:
((مثل من و اين گونه افراد، مثل همان مردى است كه شترش رميده بود و فرار مى كرد، مردم به خيال اينكه به صاحب شتر كمك بدهند فرياد كردند و به دنبال شتر دويدند. آن شتر بيشتر رَم كرد و فرارى تر شد. صاحب شتر، مردم را بانگ زد و گفت : خواهش مى كنم كسى به شتر من كارى نداشته باشد، من خودم بهتر مى دانم كه از چه راه شتر خويش را رام كنم )).
همينكه مردم را از تعقيب بازداشت ، رفت و يك مشت علف برداشت وآرام آرام از جلو شتر بيرون آمد، بدون آنكه نعره اى بزند و فريادى بكشد و بدود، تدريجا در حالى كه علف را نشان مى داد جلو آمد. بعد با كمال سهولت ، مهار شتر خويش را در دست گرفت و روان شد.
اگر ديروز من شما را آزاد گذاشته بودم ، حتما اين اعرابى بدبخت به دست شما كشته شده بود و در چه حال بدى كشته شده بود، در حال كفر و بت پرستى ولى مانع دخالت شما شدم و خودم با نرمى و ملايمت او را رام كردم
كحل البصر، ص 70.
#معلم_تراز_اول | کانال رسمی معاونت فرهنگی و تربیتی دانشگاه فرهنگیان
ایتا و بله @moalemtaraze
۱۴:۵۳
۷:۲۹
معلم تراز اول
مث کفتر تو قلبُم لونه کِردی زدی... خونَه رِ ویرونه کردی دلم رو مِث اناری دونه کردی هوا چایِ هل و بابونه کردی منو دیوونه کردی در این قسمت از نماهنگ نوای ادب، سری به استان کرمان میزنیم با صدای مهدی قاسمی #مهدی_قاسمی #نوای_ادب #معلم_تراز_اول، محتوای برتر، هم افزایی بیشتر ایتا و بله @moalemtaraze اینستاگرام @moalem_taraze
میلاد جوادالائمه علیه السلام مبارک
۷:۲۹
۸:۵۸
۱۲:۵۴
۱۷:۱۲
۶:۵۸
۱۱:۵۱
۱۷:۱۹
۴:۵۷
۷:۴۳
۱۸:۲۷
۸:۱۷
۱۱:۴۳
داستان سفر ناصرالدین شاه به سبزوار
ناصرالدینشاه قاجار، در حالات خود مینویسد: من هیچگاه در زندگی، کوچک نشدم جز یک مورد؛ در برابر محقق سبزواری.
من برای زیارت علیبنموسیالرضا (ع)، از تهران عازم مشهد بودم. به سبزوار که رسیدم، عمداً توقف کردم که محقق سبزواری را ببینم. مدت دو روز در آنجا توقف داشتیم. تمام بزرگان سبزوار به دیدن من آمدند اما محقق سبزواری نیامد. با خود گفتم حیف است که تا اینجا آمدهام و محقق سبزواری را ندیده باشم، بهتر است خودم به دیدارش بروم. گفتم: به او خبر بدهید که شاه میخواهد به دیدارت بیاید (آن هم ناصرالدینشاه قاجار که جزء مقتدرترین پادشاهان قاجاریه بوده است). به آقای محقق سبزواری خبر دادند که قرار است شاه به منزل شما بیاید.
ایشان سجادهای را در آفتاب ظهر زمستانی در حیاط پهن کرده بودند و روی آن نشسته بودند.
با هیئت همراهِ، به منزل محقق سبزواری وارد شدم. محقق، احترامی کرد و از جا بلند شد و دوباره سر جایش نشست. جلوی آفتاب روبهروی محقق سبزواری ایستادم و گفتم: من ناصرالدین شاه قاجار و شاه مملکت هستم. محقق سبزواری گفت: هر که هستی، باش. گفتم: من دو روز است که به اینجا آمدهام و تمام بزرگان به دیدار من آمدند و شما نیامدید! محقق سبزواری گفت: آقای ناصرالدینشاه! هر کس به دیدنت آمده، با تو کاری داشته، من که کاری با شما ندارم که به دیدارتان بیایم.
الله اکبر، این بشر چه قدر آقا است و بعضی، چه قدر خودشان را ذلیل میکنند.
وقتی دیدم محقق سبزواری مناعت طبع بالایی دارد، گفتم: شما یک حاجتی از من بخواهید که من برآوردهاش کنم و بگویم محقق سبزواری هم از من چیزی خواسته.
محقق سبزواری گفت: اگر من چیزی از شما بخواهم، شما عمل میکنید؟
گفتم: بله.
محقق سبزواری گفت: شما جلوی آفتاب ایستادهاید. کنار بروید تا آفتاب روی من بتابد و این خواستهی من از شماست.
هیچگاه در زندگیم همانند روبهرو شدن با محقق سبزواری احساس کوچکی نکردم.
همه مرا با القاب: سلطان صاحب قران، ظلالله، سلطانبنسلطان و ... صدا میزدند اما این آقا (محقق سبزواری) روی سجادهاش نشسته و به من میگوید :
کنار برو تا آفتاب به من بتابد و برو بگو که محقق سبزواری هم از من چیزی خواسته است.
مولاعلی(ع) میفرماید:«ذُلُّ الرِّجَالِ فِی خِیبَةِ الْآمَالِ؛ ذلت مردهادر ناکامی آرزوهاست».
#معلم_تراز_اول | کانال رسمی معاونت فرهنگی و تربیتی دانشگاه فرهنگیانایتا و بله @moalemtaraze
ناصرالدینشاه قاجار، در حالات خود مینویسد: من هیچگاه در زندگی، کوچک نشدم جز یک مورد؛ در برابر محقق سبزواری.
من برای زیارت علیبنموسیالرضا (ع)، از تهران عازم مشهد بودم. به سبزوار که رسیدم، عمداً توقف کردم که محقق سبزواری را ببینم. مدت دو روز در آنجا توقف داشتیم. تمام بزرگان سبزوار به دیدن من آمدند اما محقق سبزواری نیامد. با خود گفتم حیف است که تا اینجا آمدهام و محقق سبزواری را ندیده باشم، بهتر است خودم به دیدارش بروم. گفتم: به او خبر بدهید که شاه میخواهد به دیدارت بیاید (آن هم ناصرالدینشاه قاجار که جزء مقتدرترین پادشاهان قاجاریه بوده است). به آقای محقق سبزواری خبر دادند که قرار است شاه به منزل شما بیاید.
ایشان سجادهای را در آفتاب ظهر زمستانی در حیاط پهن کرده بودند و روی آن نشسته بودند.
با هیئت همراهِ، به منزل محقق سبزواری وارد شدم. محقق، احترامی کرد و از جا بلند شد و دوباره سر جایش نشست. جلوی آفتاب روبهروی محقق سبزواری ایستادم و گفتم: من ناصرالدین شاه قاجار و شاه مملکت هستم. محقق سبزواری گفت: هر که هستی، باش. گفتم: من دو روز است که به اینجا آمدهام و تمام بزرگان به دیدار من آمدند و شما نیامدید! محقق سبزواری گفت: آقای ناصرالدینشاه! هر کس به دیدنت آمده، با تو کاری داشته، من که کاری با شما ندارم که به دیدارتان بیایم.
الله اکبر، این بشر چه قدر آقا است و بعضی، چه قدر خودشان را ذلیل میکنند.
وقتی دیدم محقق سبزواری مناعت طبع بالایی دارد، گفتم: شما یک حاجتی از من بخواهید که من برآوردهاش کنم و بگویم محقق سبزواری هم از من چیزی خواسته.
محقق سبزواری گفت: اگر من چیزی از شما بخواهم، شما عمل میکنید؟
گفتم: بله.
محقق سبزواری گفت: شما جلوی آفتاب ایستادهاید. کنار بروید تا آفتاب روی من بتابد و این خواستهی من از شماست.
هیچگاه در زندگیم همانند روبهرو شدن با محقق سبزواری احساس کوچکی نکردم.
همه مرا با القاب: سلطان صاحب قران، ظلالله، سلطانبنسلطان و ... صدا میزدند اما این آقا (محقق سبزواری) روی سجادهاش نشسته و به من میگوید :
کنار برو تا آفتاب به من بتابد و برو بگو که محقق سبزواری هم از من چیزی خواسته است.
مولاعلی(ع) میفرماید:«ذُلُّ الرِّجَالِ فِی خِیبَةِ الْآمَالِ؛ ذلت مردهادر ناکامی آرزوهاست».
#معلم_تراز_اول | کانال رسمی معاونت فرهنگی و تربیتی دانشگاه فرهنگیانایتا و بله @moalemtaraze
۱۹:۱۱
۸:۱۷
۹:۴۱
۱۳:۱۹