إنا لله و إنا إليه راجعون
عندما سقط عليٌّ الاكبر جاء اليه الامام الحسين (ع) وقال:
على الدنيا بعدك العفا
عندما سقط عليٌّ الاكبر جاء اليه الامام الحسين (ع) وقال:
على الدنيا بعدك العفا
۱۱:۵۰
چرخه ی غاراتامروز خسته بودم و دیگر توانی برای رفتن به مراسم تعزیه برای شهیدمان، سیدمان و وسام شرفمان، سید حسن نصر الله نداشتم؛ در این یک ساله تعداد مراسم های عزایی که گرفتیم شاید به دو رقم رسیده ؛ کار به جایی رسیده که دیگر شهادت شخصیت اثرگذاری مانند شیخ نبیل قاووق هم در حاشیه خبرها گم شده است؛ طبعا نا امید نیستیم و امیدمان به درگاه الهی است؛ اما باید موقف را دقیق تشخیص دهیم و متناسب با آن عمل کنیم. طبیعتا مقاطع تاریخی تماما شبیه هم نیستند اما مشابهت هایی دارند و از این رو مثالی از تاریخ می زنم. «حکومت علی(ع) برای همه مان خلاصه شده است در سه جنگ جمل ، صفین و نهروان ، اما اتفاقات دو سال آخر را کمتر نقل می کنند.
پس از پیروزی در جمل بر مارقین ، در صفین کوفیان تا آستانه پیروزی رفتند اما به ناگاه ورق برگشت؛ معاویه حیله ای بر سر نیزه کرد و لشکر کوفه از هم پاشید. کار به حکمیت کشید و پس از آن جنگ نهروان که ناکثین به دم تیغ رفتند.
اما این قصه روی دیگری هم دارد؛ معاویه پس از صفین شروع به حمله به نقاط مختلف حکومت علی(ع) کرد. هر گوشه از حکومتش به گونه ای به آشوب کشیده شد؛
روزی خبر حمله به مکه و مدینه می رسید. روزی خبر حمله به یمن می رسید و عبیدالله بن عباسی که در مقابل همسرش دو فرزندش را سر بریدند.روزی خبر حمله به مصر رسید
در این میانه عمار و ذو الشهادتین که در صفین شهید شدند؛ هاشم مرقال در صفین به شهادت رسید؛ محمد بن ابی بکر در مصر به شهادت رسید؛مالک اشتر در مسیر رفتن به مصر به شهادت رسید؛
کار به جایی رسید که علی مرتضی(ع) بر روی منبر گریان شد و ناله دوری از یارانش را سر داد:
کجايند برادران من كه راه حق را سپردند، و با حق رخت به خانه آخرت بردند؟
كجاست عمار؟ كجاست پسر تيهان؟ و كجاست ذوالشهادتين؟
و كجايند همانندان ايشان از برادرانشان كه با يكديگر به مرگ پيمان بستند و سرهاى آنان را به فاجران هديه كردند؟
(پس دست به محاسن مبارك خود گرفت و زمانى دراز گريست، سپس فرمود:)دريغا! از برادرانم كه قرآن را خواندند، و در حفظ آن كوشيدند. واجب را برپا كردند، پس از آنكه در آن انديشيدند. سنت را زنده كردند و بدعت را ميراندند. به جهاد خوانده شدند و پذيرفتند. به پيشواى خود اعتماد كردند و در پى او رفتند.
اما علی(ع) می دانست که باید چرخه این ناامیدی و حملات گاه و بیگاه را شکاند و راهش فقط جهاد است: جهاد! جهاد! بندگان خدا! من همين امروز لشكر آماده مى كنم. كسى كه مى خواهد به سوى خدا رود بيرون شود!
اما تقدیر چیز دیگری بود و ولی أولیا و خیر الأوصیاء به دیدار محبوبش شتافت:آماده بازگشت به صفين بود، و جمعه نيامده بود كه ابن ملجم ملعون او را ضربت زد. لشكريان بازگشتند و ما چون گوسفندانى بوديم شبان خود را از دست داده، گرگها از هر سو براى آنان دهان گشاده.»
ما دچار تلخی بسیاری هستیم؛ دوستان از حرف های کلیشه ای دست برداریم. این که از خون هر شهید، سروی برآید و .... همه درست ، اما همینک در آستانه از بین رفتن سرمایه ای هستیم که سال ها خون دل و یتیم شدن هزاران کودک و .... پای آن است. دوستان موقف موجود بسیار سخت، دشوار و خدای ناکرده به گونه ای است که ممکن ده ها سال همه ما را به عقب براند؛ موقف این است نه چیز دیگر ؛ به قول دوستمان بی‌تعارف به شام تقدیر مقاومت در لبنان رسیده‌ایم. یا موفقیت به هر قیمت یا بازگشت مقاومت به دوره‌ی پیش از ۱۹۸۲. در این مسیر، به همان میزان که حزب روی رژیم متمرکز است دیگران می‌بایست امریکایی‌ها را #پاسخ‌گو کنند. غیر از این به پایان مقاومت و پروژه‌ی منطقه‌ای ایران سلام کنید.اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکو إِلَیْک فَقْدَ نَبِیِّنَا وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا وَ کثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا وَ شِدَّهَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا...
@monib_ghatrani
۱۳:۱۵
در برابر او احساس کوچکی می کنموقتی خبر شهادتش را شنیدم یاد دو کلام افتادم؛
یاد کلامی از علی مرتضی (ع) وقتی از رفیق راهی که دلش را ربوده بود، اینگونه سخن می گفت: كَانَ لِي فِيمَا مَضَى أَخٌ فِي اللَّهِ، وَ كَانَ يُعْظِمُهُ فِي عَيْنِي صِغَرُ الدُّنْيَا فِي عَيْنِهِدر گذشته مرا برادرى بود كه در راه خدا برادريم مى نمود. خردى دنيا در ديده اش وى را در چشم من بزرگ مى داشتو یحیای شهید این سان بود که در مخیم به دنیا آمد، 23 سال زندان کشید و ... اما در برابر تمنیات دنیا سر خم نکرد و طوفانی براه انداخت که عیش مترفین قارون صفت خلیجی را به هم بزند و آنها را که در دست بوسی صهاینه و عادی سازی روابط مسابقه گذاشته بودند، تحقیر کند.
و حال که لحظه آخر او رسیده، یاد کلام حسین بن علی (ع) أب الأحرار افتادم که در منزل به منزل رسیدن به کربلا، یحیای نبی را یاد می کرد:مِن هَوانِ الدنيا على اللَّه تعالى أنَّ رَأسَ يحيى بنِ زكريّا اُهدِيَ إلى بَغِيٍّ مِن بَغايا بني إسرائيلَاز خواری و پستی دنیا همین بس که سر یحیای پیامبر ، به یکی از زنان زناکار بنی اسرائیل هدیه می شودیحیی السنوار دنیای آنانی که بوصله(قطب نما) شان دبی و أبوظبی و mbc همه دنیایشان بود را تحقیر کرد و سالها زندان او را خم نکرد تا در نهایت طوفان به راه بیندازد؛ حال جوانان امت در برابر دو راهند:یا هم چون شکمبارگان برای دو روز چریدن بیشتر سر بیاسایند بر دربار فراعنه یانکی
و یا راه جهاد یحیی شهید را ادامه دهند که:
و إنه لجهاد نصر أو استشهاد
@monib_ghatrani
۲۱:۵۷
بدون شرحوَ قالَ مُوسى رَبَّنا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زينَةً وَ أَمْوالاً فِي الْحَياةِ الدُّنْيا رَبَّنا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلى أَمْوالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلى قُلُوبِهِمْ فَلا يُؤْمِنُوا حَتَّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليم
موسى گفت: پروردگارا، تو به فرعون و مهتران قومش در زندگى دنيا زيور و اموالى داده اى تا پروردگارا، پيروانشان را از راه تو منحرف سازند. پروردگارا، اموالشان را روى به نيستى كشان و آن نعمتها را براى آنان به بلا تبديل كن و دلهايشان را چنان سخت گردان كه ايمان نياورند تا وقتى كه آن عذاب دردناك را ببينند.
یونس (88)
۱۵:۰۴
شهید قرآنی این روزها که دنبال جاه و اسم بودن درد همگانی ماست، این روزها که تعداد لایک و فالور دغدغه همه شده باز می توان کسانی را یافت که گمنام زیسته اند و پس از رفتنشان تازه به ابعاد وجودی عظمتشان پی می بریمکسانی که مصداق این جمله علی مرتضی (ع) در مناجات شعبانیه هستند که :
إِلٰهِى إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ
کسی که به تو شناخته شد، ناشناخته نیست
شاید بسیاری مانند من تا قبل از شهادتش او را نمی شناختند : ابراهیم عقیل با نام جهادی حاج عبدالقادرفرمانده گروه رضوان حزب الله همان گروهی که مجاهدانش این روزها شده اند کابوس صهیونیست ها در جنوب... حالا که دیگر موانع امنیتی برداشته شده و مقاطعی از کلام این مرد الهی منتشر می شود تازه می فهمیم او چه نوری بوده و چقدر عمیق به آیات کلام الله توجه داشته؛ دخترش می گوید آیت الله بهجت به او گفته در میدان جهاد و قتال بمان ، می گویند روزانه یک جزء قرآن می خوانده ، متعبد بوده که پس از نماز شب سوره مریم بخواند، همیشه سوره های طولانی در نماز شبش می خوانده؛ اگرچه برنامه حفظ نداشته اما آنقدر با قرآن مأنوس بوده که بسیاری از آیات را در حافظه داشته؛شهیدی که مصداقی بارز بود از یاران آخرالزمانی امام موعود که شیران روزند و عابدان شب؛
او شهید شد چون شهید زیست
رحمة الله علیه و ألحقنا به...
@monib_ghatrani
۱۳:۰۴
مردان خدامردان خدا پردهٔ پندار دریدند/یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند
هر دست که دادند از آن دست گرفتند/هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند
@monib_ghatrani
۱۳:۰۸
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ
كسانى كه پس از آنكه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است (۱۷۲)
@monib_ghatrani
كسانى كه پس از آنكه زخم برداشته بودند دعوت خدا و پيامبر [او] را اجابت كردند براى كسانى از آنان كه نيكى و پرهيزگارى كردند پاداشى بزرگ است (۱۷۲)
@monib_ghatrani
۱۵:۲۴
چند جمله ای در مورد آتش بس روز 27 تشرین الثانی یا همان نوامبر بشدت متفاوت با 27 أيلول یا سپتامبر است که در آن سید مقاومت به شهادت رسید؛ یا بسیار متفاوت تر از قبل تر آن که حادثه پیجر اتفاق افتاد و فرماندهان رشیدی همچون سید محسن یا حاج عبدالقادر به شهادت رسیدند. لذا نه امروز را باید با آن روز مقایسه کرد و نه اهداف آن روز و گفته های آن روزها را سنگ محکی قرار داد برای پیروزی یا شکست امروز؛ طرفه آنکه شرایط 27 تیر 1367 که قطعنامه ای امضا شد ، 3 خرداد 61 نبود که آمال و اهداف نقطه ای دیگر را می نمایاند. باید به صحنه میدان امروز حزب واقعی تر نگاه کنیم. البته این که چه شد که کار به این جا رسید و آیا تصمیم دیگری می توانست گرفته شود که سرانجامی دیگر رقم بخورد، دیگر فایده ی زیادی ندارد و مجال سخنش اینجا نیست؛ اما باید گفت که حزب الله قهرمان در این مدت ضرباتی سهمگین دریافت کرده بود که هر سازمان دیگری به جای آن معلوم نبود دیگر اسم و رسمی از آن باقی خواهد ماند یا خیر؟ َ
شهادت رهبر کاریزماتیک و افسانه ای که هنوز بخشی از جمهورش شهادتش را نپذیرفته اند شهادت سردارانی که هر کدام باری سنگین بر دوش داشتند و با این که اغلبشان فرماندهان پیروزی جنگ 33 روزه بودند، اما هیچ کدام آن موقع به شهادت نرسیده بودند مانند سید هاشم ، شیخ نبیل قاووق، سید فواد شکر، ابراهیم عقیل و ...خارج شدن بیش از 3 هزار نفر از نیروهای میانی از رده عملیات به واسطه حادثه پیجر از بین رفتن بخشی از توان تسلیحاتی ( چه مطابق با ادعای دشمن و چه طبق تخمین های حداقلی)این ها چیزی نیست که براحتی در سازمانی که بشدت منظم و متکی بر اوامر از بالا به پایین است، قابل هضم باشد.
اما رژیم چه می خواست که نشد؟رژیم از فردای شهادت سید و با حجم آتش بسیار بالا، می خواست به سرعت این ضربات را به دستاوردی راهبردی و میدانی ملموس تبدیل کند؛ تصور این بود که حزب الله دیگر جانی برای مقاومت ندارد و با سرعتی عجیب رو به فروپاشی و زوال رفته است.
اما چه شد؟
علیرغم شوک سنگین اولیه، حزب الله توانست به تدریج قوایش را بازیابی کند و ساختار و تنظیمش را ترمیم کند و نه تنها فرو نریخت بلکه با همان حجم آتش قبل و بل بیشتر به حملاتش علیه رژیم ادامه داد. در این جا دیگر از حزب الله انتظار این نمی رفت که عملیات های به قول عرب ها نوعی و یا کیفی انجام دهد، بلکه حفظ ساختار و تشکیلات و تداوم و استمرار ضربات علیه دشمن موضوعیتی اساسی داشت که بحمدالله تا دیروز استمرار داشت. اما آیا می توان امروز را با روز آخر جنگ 33 روزه مقایسه کرد و بانگ پیروزی مانند آن روز سر داد؟به نظر این گونه نمی آید. پیکر زخمی حزب الله امروز غرق جراحت است و اگرچه دشمن نتوانسته سرو قامت او را زمین بزند اما بازآرایی توان او مانند آن چه بود، دشوار و البته زمان بر است.. وانگهی رفتن فرماندهان در ساختارهای نهضتی نه تنها بد نیست که برخی اوقات جا را برای فرماندهان رده دو و سه باز می کند که ابداعات و ابتکاراتی بس بهتر از قبلی ها دارند اما نمایش اقتدار ساختار جدید و افراد تازه نیاز به زمان دارد که طبیعتا بخشی از اقدامات حزب الله در آینده خواهد بود.@monib_ghatrani
۱۰:۴۴
با نوعی حیا و شرم می‌خندید و سرش را پایین می انداخت. زیاد ندیده بودمش اما دور و نزدیک می گفتند جزو بهترین و موفق ترین فعالین فرهنگی نبل است
همین جمعه پیش خانه شان مهمان بودم . تمیزی و نویی خانه این گونه نشان می داد که وارد خانه تازه عروس و داماد شده ایم.
با این که طلبه هم بود اما با همان لباس رزم مشغول پذیرایی ما شد.
گویا در نبل بین لباس رزم و علم جدایی نیست، همان حسرتی که این روزها داریم که چرا در ما ، جسم ما و برنامه ما نشانی از قتال و پیکار نیست؟
و حال جمعه شد و ما در این دنیای خاکی اسیریم و او عند ربهم یرزقون....
هنيئا لک الشهادة .... الشهيد نایف عموره (نوح)
@monib_ghatrani
همین جمعه پیش خانه شان مهمان بودم . تمیزی و نویی خانه این گونه نشان می داد که وارد خانه تازه عروس و داماد شده ایم.
با این که طلبه هم بود اما با همان لباس رزم مشغول پذیرایی ما شد.
گویا در نبل بین لباس رزم و علم جدایی نیست، همان حسرتی که این روزها داریم که چرا در ما ، جسم ما و برنامه ما نشانی از قتال و پیکار نیست؟
و حال جمعه شد و ما در این دنیای خاکی اسیریم و او عند ربهم یرزقون....
هنيئا لک الشهادة .... الشهيد نایف عموره (نوح)
@monib_ghatrani
۵:۳۱
۵:۳۱
حالا منم که به دعای تو نیازمندم
شهید مرتضی شمس الدین
که در سحرگاه جمعه در عندان زخمی شد و ساعاتی پیش به شهادت رسید.
آخرین صوتی که از او چند ساعت قبل شهادتش برایمان باقی مانده.
@monib_ghatrani
شهید مرتضی شمس الدین
که در سحرگاه جمعه در عندان زخمی شد و ساعاتی پیش به شهادت رسید.
آخرین صوتی که از او چند ساعت قبل شهادتش برایمان باقی مانده.
@monib_ghatrani
۱۸:۵۴
تحلیل های عقب مانده ۱۳ سال از آغاز جنگ در سوریه گذشته ؛ شد آن چه شد. نه روز اول ما خیلی عاشق چشم و ابروی بعث بودیم و نه امروز؛ از ابتدا تلاش هایی انجام گرفت که مصالحاتی بین نظام بعث و معارضه صورت بگیرد که به دلایل مختلف مقدور نشد. حالا امروز پس از تثبیت بسیاری از واقعیت ها ، خون ریخته شدن ها از طرفین و ... برخی دوستان هنوز در فکر روشن کردن ماهیت گروه های معارضه دولت سوریه هستند که چرا به آنها در رسانه ها، صهیونیستی اطلاق می شود و یا ببینید لوگوی بازوی فلان مسلح در حلب شعار حماس است و .... روشن بخواهم بنویسم می گویم کار از این حرف ها گذشته ؛ مساله هایی مانند این که الان سوریه مقاوم خوب است یا سوریه دموکراتیک و یا این که معارضه مسلح چه هست و چه نیست و مانند این دیگر مسائل بی فایده ای است که تاریخ مصرف آن گذشته؛ اگر چه در آینده و وقتی کمی تب و تاب جنگ ها بخوابد، خواهم نوشت که ما و اسلامگرایی سنی در آستانه رسیدن به نقطه بی بازگشت هستیم و زین پس تلاش های ما صرفا آخرین شوک ها بر این جسم نیمه جان است. این که چه شد به این جا رسیدیم و طرفین چه تقصیرهایی داشتند مجالی دیگر می طلبد اما عجالتا باید گفت اسلامیون عرب در این یک سال پس از طوفان الاقصی نمره بسیار بدی کسب کردند؛ یا منفعت طلبانه دامن خود را کنار کشیدند و یا نشان دادند که بی عرضه هایی هستند که دیگر نمی توان رویشان حساب باز کرد. حالا پس از یک سال نبرد و هزینه های بسیاری که حزب الله و ایران داده و با خون های پاکی هم چون خون سید مقاومت راستی خود را در مسیر حمایت از فلسطین اثبات کرده ، دوستان اسلامگرای ما همچنان به ما تهمت طائفی بودن می زنند و می بینیم که به سرعت قطب نما و بوصله شان به سمت سوریه رفت و حتی افرادی مانند شنقیطی که مواضع همسویی هم در ماه‌های اخیر می گرفت، از قطع راه زمینی کمک به حزب الله در صورت رسیدن به قدرت سخن می گوید! حزب الله برود با اسرائیل بجنگد و طبیعتا کشته شود یا بکشد به نفع این دوستان است و نهایت الأمر فقط می‌خواهند جشن پیروزی را با اناشیدشان بگیرند همینک بی خیال اقناع این افراد شویم و باید با تمام قوا چشم فتنه را کور کرد. الان چه از بشار و نظامش حمایت رسانه ای بکنیم و چه نه، او را به حساب ما فاکتور خواهند کرد؛ از واقعیت های ولو تلخ گریزی نیست؛ سال ۲۰۲۴ دیگر ۲۰۱۱ نیست.از پیشنهادات عقب مانده و منقضی شده دست برداریم و تمام قوایمان را بسیج کنیم برای حفظ خطی که سالها تلاش پای آن خوابیده و رسانه را هم سر خط چنین چیزی کنیم.پ.ن:برخی دوستان گمان می کنند این متن به معنای گذر بنده از لزوم ارتباطات با اسلامگرایان و همراستایی با حرف جاهلان و اولویت ناشناسان و وحدت گریزان است!
به هیچ وجه
بلکه در اینجا با رویکرد عملگرایانه برخی تحلیل های برادرانم را نقد کرده ام
@monib_ghatrani
۲۱:۴۹
مقام معظم رهبری در دیدار با رییس مجلس لبنان 2 خرداد 1403: شرایط کنونی منطقه به گونه ای است که هم برای رژیم صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق شرایط مرگ و زندگی است.۱۸:۳۵
بدون شرح اذناب امریکا باید بدانند که شهادت در راه خدا مسئله‌ای نیست که بشود با پیروزی یا شکست در صحنه‌های نبرد مقایسه شود. مقام شهادت، خود اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است. نباید شهادت را تا این اندازه به سقوط بکشانیم که بگوییم در عوض شهادت فرزندان اسلام تنها خرمشهر و یا شهرهای دیگر آزاد شد. تمامی اینها خیالات باطل ملیگراهاست. ما هدفمان بالاتر از آن است. ملیگراها تصور نمودند ما هدفمان پیاده کردن اهداف بین الملل اسلامی در جهان فقر و گرسنگی است. ما می‌گوییم تا شرک و کفر هست، مبارزه هست. و تا مبارزه هست، ما هستیم. ما بر سر شهر و مملکت با کسی دعوا نداریم. ما تصمیم داریم پرچم «لا اله الّا الله» را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز درآوریم. پس ای فرزندان ارتشی و سپاهی و بسیجی‌ام، و ای نیروهای مردمی، هرگز از دست دادن موضعی را با تاثر و گرفتن مکانی را با غرور و شادی بیان نکنید که اینها در برابر هدف شما به قدری ناچیزند که تمامی دنیا در مقایسه با آخرت. پدران و مادران و همسران و خویشاوندان شهدا، اسرا، مفقودین، و معلولین ما توجه داشته باشند که هیچ چیزی از آنچه فرزندان آنان به دست آورده‌اند کم نشده است.فرزندان شما در کنار پیامبر اکرم و ائمه اطهارند. پیروزی و شکست برای آنها فرقی ندارد.امروز روز هدایت نسلهای آینده است. کمربندهاتان را ببندید که هیچ چیز تغییر نکرده است. امروز روزی است که خدا این گونه خواسته است. و دیروز خدا آن گونه خواسته بود. و فردا ان شاء الله روز پیروزی جنود حق خواهد بود. ولی خواست خدا هر چه هست ما در مقابل آن خاضعیم. و ما تابع امر خداییم؛ و به همین دلیل طالب شهادتیم. و تنها به همین دلیل است که زیر بار ذلت و بندگی غیر خدا نمی‌رویم. البته برای ادای تکلیف همه ما موظفیم که کارها و مسائل مربوط به خودمان را به بهترین وجه و با درایت و دقت انجام دهیم.امام خمینی (ره)؛ 29 تیر 1367
@monib_ghatrani
۱:۳۳
در خدمت یا خیانت بشار اسد بشار حافظ اسد رئیس جمهور عربی سوریه که دیگر این عنوان را یدک نمی کشد. او نه چنان سفید بود آن چنان که برخی او را تا حد شیعه ای سرسخت تصویر می کردند حال آن که واضحا یک علوی بود و نه آن چنان سیاه که این روزها در محافل داخلی برخی او را مذمت می کنند.نمی توان از خدمت های موثر جناب بشار اسد به مقاومت چشم‌پوشی کرد. در بازه جنگ ۳۳ روزه او بود که پشتیبانی تمام عیار از حزب الله کرد و پس از آن نیز در برهه های مختلف دست از مقاومت نکشید. طبیعتا همگان می دانند بخش زیادی از مشکلی که او بدان دچار شد، بخاطر همین همراهی هایش بودحال آیا این همراهی ها بخاطر خدا و ایمان به آرمان مقاومت بود یا چیز دیگر خارج از محل بحث ماست... جای خدا که ننشسته ایم ! حتی تا آخر نیز تمام و کمال از مقاومت دست نکشید. انتقاداتی در این مجال به او بود و هست ولی بی انصافی است اگر نسبت فروختن مقاومت یا مانند این را به او بدهیم. اما به هر حال بشار در دولتی سکولار، امنیتی، عملگرا، قومی عربی و غیر دموکرات رئیس بود که از منظر انقلاب اسلامی هر عنوانش فاصله ای عجیب با آنچه باید باشد، دارد. او هیچ گاه نه برای ما سید حسن بود و نه ابومهدی؛ اما شریکی راهبردی بود که در میان دولت های عربی، او و پدرش شرکایی قابل اعتماد و همراه بودند.اگرچه عملکرد او و پدرش قبل از جنگ در حوزه اقتصادی و خدمات اجتماعی به مردم قابل دفاع بود، اما در هر صورت آنها مردم سالارانه به حکومت نرسيده بودند و دستگاه امنیتی مخوفشان، فرقه رابعه طغیانگرشان و اداره خاصشان بر سوریه از آنها تصویری خونریز و جنایتکار در دنیای عرب ساخته بود و البته اقداماتی که هیچ وقت جای دفاع نداشت مانند قتل و عام حماه در سال ۱۹۸۲.
اما آیا غربی ها که دیکتاتوری های مدل جمهوری و مدل پادشاهی در کشورهای عربی از عربستان و امارات گرفته تا اردن و مصر را تحمل می کنند، نمی توانستند با سوریه غیردموکراتیک کنار بیایند ؟ آیا دیگر حکومت های عربی چه بالقوه و چه بالفعل در خونریزی و عدم وجود آزادی های اجتماعی عملکرد بهتری از بعثی های سوریه دارند ؟ مگر سیسی در رابعه عدویه فاجعه قتل و عام صدها برادر اخوانی را رقم نزد؟ اگر مخالفان او قیامی مانند معارضه مسلح سوریه داشتند، بهتر برخورد می کرد؟می ماند روایت تاریخ از بشار و پدرش که آیندگان آن را روایت خواهند کرد.
پ.ن: فیلم فوق روایتی است از سید شهید از همراهی بشار اسد در جنگ ۳۳روزه؛ بین دقیقه ۳ تا ۶ و البته پیشنهاد می دهم تمام ده دقیقه را ببینید
@monib_ghatrani
۲۱:۴۱
سوریه و بحران دولت-ملت در پی نوشتن یادداشت بحران دولت-ملت سازی در سوریه و مشکلات آن بودم که به مقاله ای با عنوان دولت - ملت سازی ابتر، ریشه بحران های خاورمیانه برخوردم که به نظرم آنچه مراد بنده بود را تا حدودی بیان کرده است. خلاصه مقاله را در ادامه خواهم آورد و به اهل تحقیق پیشنهاد می دهم آن را صورت کامل مطالعه کنند. این پژوهش در پی تجزیه وتحلیل تأثیرات پروژه دولت-ملت سازی استعماری در ظهور دولت های نوین در خاورمیانه و تاثیر آن در رابطه با بحران های اخیر خاورمیانه است. آغاز دولت ملی که بعد از فروپاشی امپراتوری عثمانی و با طراحی قدرت های بین المللی استعماری وقت صورت گرفت خود عامل وگرانیگاه بحران در خاورمیانه بوده است. اساس استدلال آن در این نهفته است، که دولت های متعددی که در خاورمیانه که توانستند از بوغ استعمار خارج شوند و در هیبت دولت مستقل سربرآوردند، دولت های بودند که اغلب در درون مرزهای تعیین شده از سوی رژیم های استعماری قدیم تشکیل شده بودند و قبل از آن که شکل های وارداتی سازمان دولتی بتوانند در هویت ملی آنان ریشه بدوانند و بتواند به حاکمیت دست یابد، با روند سریع و عمدتاً مصنوعی در دوره استعمارزدایی بدون فراهم بودن بسیاری از زیر ساخت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و با مدیریت و هدایت استعماری دولتهای متعدد (به ظاهر) به استقلال رسیدند.در این مقاله این فرضیه مطرح شده که ریشه بحران های خاورمیانه را باید در روند دولت-ملت سازی ابتر جست.پ.ن؛طبیعتا یکی از بهترین کتاب‌هایی که در این مجال نوشته شده کتاب صلحی که همه صلح ها را بر باد داد است که با قلمی جذاب و ترجمه ای فاخر فروپاشی امپراتوری عثمانی و شکل‌گیری خاورمیانهٔ معاصر را روایت می کند.
@monib_ghatrani
۱۸:۱۳
دولت های ضعیف؛ راهبرد رژیم رهبری معظم انقلاب در فرمایشات خود در روز چهارشنبه بر نقش آمریکا و اسرائیل در ماجرای سوریه تاکیدی بسیار داشتند؛ حال آن که بسیاری از رسانه ها و کانال های انقلابی بیشتر به سمت خطرانگاری از گروه های مسلح و یا حتی ترکیه می روند که به نظر می‌رسد تحلیلی بشدت خطا است. فارغ از چگونگی تطبیق راهبرد رژیم بر صحنه فعلی سوریه که امری روشن و واضح است، باید به بعدی از ابعاد این راهبرد اشاره کنیم که باید خطر آن را دیگر جوامع مسلمان و به شکل مشخص ایران، ترکیه و عربستان درک کنند.رژیم صهیونستی در پهنه اشغالی کنونی خود چند ویژگی دارد :
وسعت نسبتا کم ( به اندازه یکی از استان های کشور مانند گلستان یا ایلام) جمعیت پایین نداشتن عمق راهبردی این ویژگی‌ها لاجرم باعث می‌گردد که رژیم، با دولتهای قوی در منطقه(با هر گرایشی که باشد) مخالفت کند؛ چرا که اساسا هر دولتی در منطقه چه اسلامگرا، چه پادشاهی، چه عربی و ... از زاویه نگاه سران رژیم خطر بالقوه‌ای است که ممکن است روزی علیه او بکارگرفته شود. از این رو ایده‌‌‌آل او این است که اساسا دولتی قوی در منطقه شکل نگیرد؛ خوب است به نقشه کنشگران عربی منطقه در این 50 سال اخیر نگاهی بیندازیم. در دهه 60 و 70 و 80 میلادی سه کشور عربی به دلیل مزیت های ایدئولوژیک، تاریخی و اقتصادی سردمدار بسیاری از تحولات در خاورمیانه بودند: مصر، عراق و سوریهکشورهایی دارای تاریخ، جغرافیای نسبتا وسیع، جمعیتی که بتوان بر آن متکی بود و ...
در روندی هر سه کشور از گردونه اثرگذاری حذف شده اند. مصر درگیر مشکلات داخلی خود است و دیگر پرچمداری سابق را ندارد، در عراق خسته از جنگ های مختلف دیگر کسی از رهبری جهان عرب سخن نمی‌گوید و سوریه نیز حالا پس از جنگی خانمان‌سوز به نقطه‌ای رسیده که حتی توان حمایت از خاک خود را نیز ندارد. ایده‌آلی که برای رژیم و محور غربی وجود دارد کشورک‌هایی است که به سختی می‌توان آنها را در مفهوم یک دولت مدرن نیز جای داد؛ قطر و امارات متحده عربیدولت‌هایی که استعداد تبدیل شدن به قدرت بزرگ منطقه‌ای را ندارند چرا که لازمه چنین امری ویژگی‌هایی ذاتی مانند خاک، ملت(جمعیت) و تاریخ است که از هر سه بی‌بهره هستند. ممکن است این کشورها به قدرت اقتصادی و یا حتی رسانه‌ای تبدیل شوند(کما این که امروزه هستند) اما این بدان معنا نیست که می‌توانند نقشی مستقل ایفا کنند بلکه بدون پشتوانه خارجی امکان دفاع از خود را نیز ندارند(رجوع کنید به بحران روابط میان قطر و کشورهای عربی و هم چنین اشغال چند ساعته کویت توسط عراق)حالا که کار عراق، سوریه و مصر به اینجا کشیده شده است، قدم بعدی سه کشور قدرتمند منطقه است:
جمهوری اسلامی ایران ترکیه عربستان سعودی وجود چنین کشورهایی با موجودیت فعلی برای رژیم تهدید است و طبیعتا تا به ضعف مفرط کشاندن آنها و یا تقسیمشان از پای نخواهد نشست.
شاید حالا روشن‌تر شود که چرا رژیم ظرف دو الی سه روز تمام پایگاه‌های نظامی سوریه را در هم کوبید و امکان برخاستن دولتی قوی در سوریه را تا دهه‌‌ها به عقب انداخت ؟ کشوری که همین الآن برای رسیدن به نقطه قبل جنگ 2011 نیاز به سالها تلاش دارد.پ.ن: چند سال قبل خانم نادیه مصطفی و همکارانشان در مرکز الحضارة مصر ، تاکید بر چهار دولت در منطقه و همکاری میان ایشان داشتند تا بتوان بر مشکلات منطقه ای فائق آمد: مصر، ایران، عربستان و ترکیه و مبتنی بر همین مساله هم گفت و گوهایی حول سوریه در دوران مرسی صورت گرفت که البته این طرح و این گفت وگوها بی نتیجه ماند.
@monib_ghatrani
۱۴:۰۴
بازارسال شده از
#گزارش
گزارش میدانی از وضعیت بعلبک
عمده آوارگان شیعه سوری در دو شهر بعلبک و هرمل هستند که طی امروز مورد بازدید قرار گرفتند و جلسات هماهنگی با مسؤولین میدانی برگزار شد.ان شاء الله به زودی گزارشات تکمیلی و تصمیم نهایی به اطلاع خیرین مجاهد خواهد رسید.
کانال اطلاع رسانی پویش طارق
گزارش میدانی از وضعیت بعلبکعمده آوارگان شیعه سوری در دو شهر بعلبک و هرمل هستند که طی امروز مورد بازدید قرار گرفتند و جلسات هماهنگی با مسؤولین میدانی برگزار شد.ان شاء الله به زودی گزارشات تکمیلی و تصمیم نهایی به اطلاع خیرین مجاهد خواهد رسید.
کانال اطلاع رسانی پویش طارق۱۵:۱۷
بازارسال شده از
*روایت میدان؛* گفتگویی صریح و بی پرده پیرامون وضعیت میدانی جبهه مقاومت و راهبردهای ایران بی عملی و انفعال!؟ یا «نه تعلل نه شتابزدگی»!؟پیچیدگی تحلیل میدان و اعتماد به مسئولین؟ یا روشن بودن صحنه و سوالات بی پاسخ مردم؟چرا در سوریه شکست خوردیم؟ تقصیر دولت است؟ ستاد مشترک؟ سپاه قدس؟ شعام؟ یا...چه باید کرد؟ مردم، روحانیت و مسئولین هرکدام چه وظائفی دارند؟طرح رهبری چیست؟*با حضور:**حجة الاسلام علی مهدیان*؛ مدیر سابق خانه طلاب جوان*دکتر مصطفی محمدی رمضانی*؛ تحلیل گر مسائل منطقه*حجة الاسلام محمد قطرانی*؛ معاون دفتر مقام معظم رهبری در دمشق*زمان و مکان:*سه شنبه 4دی ساعت 13-15قم، مرکز تخصصی حوزه علمیه مشکات-----------------------------------------------------
مرکز راهبری برهانبله | ایتا | سایت موسسه آموزش عالی حوزوی مشکاتبله | سایت.۶:۴۷