بر کرانه آیه‌ها #نکات_نگارشی_و_علامتگذاری در این عبارت باعظمت که سرآغاز 113 سوره از کلام پروردگار است، سه نکته مهم #آموزشی قرار دارد. ابتدا به ذکر چند #مقدمه می‌پردازیم: مقدمه 1: نگارش لغات در هر یک از حوزه‌های #املای_عربی و #کتابت_قرآن_کریم ، از دستور و قاعده خاصی پیروی می‌کند که این دستورات، گاه با یکدیگر، همسو و گاه با هم متفاوت هستند. مقدمه 2: در علوم قرآنی، به مباحثی که پیرامون چگونگی شکل نگارش کلمات قرآن می‌پردازد، رسم‌ُالمُصحف گفته میشود.همچنین به مجموعه مباحثی که به بررسی قواعد علامتگذاری قرآن و انواع آن در کشورهای اسلامی می‌پردازد اصطلاحاً «ضَبط‌ُالمصحف» گفته میشود. مقدمه 3: #ضبط_المصحف (علامتگذاری کلمات قرآن)، انواع گوناگونی دارد که هر کدام از قواعد خاصی تبعیت می‌کنند. برخی از شیوه‌های ضبط‌المصحف عبارتند از: مصری (عثمان‌طه)، ایرانی، هندی، ترکی، کم‌علامت و ... نکات #آموزشی : اولین نکته در این عبارت، در خصوص لفظ «بسم» است که بر اساس رسم‌المصحف، در همه مواضعی که در #ابتدای_سوره و بلافاصله بعد از آن، لفظ جلاله «الله» آمده باشد، به همین شکل یعنی بدون الف (سه حرف باء، سین و میم) آمده است. این لفظ از دو کلمه « بـ » و «اسم» تشکیل شده است. با توجه به این که الف در ابتدای کلمه «اسم»، الف وصل است، لذا تلفظ این کلمه به همان شکلی که در قرآن نوشته میشود صحیح است. در املای عربی و حتی در مصحف، هرجا بعد از این لفظ، کلمه‌ای غیر از «الله» آمده باشد؛ الف حذف نمی‌شود و نوشتن این لفظ با الف (باسم) نیز اشکالی ندارد؛ مثل: فسبح باسم ربک العظیم (واقعه/96). در تمامی متون عربی اعم از #املای_عربی و #کتابت_قرآن ، لفظ جلاله «الله» همواره با دو حرف لام و بدون الف دوم (الله) نگارش میشود.بر این اساس در همه شیوه‌های علامتگذاری به‌جز شیوه مصری (عثمان‌طه)، صدای الف مدی در این کلمه، با #الف_کوچک روی لام دوم همراه با #تشدید (للّٰـه) گذاشته شده است. اما نکته قابل توجه این است که در شیوه علامتگذاری مصری در لفظ جلاله «الله»، روی لام دوم، علامت تشدید با علامت #فتحه آمده است (للَّـه) که به اذعان عموم علمای صاحب‌نظر و با استناد به کتب مرجع در این زمینه، هیچ توجیهی ندارد زیرا در این حالت، در صورت رعایت منطق علامتگذاری، #تلفظ این لغت با #کتابت آن اختلاف خواهد داشت. نکته قابل توجه دیگر در این عبارت، کلمه «رحمٰن» است. این کلمه اگر با الف‌و‌لام باشد یا اسم عَلم (اسمی که به طور خاص، دلالت بر اسم شخص، مکان و… دارد)، محسوب شود، همواره در املای عربی و کتابت مصحف، بدون الف نگاشته شده و صدای مدی حرف میم با #الف_کوچک روی آن (رحمٰن) نشان داده میشود. الف کوچک روی میم، در ضبط مصری همراه با علامت #فتحه در سمت راستش می‌آید (ــَـٰ: رحمَـٰن) در حالی که در ضبط #کم_علامت ، الف کوچک، به‌تنهایی آمده است و بدون نیاز به علامت دیگر، #به_راحتی خوانده میشود و به علامت دیگری احتیاج ندارد. کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم@moshaf_org۲:۳۹