#سوریهبرایت نامی سراغ ندارم - ۵انفجار وهمی
شیعیان لبنانی با همه پرستیژ و کلاسی که برای خودشان قائلند در مقابل ایرانی‌ها تواضع و محبت خاصی دارند. مدل دوست داشتنشان هم اینجوری است که اگر هر جا صدای ایرانی جماعت را بشنوند بی‌پروا با نگاه دنبالش می‌کنند. انگار منتظرند حرف جدیدی بشنوند. دو سه روز پیش در حرم حضرت رقیه با زنان مهاجرِ فوعه و کفریا که بیشتر از سه سال و نیم توی اردوگاهند درباره رجعت شهدا حرف می‌زدم زن‌های لبنانی تا فهمیدند ایرانی هستیم جمع شدند دور و برمان. کلا برایشان مهم است که ایرانی‌ها چه نظری درباره این روزهای لبنان دارند. یکی‌شان که اسمش حوراست می‌گوید «آخرین بار درست وسط سخنرانیِ سید دیوار صوتی شکست. صدا خیلی مهیب بود. اسرائیلی‌ها چهل هزار دلار برای شکستن دیوار صوتی خرج می‌کنند فقط برای اینکه روزی چند بار توی دلِ زن و بچه‌های ضاحیه را خالی کنند اما برای ما این صداها عادی شده. حالا اگر یک روز دیوار صوتی را نشکند برایمان سوال می‌شود» جمله‌های آخر را با خنده می‌گوید.به او می‌گویم که هیچ تصوری از شکستن دیوار صوتی ندارم که با یک کلمه توجیهم می‌کند. «انفجار وهمی». یعنی ایجاد صدای مهیب تا حدی که ممکن است شیشه‌ها بشکند. حوراء یک ماهی می‌شود که از ضاحیه آمده. ساعت پنج صبح حرکت کرده و آن قدر فرصت داشته که زندگی‌اش را جمع و جور کند. اما خیلی‌ها فرصت همین را هم نداشتند. دلش برای خانه‌اش تنگ شده. خانه‌ای که ممکن است فردا نباشد. اسرائیل هر روز ضاحیه را می‌زند. صبح زود پسرها می‌روند آمار خانه‌ها را در می‌آورند که مثلاً امروز خانه فلانی‌ها را زدند... می‌گوید خانه‌شان هنوز سالم است. حورا روز شهادت سید سوریه بوده. خواهرش رقیه از لبنان زنگ می‌زند و خبر شهادت را می‌دهد. باور نمی‌کرده تا وقتی به حرم عقیله می‌رسد.می‌گفت «لبنانی‌ها از همه جای زینبیه پناه آورده بودند به حرم. کیپ تا کیپ زن‌ها و بچه‌ها و مردها نشسته بودند. بی‌روضه همه بلند باند گریه می‌کردند...»اشک توی چشم‌هایش پِر می‌خورد اما چیزی از چشمش نمی‌چکد و بدون اینکه صدایش بلرزد می‌گوید:«ولی ما پشتمان به سید القائد گرم است»...
طیبه فرید | راوی اعزامی راوینا@tayebefaridدوشنبه | ۷ آبان ۱۴۰۳ | #سوریه #دمشق ــــــــــــــــــــــــــــــ
#راوینا | روایت مردم ایران@ravina_ir با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا۱۴:۲۰