#سوریههمسرنوشتی - ۱
پِت‌پِتای آخرش است و بِلیک بِلیک می‌زند. گوشی‌ام را می‌گویم. ۱۰ درصد بیشتر شارژ ندارد. سوریه این‌گونه است؛ روزانه، در زمانی نامشخص، ۲ ساعتی کهرباء (برق) می‌آید، سُک‌سُکی می‌کند و می‌رود! به پیشنهاد سرتیممان، برای شارژ گوشی، سری به فُندُق (هتل) نزدیک اسکان می‌زنیم.قرار و توصیه‌ی ایشان است چند روز اول، فقط فضا را زیر نظر بگیریم و وارد گفتگو نشویم. اما تو اگر گوش شنوایی دیدی، سلامش را برسان...
ملاقات و هم‌صحبتی با نازحینِ لبنانی، امان را از کفم برده و برایم مثل این می‌ماند که گویی بعد چندین سال انتظار، قرار است پاره‌ای از جانم را ببینم. کسی که اگر چه اسمش را نمی‌دانی؛ ولی به محض دیدنش دوست داری محکم در آغوش بکشی‌اش، دستانش را محکم بفشاری و قلب و جان و تمام وجودت را سراپا گوش کنی برای شنیدن مجاهدت‌هایش، کسی که با او هم‌خون و هم‌سرنوشتی.
و حالا جنگ، باب برکاتش را گشوده و جمع‌مان را بیشتر از پیش، دور هم جمع کرده است و اگر چه جنگ در وجودمان غمی نشانده؛ ولی به قول نادر ابراهیمی «ما در هیچ حال قلب‌های‌مان خالی از غم نخواهد شد، چرا که غم ودیعه‌ای‌است طبیعی که انسان را پاک نگه می‌دارد.»غمی که فریادی پر درد دارد و موتور محرکه‌ایست برای هر انسان آزاده و حرّی که برای تحقق آرمان‌هایش می‌جنگد و می‌جنگد و می‌جنگد.
وارد فندق می‌شوم. فندقی که این روزها اسکان مهاجرین لبنانی شده است. بساط قلیون به راه است و هیچ‌کس بیکار نیست. از زینب ۱۶ ساله‌ی لبنانی و برادرش علی که ۱۳ ساله به نظر می‌رسد، تا مادر ۵۰ ساله‌شان. بچه‌های قد و نیم‌قد که تعدادشان کم نیست، در وسط جولان می‌دهند و گهگاهی هم با بادکنک‌های رنگی به جان هم می‌افتند و چنان در نقش‌شان فرو رفته‌اند که تو گویی شمشیر به دست در میدان جنگ مشغولِ رزم‌اند.
عاص پسر ۴ ساله‌ی لبنانی، همین‌طور که می‌دود، جمله‌ای را پست سر هم تکرار می‌کند و گوشم را می‌نوازد: «نحن فی الحَرب و نحن القویّین». بازی‌های کودکانه و ادبیات‌شان هم اینجا جنسش چیز دیگری است. مادربزرگ‌اش قلیان به دست، خودش را به ما می‌رساند و کنارمان می‌نشیند...
ادامه دارد...
فاطمه احمدی | راوی اعزامی راوینا@voice_of_oppresse_historyچهارشنبه | ۲ آبان ۱۴۰۳ | #سوریه #دمشق ــــــــــــــــــــــــــــــ
#راوینا | روایت مردم ایران@ravina_ir با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: بلــه | ایتــا | ویراستی | شنوتو | اینستا۴:۴۱