معلّمان، پیشران اتّحاد مقدّسقسمت 1 از 2اتحاد مقدس چه هست و چه نیست؟دو هفته پیش، در جمعی صمیمی از معلمان بودم که با دغدغه مهرماه پساجنگ دورهم گردآمده بودند و تحلیل و ایده میپروراندند، جلسه ای خودجوش بدون دغدغه گواهی ضمن خدمت یا غیر آن.یکی از محورهای ارائه بحث بنده در آن جمع، رسالت معلم ایرانی پساجنگ بود و در این رسالت، یکی از محورها، ایجاد و حفظ و تقویت اتحاد مقدس بود که غنی شده تئوریک و خلاصه بحث را اینجا مکتوب میکنم.اتحاد مردم، سه محور مفهومی بعنوان پیشفرض معرفتی و هستی شناسانه و چه بسا انسان شناسانه دارد. اول، مراتبی دیدن امور، دوم تاکید بر داشته ها و سوم حرکت با داشته های مشترک. اتحاد اگر بخواهد مقدس باشد، محور چهارمی دارد و آن این است که این سه را در ارزشهای بنیادین جستجو میکند.وزن وجود ها یا پدیده ها اگرچه مختلفند، اما مراتبی از یک امرند و در طول یک چیز قرار دارند. «وزن» مراتب یک چیز است در طول؛ و «رنگ»، تکثری در عرض. ما برای اتحاد مقدس، محتاج طول هستیم و عرض، کشش ایجاد اتحاد در جامعه را نمیتواند داشته باشد. تاکید بر «وزن مذهبی کاملا متفاوت مردم» در اتحاد دوران جنگ با اسرائیل* نیز بر همین مدار قابل تحلیل است.اتحاد بر محور نداشته ها رخ نخواهد داد. نداشته های آدمها وقتی به چشم آدم دیگر می آید که خودش دارای آن امر باشد و لذا تفرقه ایجاد میکند. پس دیدن داشته ها، مهم است برای اتحاد. آیا نداشته ها و آسیبها را نباید دید؟ چرا! اما برای تحقق اتحاد، بر یک بستر و زمین سفت باید ایستاد. نداشته ها زمین خوبی نیستند برای اتحاد و انسجام. در وزن هم، بر میزان مادهی جرم دار تاکید میشود و نه میزان جرم نداشته و خلاء های آن.اتحاد ذاتا یک امر تحققی است، وگرنه که در عالم حقیقت، وحدت محض است. در عالم اراده انسانها از اتحاد صحبت میکنیم و در این میدان، نیت و عملی وجود دارد. اگر دغدغه اتحاد داریم، نمیشود فقط از آن حرف زد. تجربه هم نشان داده بدون عملیات، آدمها به اختلاف و دعوا برمیخورند. وقتی انسانها عمل مشترک انجام میدهند، بیشتر با هم حشر و نشر میکنند و به جای توهم، با واقع امر آشنا میشوند و امکان نزدیک شدن گرایشهای انسانی نیز وجود دارد. به تجربه دیده ایم که وحدت شیعه و سنی، وحدت قومیت ها و هر وحدت دیگری در عرصه اجتماعی، از دل ارتباط واقعی برمیخیزد و آنها که کمتر ارتباط دارند، کمتر گفتگو میکنند و کمتر ممکن است به هم نزدیک شوند. دشمن هم برای اختلاف افکنی از توهم شناخت آغاز میکند. ایرانی ها فکر میکنند مهاجرین افغانستانی را میشناسند، اما نمیشناسند و بالعکس؛ سنی فکر میکند شیعه را میشناسد، اما نمی شناسد و بالعکس. باید حشر و نشر کرد تا شناخت؛ از مسیری غیر از مسیر رسانه دشمن.اتحاد مقدس برخلاف وفاق، بر جهتگیری ارزشی تاکید دارد و البته در دل خودش بخاطر مراتبی دیدن، انعطاف و رفاقت و لینت دارد. وفاق گرچه همیشه خالی از ارزش نیست، اما وقتی بدون قید و از سوی همگان تکرار میشود، به راحتی میتواند تکثری در عرض را بدون جهت گیری در ارزشها، به وحدت برساند و همین مسأله امکان سلطه را هم بیشتر خواهد کرد. وحدت ذاتا با مفهوم نظم تعامل دارد و نظم یا بذاته منشأی در درون دارد که همان مراتبی دیدن هستی و ارزش و معرفت است و تاکید بر اشتراکات، یا منشأ بیرونی دارد که سلطه خواهد بود. دست سلطه میتواند آدمها را متحد کند و مگر نمیکند؟ سلطه با مد توانسته آدمها را هم شکل کند، سلیقه ها و ذائقه ها را یکی و هم زنگ کند. نظم و وحدت میتواند با زور و زر و تزویر هم ایجاد شود بدون جوششی از درون، اما اتحاد مقدس، حتما جوشش از درون و اشتراکی ذاتی دارد در عالم هستی و رهبران اجتماعی و انبیا و اوصیای انبیا روی این اشتراک جوشیده از درون دعوت به وحدت میکنند.با این وصف برای اتحادمقدس چه باید کرد؟ باید ارزشهای اصیل و اصلی را پیدا کرد مثل نپذیرفتن ذلت، مثل دوست داشتن عدالت، مثل احترام به حق دیگران، مثل بندگی خدا، مثل حیا و پوشیدگی و آنگاه این ارزشهای اصیل را مرتبه ای دید و قدر مشترک مرتبه های یک جمع را پیدا کرد و روی مراتب مشترک، عملیات مشترک تعریف کرد.* دیدار رهبر معظم انقلاب با قوه قضاییه در 25 تیر 1404
قسمت دوم:https://ble.ir/rq_fazel/6579431080767906/1758912810835
۱۸:۵۲