سرمایهگذاری مختصر هند در چابهار نه با هدف اقتصادی، بلکه جایزه هند به ما بابت خفه کردن چین در پاکستان است/ چه کریدور شمال-جنوبی وقتی روسیه اصلا در آن شرکت ندارد؟ /نگاه چین به ایران در دولت سیزدهم بدتر از قبل شد/ بدترین نگاه، رویکرد توازن استپوریا پرتو، پژوهشگر اقتصاد بینالملل، در گفتگو با عنوان «آیا در این جنگ تنها هستیم؟» در تمامرخ:چین کشورهایی مثل امارات و عربستان را به عنوان کشورهایی ذیل نظم آمریکایی که با چراغ سبز با چین هم کار میکنند را درک کرده و با آنها کار میکند.چین همین تصور را نسبت به دولت یازدهم و دوازدهم در ایران داشت ولی دید ایران موضع برابری برای شرکتهای غربی و چینی در نظر نمیگیرد و نمیخواهد با چین کار کند. البته این حرفها قبلا زیاد گفته شده.آنچه کمتر بیان شده آسیبشناسی دوره سه ساله دولت سیزدهم است. وضعیت ایران و چین با تغییر دولتها و مخصوصا با تجربه دولت سیزدهم بدتر شد. چین در این دوره فهمید بحث در ایران فقط نخواستن نیست، بلکه سردرگمی و نتوانستن هم هست.در این دوره چرا قرارداد چابهار را امضا کردیم؟ من از همه متولیها پرسیدهام. میگویند کریدور شمال جنوب. خب مگر یک پای این کریدور نباید روسیه باشد؟ شما اصلا با روسیه مطرح کرده بودید؟ بعد از یکسال هیچ ردی میبیند که روسیه درباره چابهار حرفی زده باشد؟ کدام شمال-جنوب وقتی شمالی در کار نیست؟اگر هند میخواست در راستای کریدور شمال-جنوب بیاید همین الان بندرعباس- سرخس مهیا بود و با سرمایه گذاری محدودی از سمت هند، آماده حداکثر بهره برداری میشد. نه اینکه مثل چابهار زیرشاخت صفر باشه و تازه ریل و جاده و آب و ... بخواهد.کاش لااقل این کار یک پالس به آمریکا بود. بدترین چیزی که دیدم رویکرد توازن است. گفتیم چین و روسیه و بریکس و شانگهای را که داریم، به هند چی بدهیم؟ چابهار!کدام هند؟ هندی که میخواهد مسیر به روسیه پیدا کند؟ هندی که میخواهد در ایران و افغانستان ضد چین و پاکستان کار کند؟ هندی که میخواهد کریدور آیمک را بکشد؟چین از اینکه ما با دشمنترین صورت هند معامله کرده و این اسلحه را گرفته ایم به سمت خودمان شوکه میشود.هند 120 میلیون دلار بدون انتظار بازگشت در چابهار گرنت داده است. یعنی حتی نگاه سرمایه گذاری به چابهار ندارد که بخواهد برای اقتصادی شدنش حتما باری بیاورد. انگار که به ما بابت زدن در دهان چین و خفه کرده آن در پاکستان جایزه داده باشد!تحقیر کردن هم نیت دارد، ما نیتی برای تحقیر چین نداشتیم، فقط میخواستیم توازن زورکی رعایت کنیم! ما فکر میکنیم نقطه پرگار وجودیم و میتوانیم همه نظم ها را در خودمان هضم کنیم. ما نه انقدر بزرگیم که هر کاری بتوانیم بکنیم نه انقدر کوچک که کسی کاری به کارمان نداشته باشد. باید با نظمهای موجود کار کنیم. اما کدام؟ این یک انتخاب میخواهد که کدام برای ما مفیدتر است نه توازنی که منجر به درجا زدن جایی مثل چابهار شود، وقتی همین هند در حال توسعه آیمک در جنوب خلیج فارس است.تماشای فیلم کاملaparat.com/v/yqk5365شنیدن صوت کاملble.ir/tamamrokhmedia/9236866019294128/1752403515478@TamamRokhMedia
۱۲:۰۲