۱۳ اسفند ۱۴۰۲
در آن نیامده ایام
درس‌های انتخابات مجلس ۱۴۰۲ برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران ( صفحه ۲/۴ ) استراتژی شمارۀ دوم امسال جریان پایداری حیله‌گری و مهره‌چینی و بازی با فهرست‌ها بود. جریان پایداری از یک سو با پرچم اصلی با فهرست ائتلاف متحد شد و به اسم «وحدت» یک سوم نیروهای خود را بدون سازوکار و رای‌گیری، وارد فهرست شورای ائتلاف کرد، از سوی دیگر به طور غیر رسمی دو فهرست دیگر ارائه کرد: «امنا» و «جبهه صبح ایران» که در هردو فهرست عضو قدیمی و تندروی پایداری حمید رسایی سرلیست بود. در رجانیوز هم که پایگاه غیررسمی و قدیمی پایداری است همین دو فهرست فقط تبلیغ شدند (جدا از اینکه رجانیوز به طور ضمنی گرا داد که از فهرست ائتلاف هم فقط به پایداری‌ها رای بدهید!). و اینگونه شبه‌اصولگرایانِ جوان و نوپدید سر اصولگرایان پیر و سنتی را کلاه گذاشتند! حالا کاری نداریم بعضی از افراد پایداری در فهرست ائتلاف علی‌رغم تعهد و سازوکار این فهرست در دیگر فهرست‌ها هم بودند. از جمله نبویان که در تمام فهرست‌ها حضور داشت! و نیز تقی‌پور که در سه فهرست حضور داشت (و همین عهدشکنی ناپسند باعث شد به این دو نفر رای ندهم)... استراتژی شمارۀ سوم که این هم قدیمی ست: تخریب فکر و فرهنگِ فهرست و همدلی و وحدت‌گرایی بود. این جریان از ابتدای تبلیغاتشان مانور دادند که آی مردم انقلابی! یک‌وقت لیستی و به فهرست رای ندهید! در همین راستا امیرحسین ثابتی و مانندها و یارانش مثل دفعات قبل حتی فتوا هم برای رهبری جعل کردند که «رهبری گفتند به فهرست رای ندهید»، یا «رهبری تاکید کردند از روی چند فهرست انتخاب کنید»! جدا از اینکه کل ماجرا خیلی زرد است که تو هربار در انتخابات بخواهی به زور از رهبری برای رای آوردن خودت خرج کنی و -چون رهبری تاکید دارد نمی‌خواهد ورود کند به نفع کسی- مجبور شوی سخنان او را تحریف کنی، در هرصورت چنین گزاره‌هایی در سخنان رهبری نبود، بله رهبری در سخنان امسالشان به نسبت قبل کمتر بر فهرست اصرار کردند، ولی نه تاکید کردند از چند فهرست انتخاب کنید نه فهرست را رد کردند که اگر کرده بودند برخلاف سخنان همیشگی خودشان می‌شد. (اما اینکه گفتم این ترفند آقای ثابتی و جریان پایداری سابقه دارد: در انتخابات پیشین آقای ثابتی با صراحت بیشتر سخنی را به رهبری درباره « تقابل صالح معروف و اصلح» منتسب کردند تا باز از آن خروجی انتخاباتی به نفع خودشان بگیرند که دفتر رهبری همان زمان تکذیب کرد. سال‌های قبل هم همین جریان با بحث «تقابل نتیجه و وظیفه» برای همین رای آوردن و فریب مخاطبان حزب‌اللهی یکی از سخنان امام خمینی را تحریف کردند که رهبری خودشان بعد از انتخابات نسبت به این انحراف فکری تذکر دادند.). در مکارانه و غیراخلاقی بودن این استراتژی همین بس که تمام تبلیغات این جریان علیه فهرستی رای‌دادن، فقط علیه فهرست ائتلاف بود! نه واقعا یک خیزش مثلا نخبگانی علیه رای فله‌ای و غیرآگاهانه! به همین دلیل همین افراد که می‌گفتند فهرستی رای ندهید خودشان فهرست دادند (با کلی اسم تازه و فاقد سازوکار و شفافیت) و هرکدامشان لااقل در دو فهرست حضور داشتند! خروجی این سیاست‌ورزی غیراخلاقی ایشان به این نحو شد که رای‌دهندگانِ همفکرشان به مشترکات دو فهرستِ خودشان (که فقط سه تفاوت داشت و در ۲۷نفر مشترک بود) کامل رای دادند و انقلابی‌های غیرپایداری در رای کامل به فهرست ائتلاف تردید کردند و ترجیح دادند گزینشی رای بدهند. از دیرباز این جریان و مشابهانش به خاطر تندروی‌ها، خودحق‌مطلق‌‌پنداری‌ها، روحیۀ تکفیری‌شان و گفتگوگریزی‌شان از سوی گروه‌های مختلف به «خوارج» تشبیه می‌شدند، اما شیوه‌هایی که در این انتخابات به کار بردند اتفاقا بسیار هوشمندانه بود و یادآور سیاست‌های «عمروعاص» بود . در ماجرای صفین عمروعاص به ابوموسی گفت «هردو بر منبر رویم و هردو خلیفۀ خود را از حکومت خلع کنیم؛ هم من هم تو؛ اول تو» ابوموسی به منبر رفت و خلیفه خود را از حکومت خلع کرد، اما عمروعاص که خود پیشنهاد خلع خلیفه داده بود، وقتی بالای منبر رفت خلیفه خود را نصب کرد. این جماعت هم به عموم انقلابی‌ها گفتند فهرستی رای ندهید! آگاهانه بروید بین سه هزارنفر تحقیق کنید و ظرف یک هفته فقط به هرکه کامل شناختید و مطمئن شدید پاک و مقدس است رای بدهید! انقلابی‌های ظاهربین گفتند چشم! اما خود این جماعت هم فهرست دادند و هم کاملا فهرستی رای دادند و نتیجه شد آنچه شد! از 30 برگزیده تهران تا الآن 26نفر همه جریان پایداری هستند، یک‌سوم برآمده از فهرست ائتلاف و باقی برآمده از دو فهرست رسایی. [ ادامه ] @FihMaFih
درس‌های انتخابات مجلس ۱۴۰۲ برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران ( صفحه ۲/۴ ) استراتژی شمارۀ دوم امسال جریان پایداری حیله‌گری و مهره‌چینی و بازی با فهرست‌ها بود. جریان پایداری از یک سو با پرچم اصلی با فهرست ائتلاف متحد شد و به اسم «وحدت» یک سوم نیروهای خود را بدون سازوکار و رای‌گیری، وارد فهرست شورای ائتلاف کرد، از سوی دیگر به طور غیر رسمی دو فهرست دیگر ارائه کرد: «امنا» و «جبهه صبح ایران» که در هردو فهرست عضو قدیمی و تندروی پایداری حمید رسایی سرلیست بود. در رجانیوز هم که پایگاه غیررسمی و قدیمی پایداری است همین دو فهرست فقط تبلیغ شدند (جدا از اینکه رجانیوز به طور ضمنی گرا داد که از فهرست ائتلاف هم فقط به پایداری‌ها رای بدهید!). و اینگونه شبه‌اصولگرایانِ جوان و نوپدید سر اصولگرایان پیر و سنتی را کلاه گذاشتند! حالا کاری نداریم بعضی از افراد پایداری در فهرست ائتلاف علی‌رغم تعهد و سازوکار این فهرست در دیگر فهرست‌ها هم بودند. از جمله نبویان که در تمام فهرست‌ها حضور داشت! و نیز تقی‌پور که در سه فهرست حضور داشت (و همین عهدشکنی ناپسند باعث شد به این دو نفر رای ندهم)... استراتژی شمارۀ سوم که این هم قدیمی ست: تخریب فکر و فرهنگِ فهرست و همدلی و وحدت‌گرایی بود. این جریان از ابتدای تبلیغاتشان مانور دادند که آی مردم انقلابی! یک‌وقت لیستی و به فهرست رای ندهید! در همین راستا امیرحسین ثابتی و مانندها و یارانش مثل دفعات قبل حتی فتوا هم برای رهبری جعل کردند که «رهبری گفتند به فهرست رای ندهید»، یا «رهبری تاکید کردند از روی چند فهرست انتخاب کنید»! جدا از اینکه کل ماجرا خیلی زرد است که تو هربار در انتخابات بخواهی به زور از رهبری برای رای آوردن خودت خرج کنی و -چون رهبری تاکید دارد نمی‌خواهد ورود کند به نفع کسی- مجبور شوی سخنان او را تحریف کنی، در هرصورت چنین گزاره‌هایی در سخنان رهبری نبود، بله رهبری در سخنان امسالشان به نسبت قبل کمتر بر فهرست اصرار کردند، ولی نه تاکید کردند از چند فهرست انتخاب کنید نه فهرست را رد کردند که اگر کرده بودند برخلاف سخنان همیشگی خودشان می‌شد. (اما اینکه گفتم این ترفند آقای ثابتی و جریان پایداری سابقه دارد: در انتخابات پیشین آقای ثابتی با صراحت بیشتر سخنی را به رهبری درباره « تقابل صالح معروف و اصلح» منتسب کردند تا باز از آن خروجی انتخاباتی به نفع خودشان بگیرند که دفتر رهبری همان زمان تکذیب کرد. سال‌های قبل هم همین جریان با بحث «تقابل نتیجه و وظیفه» برای همین رای آوردن و فریب مخاطبان حزب‌اللهی یکی از سخنان امام خمینی را تحریف کردند که رهبری خودشان بعد از انتخابات نسبت به این انحراف فکری تذکر دادند.). در مکارانه و غیراخلاقی بودن این استراتژی همین بس که تمام تبلیغات این جریان علیه فهرستی رای‌دادن، فقط علیه فهرست ائتلاف بود! نه واقعا یک خیزش مثلا نخبگانی علیه رای فله‌ای و غیرآگاهانه! به همین دلیل همین افراد که می‌گفتند فهرستی رای ندهید خودشان فهرست دادند (با کلی اسم تازه و فاقد سازوکار و شفافیت) و هرکدامشان لااقل در دو فهرست حضور داشتند! خروجی این سیاست‌ورزی غیراخلاقی ایشان به این نحو شد که رای‌دهندگانِ همفکرشان به مشترکات دو فهرستِ خودشان (که فقط سه تفاوت داشت و در ۲۷نفر مشترک بود) کامل رای دادند و انقلابی‌های غیرپایداری در رای کامل به فهرست ائتلاف تردید کردند و ترجیح دادند گزینشی رای بدهند. از دیرباز این جریان و مشابهانش به خاطر تندروی‌ها، خودحق‌مطلق‌‌پنداری‌ها، روحیۀ تکفیری‌شان و گفتگوگریزی‌شان از سوی گروه‌های مختلف به «خوارج» تشبیه می‌شدند، اما شیوه‌هایی که در این انتخابات به کار بردند اتفاقا بسیار هوشمندانه بود و یادآور سیاست‌های «عمروعاص» بود . در ماجرای صفین عمروعاص به ابوموسی گفت «هردو بر منبر رویم و هردو خلیفۀ خود را از حکومت خلع کنیم؛ هم من هم تو؛ اول تو» ابوموسی به منبر رفت و خلیفه خود را از حکومت خلع کرد، اما عمروعاص که خود پیشنهاد خلع خلیفه داده بود، وقتی بالای منبر رفت خلیفه خود را نصب کرد. این جماعت هم به عموم انقلابی‌ها گفتند فهرستی رای ندهید! آگاهانه بروید بین سه هزارنفر تحقیق کنید و ظرف یک هفته فقط به هرکه کامل شناختید و مطمئن شدید پاک و مقدس است رای بدهید! انقلابی‌های ظاهربین گفتند چشم! اما خود این جماعت هم فهرست دادند و هم کاملا فهرستی رای دادند و نتیجه شد آنچه شد! از 30 برگزیده تهران تا الآن 26نفر همه جریان پایداری هستند، یک‌سوم برآمده از فهرست ائتلاف و باقی برآمده از دو فهرست رسایی. [ ادامه ] @FihMaFihدرس‌های انتخابات مجلس ۱۴۰۲برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران( صفحه ۳/۴ )گروه دوم که در این امر سهیم‌اند، بخشی از مردم حزب‌اللهی هستند که بیش از بررسی دقیق کار و کارنامه مسحور شعارها، تبلیغات و احساسات شدند و حافظۀ تاریخی‌شان به یادشان نیاورد پشت تبلیغات پیش رو چیست. این مردم حزب‌اللهی انتقادات و هیاهوها و فریادهای پسااحمدی‌نژادی‌ها را یادشان بود و دل بستند که این فریادها از سر آزادگی و انقلابی‌گری باشد، ولی بی‌عملی‌ها، ناتوانی‌ها، تندروی‌ها و رفتارهای غیراخلاقی این جماعت را یادشان نبود. یادشان نبود این رسایی همان است که آنقدر تندرو وحدت‌ستیز بود که وقتی سر.دار ش.هید در اوج نبردش با د..اع_ش و اوج اتهامات اصلاح‌طلبان به او (که قصد رئیس‌جمهور شدن دارد)، ایثارگرانه و بزرگوارانه پیشگام وحدت و همدلی در وطن شد، همین رساییِ مثلا حزب‌اللهی و مثلاآخوند به سردار حمله و توهین کرد و وی از پیشتازان مبارزه با قهرمان ملی ایرانیان بود؛ یادشان نبود همین جناب ثابتی جدا از دروغ‌پراکنی‌هایش که در متن اشاره کردیم، وقتی هنوز افغانستان درگیر جنگ بود و گروهک خون‌ریز ط..البان به قدرت نرسیده و هیچ کشوری هنوز به رسمیت نمی‌شناختشان در شبکه افق روی آنتن زنده به طالبان تریبون و رسمیت داد تا نمایندۀ خبیث طالبان در آنتن جمهوری اسلامی هم فاطمیون را تحقیر کند هم ایران و ایرانی را. یادشان نبود در برنامه‌ای دیگر به یک کارشناس تندروی داخلی تریبون داد تا به دو زن ایرانی مخالف فکرش توهین جنسی کند و هیچ و هرگز از این بابت عذرخواهی نکرد. این موارد و بسیار موارد مشابهش را بخشی از مردم حزب‌اللهی به یاد نداشتند و اگر از من می‌پرسید می‌گویم حق هم داشتند. چون اصلا فرصتی برای تحقیق نداشتند.
اما گروه سوم بخشی از حاکمیت بود که با سازوکاری که فراهم کرد -همانطور که در مطالب قبل انتخابات هشدار داده بودم- هم جلوی مشارکت بالا را در تهران گرفت هم جلوی مشارکت آگاهانه را.
فقط یک مورد واضح دودوتا چهارتاییش را باز میکنم: طبق قانون انتخابات مجلس (ماده۵۶ قانون قدیم و ماده۷۰ قانون جدید) فرصت تبلیغات انتخابات فقط ۷روز است. این فرصت به‌خودی‌خود کم است و عیب است و تاثیر به‌سزایی در کاهش شور انتخاباتی و بالتبع میزان مشارکت دارد. اما در انتخابات اخیر دو اشکال دیگر در متن و در اجرای قانون وجود داشت که اوضاع را بسیار بدتر کرد. نکتۀ اول این است که این تصمیم قانون مربوط به سال ۱۳۶۲ است، دقیقا ۴۰سال پیش، با همه تفاوت‌هایش، تعداد بسیار کمتر جمعیت کشور و مسائل کشور و مسائل بشر. آن‌روزگار نه شبکه اجتماعی بود، نه اینهمه رسانه، نه اینهمه بحران و پیچیدگی زندگی صنعتی، نه اینهمه سردرگمی ذهن انسانی، نه اینهمه تنوع مسائل شهر و جامعه، نه اینهمه رویداد بزرگ و عظیم پیاپی جهانی و نه اینهمه شگرد فریب و مدیریت افکار عمومی. پس طبیعی‌ست که برای رسیدن به یک انتخاب آگاهانه در چنین وضعی دستکم در دهه اخیر باید متن قانون بازنگری می‌شد.
[ ادامه
]@FihMaFih۷:۵۶
در آن نیامده ایامدرسهای انتخابات مجلس ۱۴۰۲ برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران ( صفحه ۳/۴ ) گروه دوم که در این امر سهیم‌اند، بخشی از مردم حزب‌اللهی هستند که بیش از بررسی دقیق کار و کارنامه مسحور شعارها، تبلیغات و احساسات شدند و حافظۀ تاریخی‌شان به یادشان نیاورد پشت تبلیغات پیش رو چیست. این مردم حزب‌اللهی انتقادات و هیاهوها و فریادهای پسااحمدی‌نژادی‌ها را یادشان بود و دل بستند که این فریادها از سر آزادگی و انقلابی‌گری باشد، ولی بی‌عملی‌ها، ناتوانی‌ها، تندروی‌ها و رفتارهای غیراخلاقی این جماعت را یادشان نبود. یادشان نبود این رسایی همان است که آنقدر تندرو وحدت‌ستیز بود که وقتی سر.دار ش.هید در اوج نبردش با د..اع_ش و اوج اتهامات اصلاح‌طلبان به او (که قصد رئیس‌جمهور شدن دارد)، ایثارگرانه و بزرگوارانه پیشگام وحدت و همدلی در وطن شد، همین رساییِ مثلا حزب‌اللهی و مثلاآخوند به سردار حمله و توهین کرد و وی از پیشتازان مبارزه با قهرمان ملی ایرانیان بود؛ یادشان نبود همین جناب ثابتی جدا از دروغ‌پراکنی‌هایش که در متن اشاره کردیم، وقتی هنوز افغانستان درگیر جنگ بود و گروهک خون‌ریز ط..البان به قدرت نرسیده و هیچ کشوری هنوز به رسمیت نمی‌شناختشان در شبکه افق روی آنتن زنده به طالبان تریبون و رسمیت داد تا نمایندۀ خبیث طالبان در آنتن جمهوری اسلامی هم فاطمیون را تحقیر کند هم ایران و ایرانی را. یادشان نبود در برنامه‌ای دیگر به یک کارشناس تندروی داخلی تریبون داد تا به دو زن ایرانی مخالف فکرش توهین جنسی کند و هیچ و هرگز از این بابت عذرخواهی نکرد. این موارد و بسیار موارد مشابهش را بخشی از مردم حزب‌اللهی به یاد نداشتند و اگر از من می‌پرسید می‌گویم حق هم داشتند. چون اصلا فرصتی برای تحقیق نداشتند. اما گروه سوم بخشی از حاکمیت بود که با سازوکاری که فراهم کرد -همانطور که در مطالب قبل انتخابات هشدار داده بودم- هم جلوی مشارکت بالا را در تهران گرفت هم جلوی مشارکت آگاهانه را. فقط یک مورد واضح دودوتا چهارتاییش را باز میکنم: طبق قانون انتخابات مجلس (ماده۵۶ قانون قدیم و ماده۷۰ قانون جدید) فرصت تبلیغات انتخابات فقط ۷روز است. این فرصت به‌خودی‌خود کم است و عیب است و تاثیر به‌سزایی در کاهش شور انتخاباتی و بالتبع میزان مشارکت دارد. اما در انتخابات اخیر دو اشکال دیگر در متن و در اجرای قانون وجود داشت که اوضاع را بسیار بدتر کرد. نکتۀ اول این است که این تصمیم قانون مربوط به سال ۱۳۶۲ است، دقیقا ۴۰سال پیش، با همه تفاوت‌هایش، تعداد بسیار کمتر جمعیت کشور و مسائل کشور و مسائل بشر. آن‌روزگار نه شبکه اجتماعی بود، نه اینهمه رسانه، نه اینهمه بحران و پیچیدگی زندگی صنعتی، نه اینهمه سردرگمی ذهن انسانی، نه اینهمه تنوع مسائل شهر و جامعه، نه اینهمه رویداد بزرگ و عظیم پیاپی جهانی و نه اینهمه شگرد فریب و مدیریت افکار عمومی. پس طبیعی‌ست که برای رسیدن به یک انتخاب آگاهانه در چنین وضعی دستکم در دهه اخیر باید متن قانون بازنگری می‌شد. [ ادامه ] @FihMaFih
درس‌های انتخابات مجلس ۱۴۰۲ برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران ( صفحه ۳/۴ ) گروه دوم که در این امر سهیم‌اند، بخشی از مردم حزب‌اللهی هستند که بیش از بررسی دقیق کار و کارنامه مسحور شعارها، تبلیغات و احساسات شدند و حافظۀ تاریخی‌شان به یادشان نیاورد پشت تبلیغات پیش رو چیست. این مردم حزب‌اللهی انتقادات و هیاهوها و فریادهای پسااحمدی‌نژادی‌ها را یادشان بود و دل بستند که این فریادها از سر آزادگی و انقلابی‌گری باشد، ولی بی‌عملی‌ها، ناتوانی‌ها، تندروی‌ها و رفتارهای غیراخلاقی این جماعت را یادشان نبود. یادشان نبود این رسایی همان است که آنقدر تندرو وحدت‌ستیز بود که وقتی سر.دار ش.هید در اوج نبردش با د..اع_ش و اوج اتهامات اصلاح‌طلبان به او (که قصد رئیس‌جمهور شدن دارد)، ایثارگرانه و بزرگوارانه پیشگام وحدت و همدلی در وطن شد، همین رساییِ مثلا حزب‌اللهی و مثلاآخوند به سردار حمله و توهین کرد و وی از پیشتازان مبارزه با قهرمان ملی ایرانیان بود؛ یادشان نبود همین جناب ثابتی جدا از دروغ‌پراکنی‌هایش که در متن اشاره کردیم، وقتی هنوز افغانستان درگیر جنگ بود و گروهک خون‌ریز ط..البان به قدرت نرسیده و هیچ کشوری هنوز به رسمیت نمی‌شناختشان در شبکه افق روی آنتن زنده به طالبان تریبون و رسمیت داد تا نمایندۀ خبیث طالبان در آنتن جمهوری اسلامی هم فاطمیون را تحقیر کند هم ایران و ایرانی را. یادشان نبود در برنامه‌ای دیگر به یک کارشناس تندروی داخلی تریبون داد تا به دو زن ایرانی مخالف فکرش توهین جنسی کند و هیچ و هرگز از این بابت عذرخواهی نکرد. این موارد و بسیار موارد مشابهش را بخشی از مردم حزب‌اللهی به یاد نداشتند و اگر از من می‌پرسید می‌گویم حق هم داشتند. چون اصلا فرصتی برای تحقیق نداشتند. اما گروه سوم بخشی از حاکمیت بود که با سازوکاری که فراهم کرد -همانطور که در مطالب قبل انتخابات هشدار داده بودم- هم جلوی مشارکت بالا را در تهران گرفت هم جلوی مشارکت آگاهانه را. فقط یک مورد واضح دودوتا چهارتاییش را باز میکنم: طبق قانون انتخابات مجلس (ماده۵۶ قانون قدیم و ماده۷۰ قانون جدید) فرصت تبلیغات انتخابات فقط ۷روز است. این فرصت به‌خودی‌خود کم است و عیب است و تاثیر به‌سزایی در کاهش شور انتخاباتی و بالتبع میزان مشارکت دارد. اما در انتخابات اخیر دو اشکال دیگر در متن و در اجرای قانون وجود داشت که اوضاع را بسیار بدتر کرد. نکتۀ اول این است که این تصمیم قانون مربوط به سال ۱۳۶۲ است، دقیقا ۴۰سال پیش، با همه تفاوت‌هایش، تعداد بسیار کمتر جمعیت کشور و مسائل کشور و مسائل بشر. آن‌روزگار نه شبکه اجتماعی بود، نه اینهمه رسانه، نه اینهمه بحران و پیچیدگی زندگی صنعتی، نه اینهمه سردرگمی ذهن انسانی، نه اینهمه تنوع مسائل شهر و جامعه، نه اینهمه رویداد بزرگ و عظیم پیاپی جهانی و نه اینهمه شگرد فریب و مدیریت افکار عمومی. پس طبیعی‌ست که برای رسیدن به یک انتخاب آگاهانه در چنین وضعی دستکم در دهه اخیر باید متن قانون بازنگری می‌شد. [ ادامه ] @FihMaFihدرس‌های انتخابات مجلس ۱۴۰۲برای حافظه تاریخی و آیندهٔ ایران( صفحه ۴/۴ )اما مهم‌تر از دو نکته قبل و چیزی که اختصاص به این انتخابات داشت نحوۀ عملکرد شورای نگهبان به عنوان یکی از مجریان این قانون بود. امسال همین شورای نگهبان که در انتخابات ریاست جمهوری آنقدر سوراخ سوزنش تنگ بود که حتی علی لاریجانی نیز از صافی‌اش رد نشد، در انتخابات مجلس آنقدر در دروازه‌اش گشاد بود که جمعیت فوق‌العاده زیادی را برای تهران تایید کرد. عدد این بود: ۳۵۴۵نفر! (تازه منهای انصرافی‌ها!) اگر مردم تهران در این ۷روز یک ثانیه هم نمی‌خوابیدند و برای غذا و قضای حاجت هم بلند نمی‌شدند و تمام دقایقشان را به بررسی نامزدها اختصاص می‌دادند نهاتا برای هر نامزد حدود ۲دقیقه وقت بررسی داشتند! طبیعتا در این ازدحام هیچکس فرصت بررسی و تحقیق و تعمیق ندارد و جز احساسات و هیجانات و هیاهوی پروپاگاندا صدایی به گوش نمی‌رسد. برای اینکه شاهکار شورای نگهبان بیشتر دستتان بیاید خوب است مروری بر تعداد نامزدهای تاییدصلاحیت‌شدۀ سال‌های قبل بیاندازیم: سال۱۳۹۸: ۱۴۵۳نفر، سال۱۳۹۴: ۱۱۲۱نفر، سال۱۳۹۰: ۶۲۸نفر ، سال۱۳۸۶: ۲۵۴نفر و...آمار نامزدهای امسال به نسبت انتخابات قبل ۲برابر، به نسبت انتخابات۹۴ ۳برابر، به نسبت انتخابات۹۰ ۵برابر و به نسبت انتخابات۸۶ حدود ۱۵برابر شده، اما فرصت شناخت مردم از نامزدها همان یک هفته مانده!
من هرگز خدای‌نکرده اتهام مهندسی انتخابات را به شورای محترم نگهبان نمی‌زنم، اما اتهام بی‌تدبیری چه برای شورای نگهبان چه برای دیگر نهادهای تقنینی و اجرایی در امر انتخابات واضح است، شاید تعداد بالای صلاحیت‌ها کاملا طبیعی باشد، اما با این تعداد بالا عدم تدبیر و اقدام قانونی لازم از سوی شورای نگهبان و وزارت کشور جهت برگزاری یک انتخابات پرشور و در عین‌حال آگاهانه یک ضرورت بوده است که در نتیجه تخلف از این تدبیر، یک مشارکت متوسط و یک انتخاب هیجانی و شتابزده را مخصوصا در شهرهای بزرگ و به‌ویژه تهران شاهد بودیم که دودش به چشم همه ایرانیان خواهد رفت.
القصه شد آنچه شد و در آنچه شد همگی مقصریم. از بایکوت‌کنندگان، تا سهل‌انگاران، هیجان‌زدگان، ظاهربینان و بی‌تدبیران. از مجلسی که -در بخش تهرانش- شاید فقط ۲۰درصد نقطه ضعف داشت رسیدیم به مجلسی که شاید فقط ۲۰درصد نقطه قوت دارد. از مجلسی که تا حد زیادی خوب کار می‌کرد تا به مجلسی که خوب بلد است شعار بدهد. از مجلسی که دولت را با ادب و دلسوزی و دور از خودنمایی و سیاسی‌بازی نقد تخصصی می‌کرد تا مجلسی که انتقادش به مجلس قبل این بود: به اندازه کافی با دولت همراه نیست!
نفس مشارکت البته مهم‌تر است و وظیفۀ انسانی و میهنی است، در حفظ امنیت و استقلال کشور.اما یادمان باشد نوع مشارکت هم در ساخت امروز و آیندۀ کشور، یک وظیفۀ اجتماعی و اخلاقی است.
@FihMaFih
۷:۵۶
۲۷ اسفند ۱۴۰۲
#دورها_آوایی_ست | قسمت ۵ نگاهی به موسیقی آکاپلا و هم‌آوایی در ایرانبامرور آهنگ «جوشن کبیر» و دیگر آثار رمضانی استاد #هادی_آرزم@doorhaavayist@FihMaFih
۱:۵۰
#دورها_آوایی_ست | قسمت ۵ یادی از پیشینه موسیقی آکاپلا و هم‌آوایی در ایرانبامرور هم‌آوایی «جوشن کبیر» و دیگر آهنگ‌های رمضانی استاد #هادی_آرزم@doorhaavayist@FihMaFih
۲:۰۳
۱ فروردین
#شعرگوشه گرفتم از شلوغِ شهرِ آشوبخلوت گزیدم از گزندِ رهزنِ وقتتنهایی من شد چراغ جادهٔ من
سُکر سحر، سیر سکوت و سُبحهٔ نور - با سوره‌های صحو و ساحات تجرّد - جمع‌است بین سفرهٔ سجادهٔ من
امسال این شد هفت‌سین سادهٔ من
#حسن_صنوبری@FihMaFih
۶:۰۱
۲ فروردین
#شعررمضان همره نوروز رسید تا شب و روز تو پیروزه شودکاشکی روزهٔ ما هم امسال، روزهٔ کهنه نه، «نو روزه» شود
روزه‌ای تازه و رازی تازه، سمتِ محبوب نمازی تازهو بدانسان که همه هستی را روزه و راز تو، آموزه شود
کاش امسال دهان‌بستن من، معنی‌اش بال‌گشودن باشدبال سی‌مرغ مرا باید تا خرج این وسعت سی‌روزه شود
هم شود صندوق دینارش کرد، هم شود مهبط اسرارش کرد حیف اگر، دل نشود خانهٔ دوست، حیف اگر، مسجد ما موزه شود
زین‌همه گوهر در ابر نهان، زین‌همه رودِ به دریا پویانزین‌همه قطرهٔ در رود روان، آه از آن قطره که در کوزه شود
قدر خود دان که تو از بالایی، رو به دریا چو کنی، دریاییحیف اگر کعبهٔ الله - دلت - عاقبت کاسهٔ دریوزه شود
هم توان با غم دنیاش فسرد، هم توان رفت و به بالاش سپرد ای خوش آن دل، که چو یک باز سپید، تاج این گنبد فیروزه شود
#حسن_صنوبری
-صبح بهار ۱۴۰۳-@FihMaFih
۱۴:۰۴
۴ فروردین
امسال میدان آزادی پرونده نوروزیشو به یه موضوع خاص و جالب و مهم اختصاص داده: «قهر»
پیشنهاد میکنم بخونیدش
(حدودا از روز اول تعطیلات هرروز با یه مطلب جدید به‌روز میشه)
اینجا ( صفحه پرونده در سایت):https://azadisq.com/پرونده-قهر
یا اینجا ( صفحه بله مجله):@AzadiSqArt
@FihMaFih
پیشنهاد میکنم بخونیدش
(حدودا از روز اول تعطیلات هرروز با یه مطلب جدید به‌روز میشه)
اینجا ( صفحه پرونده در سایت):https://azadisq.com/پرونده-قهر
یا اینجا ( صفحه بله مجله):@AzadiSqArt
@FihMaFih
۱:۴۲
۷ فروردین
سفری کاغذیبه سرزمین شکوفه‌ها و کیمونوهایکبهار عظیم‌ترین، رازآمیزترین و قابل‌ستایش‌ترین فصل دنیاست برایم و همواره براین‌باورم که باید با زیستی بهاری سعی کنم خودم را با آن منطبق کنم.زین‌رو هرسال سعی کردم کتاب، فیلم، انیمیشن، موسیقی و... متناسب با بهار معرفی کنم و امسال پیشنهادم کتاب «کیوتو (پایتخت قدیم)»» نوشته استاد #یاسوناری_کاواباتا از بزرگترین نویسندگان #ژاپن معاصر و برگزیده جایزه نوبل ادبیات است.
دو«کیوتو...» -گرچه یکی از سه رمانی است که در بیانیه نوبل به آن اشاره شده- شاید شاهکار اصلی کاواباتا نباشد، شاید به پای «خانه خوبرویان خفته» نرسد و شاید کتاب خیلی روانی هم برای شروع خواندن ادبیات ژاپن نباشد، چون به دلایل متفاوتی یک کتاب سخت‌خوان است، مخصوصاً به علت وفور اصطلاحات و اطلاعات فرهنگی و تاریخی و هنری کتاب، ولی برای کسانی که مثل بنده دوستدار هنر و ادبیات و فرهنگ ژاپن باشند و مخصوصا اگر -باز مانند من- بهارباره هم باشند، یک پیشنهاد خاص و شگفت‌انگیز نوروزی است که باید و باید در همین فصل بهار خوانده شود و ترجیحا اوایلش. کتابی که یک ژاپنی اصیل و عمیق و در عین‌حال نواندیش و خلاق آن را نوشته .
سه هیچ علاقهٔ خاصی به ترک دائم یا موقت ایران برای سیاحت یا کار ندارم، داشته باشم هم پولش را ندارم (پولش را هم داشته باشم علاقه‌اش را ندارم! -دور!-) اما از قدیم وقتی می‌خواستم تخیل کنم که حالا یک‌بار پنج‌تا کشور دیگر را هم ببینم -و زودی به وطن برگردم!- یکیش همواره ژاپن بوده، به علت بخش‌های تاریخی و فرهنگی‌اش، یعنی همین کیوتو.«بوده»، ولی بعد از خواندن این رمان کمتر «هست»، چون واقعا بعد از خواندنش حس کردم سفرم را به ژاپن سنتی رفته‌ام!خلاصه این است اهمیت و قدرت این رمان، در پرتاب انسان به معابد باشکوهِ شکوفهٔ گیلاس‌اندودِ شهر باستانی کیوتو!
* یک صفحه کتاب -که الآن یادم نیست کجا- در نیمه دوم رمان یک‌جور پرش داشت. جایی نوشته بودم که بعدا مثلا از مترجم بپرسم این یعنی سانسور شده یا جاافتاده یا چی... ولی متاسفانه یادداشتم را گم کرده‌ام.
#معرفی_کتاب@FihMaFih
۲۳:۰۱
۱۳ فروردین
۱۶ فروردین
بازارسال شده از
چرا همچنان از انقلاب ۵۷ دفاع میکنم؟
تجربه شکست خورده ناسیونالیسم عربی مصر را به جایی رسانده که امروز مطیع محض اوامر صهیونیستها شده اند. اما انقلاب ۵۷ با ایده امت اسلامی راهی را طی کرده که بدون آنکه کسی را زیرمجموعه خود کند به ملت ها هویت بخشیده و با قدرت بخشی به آنان معنای واقعی استقلال را به آنان چشانده. این تجربه موفق یک جبهه واحد علیه قدرتمندان می‌سازد که راه آزادی ملتها را از چنگال نظام سلطه هموار می‌کند!
تجربه شکست خورده ناسیونالیسم عربی مصر را به جایی رسانده که امروز مطیع محض اوامر صهیونیستها شده اند. اما انقلاب ۵۷ با ایده امت اسلامی راهی را طی کرده که بدون آنکه کسی را زیرمجموعه خود کند به ملت ها هویت بخشیده و با قدرت بخشی به آنان معنای واقعی استقلال را به آنان چشانده. این تجربه موفق یک جبهه واحد علیه قدرتمندان می‌سازد که راه آزادی ملتها را از چنگال نظام سلطه هموار می‌کند!
۴:۱۲
۱۷ فروردین
#شعرکجاست آخر این قصهٔ تمام‌شده؟مزار اینهمه گنجشک قتلِ عام‌شده؟
کجاست آخر دنیا؟ کجاست روزنه‌اش؟که وارهیم از این خاک انهدام شده؟
کجاست خانه‌ات ای کودک فلسطینی؟مگو به جنگ همه عمر تو حرام شده؟
هنوز بابت جرم نکرده محکومی؟و یا به مرگ، ز تو رفع اتهام شده؟!
«جنون نسل‌کشی» و «سکوتِ بی‌طرفی»؟کجاست آخرِ انسانِ دیو و دام شده؟!
مگر که بدتر از این نیز می‌توان بودن؟از این نفوسِ پر از ظلم و از ظلام شده ؟
کجاست غیرت و وجدان و مهر و داد کجاست؟مگر ذخیرهٔ انسانیت تمام شده؟!
//گذشت آنکه به یک غم، هزار دل می‌سوختدریغ از آنهمه شمشیرِ در نیام شده
دریغ از آنهمه فریادها که خاموشنددریغ از آنهمه گردن‌کشانِ رام شده
شگفت از اینهمه سرمای آتش دوران بسا دلا که در این کوره، خشت خام شده!
//میان اینهمه کشته کدام را گریم؟مرا که گریه یکی عادت مدام شده
یکی‌ست شانه، ولی سی هزار تابوت استیکی‌ست دل، که مهیای ازدحام شده
من و توایم و همین، چاره چیست؟ باید رفتبه سوگواری یاران لاله‌فام‌شده
من و توایم و بله، بهتر از من و از توستاره‌ای‌ست که دیشب نصیب شام شده
من و توایم و نه...، از دور می‌رسد آوازگمان کنم که در آن سوی شب، قیام شده
گمان کنم که نسیم شهید در راه استخوشا هر آنکه نصیبیش در مشام شده
به سوی کودک غزه، دویده طفل یمن خوشا مودّت پاکان یک‌مرام‌شده
پس از هزار مصیبت پس از هزاران داغبیار مژده که هنگام انتقام شده
//صدای صبح می‌آید، صدای بیداری‌ستکسی برای اذان بر فراز بام شده
#حسن_صنوبری-جمعهٔ آخر ماه خدا-
@FihMaFih
۳:۰۲
۱۹ فروردین
به احترام زادروز فریدالدین عطار نیشابوریو به یاد پیر سه‌تاری استاد جلال ذوالفنونو در هوای بهار و رمضان
@FihMaFih
@FihMaFih
۱۴:۴۳
۲۵ فروردین
01 01 Ey Del Agar Asheghi - Copy.mp3
۰۶:۴۹-۱۵.۶۴ مگابایت
ای دل اگر عاشقیشعر: #عطار_نیشابوری موسیقی: #جلال_ذوالفنونآواز: #علیرضا_افتخاریزمان: دهه هفتادژانر: سنتی (ردیف دستگاهی)#موسیقی@FihMaFih
۱۲:۰۵
به بهانه زادروز و روز گرامیداشت عطار
۱۲:۰۵
#دورها_آوایی_ست | قسمت ۱۹ نگاهی به وضعیت موسیقی عرفانی در ایرانومرور تصنیف «ای دل اگر عاشقی» ساختهٔ استاد #جلال_ذوالفنونبا صدای #علیرضا_افتخاریبر شعر #عطار_نیشابوری@doorhaavayist@FihMaFih
۱۶:۰۵