۱۸:۲۲
۷:۱۷
۹:۲۵
۱۱:۱۸
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
حیات توحیدی @Hasanabbasi_ir
اگر هدف انقلاب اسلامی تحقق توحید است، چگونه توحید را به فرزندانمان آموزش دهیم؟
#آیت_مداری
فرمود اگر موحّد باشی، #سراسر_عالم_آیه_الهی_است. ﴿فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ﴾؛ قهراً چیزی در عالم نیست مگر اینکه انسان آن را به عنوان آیه و علامت الهی می بینید و هرگز آن را مستقل نمی بیند؛ این می شود توحید.
آن وقت از هر چیزی کمک بگیرد، به عنوان اینکه از #فیض_الهی دارد کمک می گیرد است؛ انسان به عنوان آیه ای از آیات الهی به اینها نگاه می کند و از اینها بهره می گیرد.
اگر کسی از این دید غفلت کند و بگذرد، گرفتار همان است که فرمود: ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ﴾. خب چگونه #اکثر_مؤمنین_مشرک_اند؟فرمود همین که میگویند: «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»؛ می گویند اگر فلان کس نبود مشکل ما حل نمی شد!
خب فلان کس با همه قدرتی که دارد، مخلوق خداست و خدا به او داده است. بگو اگر #فیض_الهی نبود من رنج می بردم و خدا را شاکرم که از این راه یا از راه فلان شخص، مشکل مرا حل کرد.
اگر بگوییم خدا را شکر که به وسیله فلان شخص مشکل ما را حل کرد، این #توحید است؛ اما اگر گفتیم اول خدا دوم فلان شخص یا «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»، این مصداق ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مشرکون
آیت الله جوادی آملیسوره مبارکه ذاریات جلسه ۱۸تاریخ پخش: ۱۳۹۵/۱۱/۰۴
@Hasanabbasi_ir
#آیت_مداری
فرمود اگر موحّد باشی، #سراسر_عالم_آیه_الهی_است. ﴿فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ﴾؛ قهراً چیزی در عالم نیست مگر اینکه انسان آن را به عنوان آیه و علامت الهی می بینید و هرگز آن را مستقل نمی بیند؛ این می شود توحید.
آن وقت از هر چیزی کمک بگیرد، به عنوان اینکه از #فیض_الهی دارد کمک می گیرد است؛ انسان به عنوان آیه ای از آیات الهی به اینها نگاه می کند و از اینها بهره می گیرد.
اگر کسی از این دید غفلت کند و بگذرد، گرفتار همان است که فرمود: ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ﴾. خب چگونه #اکثر_مؤمنین_مشرک_اند؟فرمود همین که میگویند: «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»؛ می گویند اگر فلان کس نبود مشکل ما حل نمی شد!
خب فلان کس با همه قدرتی که دارد، مخلوق خداست و خدا به او داده است. بگو اگر #فیض_الهی نبود من رنج می بردم و خدا را شاکرم که از این راه یا از راه فلان شخص، مشکل مرا حل کرد.
اگر بگوییم خدا را شکر که به وسیله فلان شخص مشکل ما را حل کرد، این #توحید است؛ اما اگر گفتیم اول خدا دوم فلان شخص یا «لَوْ لَا فُلَانٌ لَهَلَكْتُ»، این مصداق ﴿وَ ما یؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مشرکون
آیت الله جوادی آملیسوره مبارکه ذاریات جلسه ۱۸تاریخ پخش: ۱۳۹۵/۱۱/۰۴
@Hasanabbasi_ir
۱۱:۱۸
۱۸:۳۱
یادداشتی به مناسبت دیدار هر ساله ی رهبر عزیز و معظم انقلاب با جامعه ی ستایشگری و نقش نهاد و سازمان های ستایشگری کشور
بسم الله الرحمن الرحیممهمترین مطالبه ی رهبر عزیز انقلاباز جامعه ی مداح در طول این سالها، تبیین بوده و هست.
ولی سؤال اینجاستوجداناً شما الان در فضای عموم مداحی کشور، چیزی به عنوان تبیین می بینید؟؟؟
خواندن ها در چند سبک و سلیقه خلاصه شدهیا مسیر نیزه و شمشیر ها را میگوید که از کجا رفته و از کجا بیرون آمده.یا امام حسین علیه السلام را با روانشناس وَ مجلس روضه و ذکر اباعبدالله را با مطب روانشناسی اشتباه گرفته وَ این وجود مقدس با این تعابیر مورد خطاب قرار داده میشود که بغلم کن، بوسم کن، بی تو افسرگی میگیرم و ... حتما فردا هم کار به اینجا ها برسد که گفته شود دُزِ قرصام و ببر بالا و تو کپسول ژلوفن منی و ازین دست حرف ها وَ یک عده هم که به اسم نو آوری و سبک های جدید الوُرود به عرصه ی مداحی، کلاً معلوم نیست که با آن صداهای خش دار شده چه میگویند و میخوانند و چه جملاتی را بیان میکنند که بخواهیم درباره اش حرف بزنیم.
حرف هم که میزنی سریع میگویند در دستگاه امام حسین دخالت نکن. خلاصه اینکه هیج کجا اثری از تبیین و مکتب تبیینی نمی بینید، مگر اینکه گوشه کنار کسی به تنهایی یک کاری در این راستا انجام دهد. همین.
اینها مسائلی ست که سازمان ها و نهاد های مداحی باید پیگیر باشند. وگرنه پرداختن به کارهای حاشیه ای و کم ارزش دردی از جامعه ی مداحی دوا نکرده، نمیکند و نخواهد کرد.رهبر عزیز انقلاب بیشتر از صف اول نشین حسینیه ی امام خمینی حرف گوش کن و پیروِ راه میخواهد. یا علی
خادم الشهدا: امیر عباسے@amirabbasi_net
@Hasanabbasi_students
بسم الله الرحمن الرحیممهمترین مطالبه ی رهبر عزیز انقلاباز جامعه ی مداح در طول این سالها، تبیین بوده و هست.
ولی سؤال اینجاستوجداناً شما الان در فضای عموم مداحی کشور، چیزی به عنوان تبیین می بینید؟؟؟
خواندن ها در چند سبک و سلیقه خلاصه شدهیا مسیر نیزه و شمشیر ها را میگوید که از کجا رفته و از کجا بیرون آمده.یا امام حسین علیه السلام را با روانشناس وَ مجلس روضه و ذکر اباعبدالله را با مطب روانشناسی اشتباه گرفته وَ این وجود مقدس با این تعابیر مورد خطاب قرار داده میشود که بغلم کن، بوسم کن، بی تو افسرگی میگیرم و ... حتما فردا هم کار به اینجا ها برسد که گفته شود دُزِ قرصام و ببر بالا و تو کپسول ژلوفن منی و ازین دست حرف ها وَ یک عده هم که به اسم نو آوری و سبک های جدید الوُرود به عرصه ی مداحی، کلاً معلوم نیست که با آن صداهای خش دار شده چه میگویند و میخوانند و چه جملاتی را بیان میکنند که بخواهیم درباره اش حرف بزنیم.
حرف هم که میزنی سریع میگویند در دستگاه امام حسین دخالت نکن. خلاصه اینکه هیج کجا اثری از تبیین و مکتب تبیینی نمی بینید، مگر اینکه گوشه کنار کسی به تنهایی یک کاری در این راستا انجام دهد. همین.
اینها مسائلی ست که سازمان ها و نهاد های مداحی باید پیگیر باشند. وگرنه پرداختن به کارهای حاشیه ای و کم ارزش دردی از جامعه ی مداحی دوا نکرده، نمیکند و نخواهد کرد.رهبر عزیز انقلاب بیشتر از صف اول نشین حسینیه ی امام خمینی حرف گوش کن و پیروِ راه میخواهد. یا علی
خادم الشهدا: امیر عباسے@amirabbasi_net
@Hasanabbasi_students
۲۰:۵۰
سلام این روزها ایام ولادت حضرت زهرا و روز مادره؛ میخواستم از همین جا یه خسته نباشید و خداقوت به همهی خانمهایی بگم که یکی از سختترین و مهمترین مسئولیتهای دنیا، یعنی «مادری»، رو بر عهده دارند و این مسئولیت رو با هیچ چیزی عوض نمیکنند. واقعاً «خداقوت»! 🥳
و اینم بگم که دو سه هفته پیش یه فیلم سینمایی رو از تلویزیون دیدم و راستش تا آخر نفهمیدم داستان، مدح زن مستقل و فمنیست بود یا مرثیهای برای مادرانی که همه کارها رو جز مادری به اولویتهای زندگیشون تبدیل کردن!فیلم سینمایی «پروکسیما» (ساختهی ۲۰۱۹ سه کشور اروپایی) داستان یک مادر فضانورده که همزمان با احساسات مادری و مشکلات شغلی (سفر به فضا) دست و پنجه نرم میکنه. در انتها، تصمیم میگیره دختر کوچولوی ۸ سالهش رو، با تمام دلبستگی و دلتنگی، بذاره و به یک سفر طولانی به فضا بره.
من با این فیلم اشک ریختم و در تمام مدت این سوال توی ذهنم بود: «آخه چرا؟ مگه چقدر ارزش داره؟»یه لحظه به خودم اومدم و دیدم دقیقاً همون حسی رو دارم که وقتی درباره «جداکردن کودکان بومی سرخپوست کانادا و آمریکا از مادرانشان» میخواندم!
البته سعی کردم سریع به خودم مسلط بشم و قول بدم دربارهی این اثر برای شما از یه مفهومی بگم به نام «تروریسم هویتی»! (مصادیق متنوعی داره اما به کمک این فیلم به یکی اشاره میکنم)بله درست شنیدید! هر چند که ما عموما عادت داریم از «ترور شخصیت» به شکل سخت اون، یعنی ترور با اسلحه و مهمات و باخون و خونریزی بشنویم، اما این بار قضیه یکم فرق میکنه!
در «ترور هویتی»، جامعه یا رسانهها میان ذهنیت افراد و جامعه رو نسبت به وظایف و نقشهای یک هویت خاص، مخدوش میکنند. اینجا هدف اینه که نقش مادر یا هر هویت دیگری رو بیارزش جلوه بدن، تا جایگزینی براش تعریف کنند و بعد هم کنار بایستند و براش کف بزنن
جالبه که عموما این نقشِ تعریف شده و جایگزین، با ساختار اون هویت همخوانی نداره! مثلا همین فیلم رو هر انسان سالمی ببینه این سوال به صورت فطری براش پیش میاد که «چطور ممکنه مادر بچهش رو ترک کنه و به فضا بره؟» و این حس بد به مخاطب منتقل میشه که «یه چیزی اینجا اشتباهه». (واقعا شغل فضانوردی از مادری مهمتره؟)
در چنین جامعهای دیگه «قسط» رعایت نمیشه؛ میدونید قسط یعنی چی؟ یعنی «سهم هر کسی هر چیزی هست بهش داده بشه» و اینجاست که جامعه به خاطر ترور هویتی نقش مادر «ظلم» کرده، و هم خود اون مادر به خودش «ظلم» کرده («ظلمت نفسی» همینه دیگه؛ چیز عجیب و غریبی نیست که!)
حالا شما بگید، چقدر در این چندین سال، از رسانهها و جامعه شنیدیم که «مادر مقدس نیست» یا به مادران القا شده که «کار در خانه و بچهداری ارزشمند نیست»؟
خب غرب اگه یه روز میاد در روند تروریستی و استعماری خودش که شکل سخت هم داشته، مادران و کودکان معصوم رو به زور از هم جدا میکرد، امروز با ترور هویتی و تغییر نقش زنان و مادران، همون کار رو میکنه! (ارجاع به فیلم)
عرضم تمام؛ و اینکه بابت تبریک روز زن با کمی تأخیر و تلخی عذر میخوام! 🫣قدر خودتون رو بدونید؛ والسلام
پیشنهاد میکنم سخنرانی حضرت آقا به مناسبت روز مادر رو ببینید. همچنین مباحث مربوط به مباحث «احتناک ذریه» در جلسات کلبه کرامت رو دنبال کنید.
پادکست همین متن در پست بعد
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
و اینم بگم که دو سه هفته پیش یه فیلم سینمایی رو از تلویزیون دیدم و راستش تا آخر نفهمیدم داستان، مدح زن مستقل و فمنیست بود یا مرثیهای برای مادرانی که همه کارها رو جز مادری به اولویتهای زندگیشون تبدیل کردن!فیلم سینمایی «پروکسیما» (ساختهی ۲۰۱۹ سه کشور اروپایی) داستان یک مادر فضانورده که همزمان با احساسات مادری و مشکلات شغلی (سفر به فضا) دست و پنجه نرم میکنه. در انتها، تصمیم میگیره دختر کوچولوی ۸ سالهش رو، با تمام دلبستگی و دلتنگی، بذاره و به یک سفر طولانی به فضا بره.
من با این فیلم اشک ریختم و در تمام مدت این سوال توی ذهنم بود: «آخه چرا؟ مگه چقدر ارزش داره؟»یه لحظه به خودم اومدم و دیدم دقیقاً همون حسی رو دارم که وقتی درباره «جداکردن کودکان بومی سرخپوست کانادا و آمریکا از مادرانشان» میخواندم!
البته سعی کردم سریع به خودم مسلط بشم و قول بدم دربارهی این اثر برای شما از یه مفهومی بگم به نام «تروریسم هویتی»! (مصادیق متنوعی داره اما به کمک این فیلم به یکی اشاره میکنم)بله درست شنیدید! هر چند که ما عموما عادت داریم از «ترور شخصیت» به شکل سخت اون، یعنی ترور با اسلحه و مهمات و باخون و خونریزی بشنویم، اما این بار قضیه یکم فرق میکنه!
در «ترور هویتی»، جامعه یا رسانهها میان ذهنیت افراد و جامعه رو نسبت به وظایف و نقشهای یک هویت خاص، مخدوش میکنند. اینجا هدف اینه که نقش مادر یا هر هویت دیگری رو بیارزش جلوه بدن، تا جایگزینی براش تعریف کنند و بعد هم کنار بایستند و براش کف بزنن
جالبه که عموما این نقشِ تعریف شده و جایگزین، با ساختار اون هویت همخوانی نداره! مثلا همین فیلم رو هر انسان سالمی ببینه این سوال به صورت فطری براش پیش میاد که «چطور ممکنه مادر بچهش رو ترک کنه و به فضا بره؟» و این حس بد به مخاطب منتقل میشه که «یه چیزی اینجا اشتباهه». (واقعا شغل فضانوردی از مادری مهمتره؟)
در چنین جامعهای دیگه «قسط» رعایت نمیشه؛ میدونید قسط یعنی چی؟ یعنی «سهم هر کسی هر چیزی هست بهش داده بشه» و اینجاست که جامعه به خاطر ترور هویتی نقش مادر «ظلم» کرده، و هم خود اون مادر به خودش «ظلم» کرده («ظلمت نفسی» همینه دیگه؛ چیز عجیب و غریبی نیست که!)
حالا شما بگید، چقدر در این چندین سال، از رسانهها و جامعه شنیدیم که «مادر مقدس نیست» یا به مادران القا شده که «کار در خانه و بچهداری ارزشمند نیست»؟
خب غرب اگه یه روز میاد در روند تروریستی و استعماری خودش که شکل سخت هم داشته، مادران و کودکان معصوم رو به زور از هم جدا میکرد، امروز با ترور هویتی و تغییر نقش زنان و مادران، همون کار رو میکنه! (ارجاع به فیلم)
عرضم تمام؛ و اینکه بابت تبریک روز زن با کمی تأخیر و تلخی عذر میخوام! 🫣قدر خودتون رو بدونید؛ والسلام
پیشنهاد میکنم سخنرانی حضرت آقا به مناسبت روز مادر رو ببینید. همچنین مباحث مربوط به مباحث «احتناک ذریه» در جلسات کلبه کرامت رو دنبال کنید.
پادکست همین متن در پست بعد
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
۶:۳۸
۶:۳۹
۸:۳۷
به اطلاع اندیشهجویان محترم میرساند فردا (پنجشنبه، ۶ دی) کلاس کلبه کرامت برگزار میشود.
معاونت آموزش از ساعت ۷:۳۰ پذیرای اندیشهجویان گرامی خواهد بود.
@Andishkadeh_Amoozesh
معاونت آموزش از ساعت ۷:۳۰ پذیرای اندیشهجویان گرامی خواهد بود.
@Andishkadeh_Amoozesh
۱۰:۴۳
۱۳:۳۵
۱۵:۳۷
دم مسیحایی نادر
پنجم دیماه، که روز تولد عیسی مسیح (ع) است، سالروز تولد نادر طالبزاده نیز هست. مقارنت تولد عیسی مسیح و تولد نادر طالبزاده، هنرمند متعهد مسلمان، انگیزهبخش ما در این نوشتار است. با ما همراه باشید.
چنانکه امام مسیحانفس انقلاب فرمود «هنر، دمیدن روح تعهد به انسانهاست». حدود 2000 سال پیش، عیسی مسیح که معجزهوار از مادر نورانی خود، مریم مقدس، متولد شد و تولد وی خط بطلانی بر نظریات داروینیسم در سده 1800 میلادی محسوب میشود، بعنوان یک هنرمند تراز، در مجسمه گِلی پرنده میدمید و به آن پرنده روح و حیات میبخشید و به کالبد بیجان انسانهای مرده میدمید و به آن انسانها روح و حیات میبخشید.
قرنها بعد، اگرچه علوم و تکنولوژیهای مختلف بسیار متطور شده و تغییر کرده، اما هنر هنوز هم همان است: «دمیدن روح تعهد به انسانها». نادر طالبزاده دم مسیحایی امام راحل را دریافت کرد و روح و حیات یافت و زنده شد. خودش نیز با آثار سینمایی نظیر بشارت منجی و با گستره ارتباطات با دانشمندان مسیحی در جشنواره افق نو، در جان دانشمندان و اندیشمندان غربی و حتی مسلمان دمید و آنها را روح و حیات داد و زنده کرد.
احیا مراتبی دارد: نفخ روح القای کلمه الهام وحی الهی. این مراتب، مراتب هنر اسلامی و قرآنی است که به جان جامعه حیات میبخشد. اما هنر غربی که موجب اماته جوامع میشود نیز مراتبی دارد: نفث هواء القاء امانی اوهام وحی شیطانی. امام خامنهای نفخ روح میکند و نتانیاهو، نفث هواء. نادر طالبزاده نفخ روح میکرد و کریستوفر نولان، نفث هواء.
لازمه هنر انقلابی و لازمه دمیدن روح تعهد به انسانها، رؤیا داشتن است. کسی که رؤیا ندارد نمیتواند نفخ روح کند و سایر انسانها را حیات بخشد. هنرمند تراز، در فؤاد خود صاحب رؤیای صادقه است. نادر طالبزاده، رؤیا داشت کما اینکه امثال کریستوفر نولان هم رؤیا دارند اما رؤیای نادر، رؤیای صادقهای است برای احیا و ارشاد جامعه و رؤیای نولان، رؤیای کاذبهای است برای اماته و اغوای جامعه.
اساساً اثر سینمایی ملازم با رؤیاست. طبق تحقیقات، هنگام مشاهده فیلم سینمایی، آن بخشی از مغز فعال است که در هنگام رؤیا دیدن نیز همان بخش مغز فعال است. شاید دلیل اینکه مدتزمان فیلمهای سینمایی حدود 90 دقیقه است نیز همین است که انسان در خواب، طی حدود 90 دقیقه، فرایند رؤیا دیدن و خواب عمیق و برگشت به خواب سطحی را طی میکند.
رؤیای نادر، سینمایی بود برای ترسیم «افق» نو و رؤیای نو پیش روی جهان منحط مدرن. اما آنچه از سینماگران لیبرال و سینمای ابزورد مشاهده میشود، کابوسهایی است که جامعه را یا با رقص و دنس، یا با خشونت هالووینی، تخدیر و استحمار میکند. کسی که رؤیای حیّ داشته باشد همواره حیّ است و نابود نمیشود و نادر نیز چنین بود. روحش شاد.
اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444
پنجم دیماه، که روز تولد عیسی مسیح (ع) است، سالروز تولد نادر طالبزاده نیز هست. مقارنت تولد عیسی مسیح و تولد نادر طالبزاده، هنرمند متعهد مسلمان، انگیزهبخش ما در این نوشتار است. با ما همراه باشید.
چنانکه امام مسیحانفس انقلاب فرمود «هنر، دمیدن روح تعهد به انسانهاست». حدود 2000 سال پیش، عیسی مسیح که معجزهوار از مادر نورانی خود، مریم مقدس، متولد شد و تولد وی خط بطلانی بر نظریات داروینیسم در سده 1800 میلادی محسوب میشود، بعنوان یک هنرمند تراز، در مجسمه گِلی پرنده میدمید و به آن پرنده روح و حیات میبخشید و به کالبد بیجان انسانهای مرده میدمید و به آن انسانها روح و حیات میبخشید.
قرنها بعد، اگرچه علوم و تکنولوژیهای مختلف بسیار متطور شده و تغییر کرده، اما هنر هنوز هم همان است: «دمیدن روح تعهد به انسانها». نادر طالبزاده دم مسیحایی امام راحل را دریافت کرد و روح و حیات یافت و زنده شد. خودش نیز با آثار سینمایی نظیر بشارت منجی و با گستره ارتباطات با دانشمندان مسیحی در جشنواره افق نو، در جان دانشمندان و اندیشمندان غربی و حتی مسلمان دمید و آنها را روح و حیات داد و زنده کرد.
احیا مراتبی دارد: نفخ روح القای کلمه الهام وحی الهی. این مراتب، مراتب هنر اسلامی و قرآنی است که به جان جامعه حیات میبخشد. اما هنر غربی که موجب اماته جوامع میشود نیز مراتبی دارد: نفث هواء القاء امانی اوهام وحی شیطانی. امام خامنهای نفخ روح میکند و نتانیاهو، نفث هواء. نادر طالبزاده نفخ روح میکرد و کریستوفر نولان، نفث هواء.
لازمه هنر انقلابی و لازمه دمیدن روح تعهد به انسانها، رؤیا داشتن است. کسی که رؤیا ندارد نمیتواند نفخ روح کند و سایر انسانها را حیات بخشد. هنرمند تراز، در فؤاد خود صاحب رؤیای صادقه است. نادر طالبزاده، رؤیا داشت کما اینکه امثال کریستوفر نولان هم رؤیا دارند اما رؤیای نادر، رؤیای صادقهای است برای احیا و ارشاد جامعه و رؤیای نولان، رؤیای کاذبهای است برای اماته و اغوای جامعه.
اساساً اثر سینمایی ملازم با رؤیاست. طبق تحقیقات، هنگام مشاهده فیلم سینمایی، آن بخشی از مغز فعال است که در هنگام رؤیا دیدن نیز همان بخش مغز فعال است. شاید دلیل اینکه مدتزمان فیلمهای سینمایی حدود 90 دقیقه است نیز همین است که انسان در خواب، طی حدود 90 دقیقه، فرایند رؤیا دیدن و خواب عمیق و برگشت به خواب سطحی را طی میکند.
رؤیای نادر، سینمایی بود برای ترسیم «افق» نو و رؤیای نو پیش روی جهان منحط مدرن. اما آنچه از سینماگران لیبرال و سینمای ابزورد مشاهده میشود، کابوسهایی است که جامعه را یا با رقص و دنس، یا با خشونت هالووینی، تخدیر و استحمار میکند. کسی که رؤیای حیّ داشته باشد همواره حیّ است و نابود نمیشود و نادر نیز چنین بود. روحش شاد.
اندیشکده تثبیت| سید امیر حسینی @tasbit1444
۱۷:۳۰
۱۹:۴۲
۲۰:۱۵
۲۰:۳۲
۷:۱۸
۸:۳۵
۱۱:۱۲