۳۰ شهریور
بازارسال شده از لجمن لبه جلویی منطقه نبرد
۱۴:۳۳
۱۴:۴۶
۳۱ شهریور
بازارسال شده از نانوشتهها
این جنگ هیچ وقت تمامی ندارد. علیه فاشیسمِ خودبرتربینِ اسرائیل میجنگیم و فردای پیروزی، تازه هنگامه جنگ با فاشیسمِ ایرانی است. همان فاشیسم که نسخه کپی برابر اصلِ اسرائیل است و حالا این روزها زورش فقط به افغانهای بیچاره میرسد. همان فاشیسم که دچار سندرومِ خودسفیدپنداری شده و یادش رفته از نظر شهروندان اروپایی او هم یک کلهسیاه خاورمیانهای است که به درد بردگیِ بیجیره و مواجب میخورد. فردای نابودی فاشیسمِ یهودی، نوبتِ فاشیسم ایرانی است که ابایی ندارد از ابداع واژهی شنیعِ «افغانگیری» و لرزه انداختن به تنِ زن و بچهی افغان. فاشیستهایی که شنیدم در بعضی شهرها خانه به خانه میروند و مزاحم زندگی افغانها میشوند. همان فاشیستها که از ترس وحشیگریشان، زن افغان جرئت مراجعه به بیمارستان را ندارد. تمام تن و بدنم لرزید وقتی شماری از روایتهای این روزهای افغانهای ساکن ایران را خواندم. و بدتر از همه اینکه حکومت همدست و حتی جلودار این فاشیستهاست. رییس مجلس که در کمپین انتخاباتیاش - به شیوه ترامپ - از دیوارکشی حرف زد و حالا وزیر کشور هم یک روز در میان از اخراج افغانها میگوید. و این یعنی چراغ سبز به زامبیهایی که روی شیشه مغازهشان مینویسند «به افغان چیزی نمیفروشیم». افغانها در ایران بمانند یا نمانند، در این اصل هیچ تفاوتی ایجاد نمیشود که ظلم پایدار نیست. حتی اگر مخالف اسرائیل باشی اما روشات اسرائیلی باشد، نابودی سرنوشت توست. حالا 25 سال دیگر یا 250 سال. خدا در این فقرهی خاص شوخی ندارد.
۱۶:۴۸
۱ مهر
۱۱:۳۸
۵ مهر
بازارسال شده از لجمن لبه جلویی منطقه نبرد
دیگه وقتشه بریم بهشت زهرا.ble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۱۰:۰۱
۷ مهر
بازارسال شده از محسن قنبریان
۶:۰۰
بازارسال شده از محسن قنبریان
۶:۰۰
۹:۰۹
بازارسال شده از عبدالحمید
۹:۴۱
سید حسن نصرالله هم به جمع دوستان شهیدش پیوست
باید قوی باشیم. هیچ راه دیگری نیست.
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
باید قوی باشیم. هیچ راه دیگری نیست.
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۱۱:۴۰
سال ۹۸ حاج قاسم را که آمریکاییها در بغداد زدند، انتقام سخت نگرفتیم و به یک سیلی بسنده کردیم.
اسرائیلیها گفتند چه جالب! سال بعدش، خودشان آمدند «عبدالله احمد عبدالله» را در تهران زدند. کلا انکار کردیم! انگار نه انگار که این فرمانده اسبق القاعده به ما پناه آورده بود و حاضر نبود تهران را ترک کند.
مطمئن شدند «ضعیف»یم و شجاعت انتقام گرفتن نداریم.
همینطور قضیه ادامه پیدا کرد و قدم به قدم به جایی رسیدند که «سید حسن نصرالله» را زدند. حالا هم با پررویی تمام، «ولی امر مسلمین جهان» را تهدید میکنند. حق دارند. خودمان یادشان دادهایم گستاخ باشند. هیچ گاه جواب درخورشان را ندادهایم.
حکومت موقت صهیونیستها همان خانه عنکبوت است که سستترین خانههاست. فلاتخشوا الناس؛ از صهیونیستها نترسید.
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
اسرائیلیها گفتند چه جالب! سال بعدش، خودشان آمدند «عبدالله احمد عبدالله» را در تهران زدند. کلا انکار کردیم! انگار نه انگار که این فرمانده اسبق القاعده به ما پناه آورده بود و حاضر نبود تهران را ترک کند.
مطمئن شدند «ضعیف»یم و شجاعت انتقام گرفتن نداریم.
همینطور قضیه ادامه پیدا کرد و قدم به قدم به جایی رسیدند که «سید حسن نصرالله» را زدند. حالا هم با پررویی تمام، «ولی امر مسلمین جهان» را تهدید میکنند. حق دارند. خودمان یادشان دادهایم گستاخ باشند. هیچ گاه جواب درخورشان را ندادهایم.
حکومت موقت صهیونیستها همان خانه عنکبوت است که سستترین خانههاست. فلاتخشوا الناس؛ از صهیونیستها نترسید.
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۱۴:۵۳
بازارسال شده از KHAMENEI.IR
۱۵:۳۳
۸ مهر
بازارسال شده از نانوشتهها
اسرائیل برای موجودیتش میجنگد. بر سر بود و نبودش. وقتی بازیِ «عبور از خط قرمزها» را شروع کرده، هیچ بعید نیست در آینده نه چندان دور، چندروز یا چند هفته دیگر، هوس شلیک سلاح اتمی به سرش بزند. و این در حالی است که ما هنوز به معادلات پیشین دلخوشیم و جنگیدنمان هم از سر شکمسیری و محض خالی نبودن عریضه است. فیالمثل هنوز مصرانه بر اجرای فتوای حرمت ساخت سلاح هستهای پافشاری میکنیم حال آنکه اصلا فلسفه حکم ثانویه در اسلام، تطبیق احکام با اقتضائات زمانه است و چیزی که مسلم است این است که امروزمان ابداً شبیه دیروز نیست. ما اما هنوز اتمسفر جنگ را حس نکردهایم و با مناسباتِ دوران صلح رفتار میکنیم.
نمونه دیگرش بتشماریِ دیپلماسی است. در دوران جنگ معنا ندارد ماندن در معاهدههایی که مانعِ بازدارندگی است. جنگ را اگر بیخ گوشمان حس میکردیم، حالا به جای انرژی گذاشتن در راهروهای سازمان ملل، با خبر خروجمان از NPT دنیا را تکان میدادیم و میشدیم بازیگر غیرنرمالی که نمیشود با او شوخی کرد. ما اما هنوز دل بستهایم به شورای امنیت و سخنرانیهایی با مضمونِ «زمان و مکان مناسب».
در دوران صلح و شرایط نرمال بروید هرچه میخواهید با پنبهی دیپلماسی سر ببُرید اما در دوران جنگ، در روزهایی که نتانیاهو بعد از حذف کاملِ سران نظامی حزب الله، برای ایران هم رجز میخواند که «همه جا در تیررس ماست»، در چنین شرایطی باید بازیگر غیرمعمولِ داستان شد. نمیتوانید نتانیاهو را ترور کنید؟ مشکلی نیست. راهبرد امام خمینی درباره سلمان رشدی را پی بگیرید. بیآنکه یک تیر شلیک کنید، با یک فتوا ناظر به شخص نتانیاهو، به میدان شوک وارد کنید. از فتوای بمب اتم دست بکشید و با فتوای وجوبِ اعدام انقلابیِ نتانیاهو، نشان بدهید غیرقابل پیشبینی هستید. وقتی از بازیِ متناسب با شرایط جنگ و عبور از قواعد سخن میگویم، منظورم اینهاست و نه شلیک به چهارتا پایگاه نظامی که البته بدبختانه آن هم مدتهاست اتفاق نیفتاده.
تفاوت دو طرف جبهه دقیقا در همینهاست. اسرائیل بازیِ «بودن یا نبودن» را درک کرده و با این ذهنیت هرچه دارد در چنته میگذارد. فهمیده که برای نجات باید از قواعد عبور کند. ایران اما به عنوان اتاق فرماندهی مقاومت، اساساً وضعیت را درست درک نکرده. نفهمیده که فاصله صفر تا صد، زندگی تا مرگ، آبادانی تا خرابی - آن هم در معادلات جدید منطقه - اصلا و ابداً فاصلهی زیادی نیست. میشود خیلی زودتر از آنکه فکرش را بکنیم، تهران، بشود شهری شبیه غزه و ضاحیه جنوبی بیروت.
عدم درکِ جنگِ جاری و ماندن در توهمِ جلوگیری از جنگ فراگیر، میتواند نظمی که در عرض دوازده سال ساخته شده را یکشبه نابود کند. بازی، بازیِ مرگ و زندگی است. برنده کسی است که اولاً بفهمد فاصلهی ناچیزش با مرگ را، بفهمد موقعیت ترسناک و خطرناک امروز را، با شامهاش مرگ را در کمین خودش حس کند. و آنگاه با این درک، برای موجودیتش و با هدف خرد کردن استخوانهای دشمن بجنگد و نه صرفاً برای داشتنِ دست برتر در مذاکرات و رسیدن به نقطهی کنترل اسرائیل. در این جنگ آنکه هدفش نابودی طرف مقابل نیست، سرنوشتش نابودی است. این جنگ، جنگِ فنا و بقاست. و حتماً بقا سهم هر دو طرف جنگ نخواهد بود.
https://ble.ir/naneveshteha
نمونه دیگرش بتشماریِ دیپلماسی است. در دوران جنگ معنا ندارد ماندن در معاهدههایی که مانعِ بازدارندگی است. جنگ را اگر بیخ گوشمان حس میکردیم، حالا به جای انرژی گذاشتن در راهروهای سازمان ملل، با خبر خروجمان از NPT دنیا را تکان میدادیم و میشدیم بازیگر غیرنرمالی که نمیشود با او شوخی کرد. ما اما هنوز دل بستهایم به شورای امنیت و سخنرانیهایی با مضمونِ «زمان و مکان مناسب».
در دوران صلح و شرایط نرمال بروید هرچه میخواهید با پنبهی دیپلماسی سر ببُرید اما در دوران جنگ، در روزهایی که نتانیاهو بعد از حذف کاملِ سران نظامی حزب الله، برای ایران هم رجز میخواند که «همه جا در تیررس ماست»، در چنین شرایطی باید بازیگر غیرمعمولِ داستان شد. نمیتوانید نتانیاهو را ترور کنید؟ مشکلی نیست. راهبرد امام خمینی درباره سلمان رشدی را پی بگیرید. بیآنکه یک تیر شلیک کنید، با یک فتوا ناظر به شخص نتانیاهو، به میدان شوک وارد کنید. از فتوای بمب اتم دست بکشید و با فتوای وجوبِ اعدام انقلابیِ نتانیاهو، نشان بدهید غیرقابل پیشبینی هستید. وقتی از بازیِ متناسب با شرایط جنگ و عبور از قواعد سخن میگویم، منظورم اینهاست و نه شلیک به چهارتا پایگاه نظامی که البته بدبختانه آن هم مدتهاست اتفاق نیفتاده.
تفاوت دو طرف جبهه دقیقا در همینهاست. اسرائیل بازیِ «بودن یا نبودن» را درک کرده و با این ذهنیت هرچه دارد در چنته میگذارد. فهمیده که برای نجات باید از قواعد عبور کند. ایران اما به عنوان اتاق فرماندهی مقاومت، اساساً وضعیت را درست درک نکرده. نفهمیده که فاصله صفر تا صد، زندگی تا مرگ، آبادانی تا خرابی - آن هم در معادلات جدید منطقه - اصلا و ابداً فاصلهی زیادی نیست. میشود خیلی زودتر از آنکه فکرش را بکنیم، تهران، بشود شهری شبیه غزه و ضاحیه جنوبی بیروت.
عدم درکِ جنگِ جاری و ماندن در توهمِ جلوگیری از جنگ فراگیر، میتواند نظمی که در عرض دوازده سال ساخته شده را یکشبه نابود کند. بازی، بازیِ مرگ و زندگی است. برنده کسی است که اولاً بفهمد فاصلهی ناچیزش با مرگ را، بفهمد موقعیت ترسناک و خطرناک امروز را، با شامهاش مرگ را در کمین خودش حس کند. و آنگاه با این درک، برای موجودیتش و با هدف خرد کردن استخوانهای دشمن بجنگد و نه صرفاً برای داشتنِ دست برتر در مذاکرات و رسیدن به نقطهی کنترل اسرائیل. در این جنگ آنکه هدفش نابودی طرف مقابل نیست، سرنوشتش نابودی است. این جنگ، جنگِ فنا و بقاست. و حتماً بقا سهم هر دو طرف جنگ نخواهد بود.
https://ble.ir/naneveshteha
۱۳:۴۱
۱۰ مهر
بازارسال شده از کانال خبری معراج شهدا
فرمانده سپاه بنت به شهادت رسید
در اقدام تروریستی شهر بنت شهرستان نیکشهر پرویز کدخدایی فرمانده سپاه بنت، یوسف شیرانی رئیس شورای شهر بنت و دو سرباز وظیفه سپاه به نام جواد ساداتی و مجیب بلوچی در این حمله تروریستی به مقام شهادت نایل آمدند.
اینجامعراج شهداست@tafahoseshohada
در اقدام تروریستی شهر بنت شهرستان نیکشهر پرویز کدخدایی فرمانده سپاه بنت، یوسف شیرانی رئیس شورای شهر بنت و دو سرباز وظیفه سپاه به نام جواد ساداتی و مجیب بلوچی در این حمله تروریستی به مقام شهادت نایل آمدند.
اینجامعراج شهداست@tafahoseshohada
۸:۱۹
لجمن لبه جلویی منطقه نبرد
فرمانده سپاه بنت به شهادت رسید در اقدام تروریستی شهر بنت شهرستان نیکشهر پرویز کدخدایی فرمانده سپاه بنت، یوسف شیرانی رئیس شورای شهر بنت و دو سرباز وظیفه سپاه به نام جواد ساداتی و مجیب بلوچی در این حمله تروریستی به مقام شهادت نایل آمدند. اینجامعراج شهداست @tafahoseshohada
نزنی، میخوری. فرقی هم نمیکنه طرفت اسرائیل و آمریکا باشند یا اذناب منطقهای و لاتهای کوچههای خلوت.
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۸:۲۰
پاکت هدیه
ل
لجمن لبه جلویی منطقه نبرد
۱۱ مهر
۱۲:۲۳
۱۸ مهر
بازارسال شده از خادم طبیعت
۱۰:۵۷
۲۵ مهر
دیشب در حرم رضوی با دیدن صف جانبازان لبنانی حادثه انفجار پیجوها با خود فکر میکردم اینان برای همیشه بخشی از وجودشان را در راه آرمانشان دادهاند. حال آنکه امثال ما کوچکترین خراشی برنداشتهایم. ...امروز به این فکر میکردم آرزوی بسیاری از ما این است آخرین زیارت وداعمان در حرم رضوی، شکلاتپیچ باشد با پرچم سهرنگ. مثل حاج عباس نیلفروشان. چه جمعیت عظیمی به تشییع جنازه کسی که تا یک ماه قبل، اسمش را هم نشنیده بودند، آمده بود! ...حال جانبازی که نداریم، انتظار تشییع میلیونی هم. اما شکلات پرچمی مطالبه ماست! @Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۱۹:۲۳
۲۷ مهر
فصل پایانی قهرمانآنطور که دشمن گفته و تصاویر نشان میدهند، فصل پایانی قهرمانِ قصه ما اینگونه بوده:پیرمرد، تنها بود و بیکس و البته شجاع و نترس. جوانهای دشمن محاصرهاش کردند ولی قهرمان، تا آخرین گلوله جنگید. نیروهای تیپ ویژه، از او ترسیدند و با تانک به سمت او شلیک کردند. زانوی چپش کاملاً خرد شد، ساعد دست راست هم شکسته، انگشت سبابه دست چپ هم قطع شد؛ اما او تسلیم نشد.فرمانده نیروهای ویژه تلاش کرد با نیروهایش از پلهها بالا رفته و بر قهرمانِ زخمی و بیرمق، پیروز شود؛ اما او با نارنجک اینها را عقب راند.شکستگی استخوانها و خونریزی، رمق از قهرمان ربوده بود. پهپاد چهارگرد وارد ساختمان شد تا بدانند این #مرد_تسلیم_ناپذیر کیست؟ اما او در تنهایی و جراحت هم کاملاً باهوش و زرنگ بود: چهرهاش را با چفیهای پوشانده بود و با همان درد شدید، چهارگرد را فراری داد. تکتیرانداز دشمن به پیشانیاش شلیک کرد اما خونی بر صورتش نریخته، یعنی خونریزی خیلی شدید بوده و خونی در بدن نداشته.در نهایت مجدداً تانک دشمن گلوله دیگری شلیک کرد و طبقه دوم آوار شد. نیروهای ویژه، هنوز جرئت نزدیک شدن به قهرمان در طبقه دوم را نداشتند و او را رها کردند. یک روز بعد و پس از تمام شدن همه چیز، بالأخره بالا رفتند و قهرمانی را دیدند که در کنار سلاح و کتاب دعایش به شهادت رسیده است.فیلمنامه و چیدمان صحنه، عجیب سورئال است. قهرمان قصه، یک کلاشینکف خراب دارد که ناگزیر شده با چسب برق، قطعات آن را به هم بچسباند. تا آخرین فشنگ و آخرین قطره خون جنگیده. پیکرش نه روی زمین، که روی مبل افتاده و زیر تونلها نیست؛ بلکه در یک منزل مسکونی عادی است. عجب تزیین صحنه عجیبی برای پایانبندی فیلم! قهرمان، خانه، مبل، اسلحه و البته کتاب دعا...حتی وقتی سربازان دشمن بالای پیکر او هستند، هیچ نشانهای از خوشحالی در آنها نیست؛ چهرههایشان بهتزده است.#ابوابراهیم شهید شده و اکنون، منتظر ابراهیم هایی هستیم که قرار است بت بزرگ را بشکنند و بساط نمرود و نمرودیان را جمع کنند. آتش بر این ابراهیمها، گلستان است و خوشا به حال اینان.همیشه، خورشید در سپیدهدم خود، از میان خون برمیخیزد. آنان که سرخی شفق را میبینند، منتظر سپیدی خورشید هم هستند. شهید #یحیی_سنوار https://ble.ir/abd_alhamid
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
@Lajman_irble.ir/join/NjgxZjU1Nj
۶:۴۳