تکرار نقش کهنه خود در لباس نوبازیگریم حوصله شرح قصه نیست...
۱۷:۳۸
بازارسال شده از
بُمب؛ یک عاشقانه ناسیونالیستی محمدمحسن راحمی
چند روزی از اعلام آتشبس نگذشته بود که جریانی در فضای شبکههای اجتماعی با سوء استفاده از فضای مهیندوستی در نبرد تمدنی، بحث بیربط دولت و امت را پیش کشید و تلاش کرد تا با دوگانهسازی، پیروزی در این نبرد را به حاشیه ببرد. این جریان به دنبال آن بود که احساسات پاک وطندوستانه مردم را ذیل یک قرائت ناسیونالیستی در مقابل اسلام قرار دهد و روایتی سکولار از حکمرانی را به عنوان آلترناتیو وضع موجود نشان دهد. هرچند این مباحث در فضای رسانهای مطرح شده بود اما نباید از پشتوانه نظری آن که در یکی دو دهه اخیر از سوی محافل روشنفکری در فضای کشور تزریق میشد به سادگی گذشت.تا پیش از وقایع انتخابات ریاست جمهوری 88، روشنفکری دینی با محوریت «عبدالکریم سروش» پشتوانه نظری جریان غربگرا در کشور بود. گفتاری که تلاش داشت تا با تضعیف قرائتی سیاسی از اسلام که بر مبنای تئوری ولایت فقیه ساختار جمهوری اسلامی را قوام داده بود، به ارائه طرحی عرفی از حکومت و سیاست بپردازد. بحثهای عبدالکریم سروش پیش از دوران اصلاحات آغاز شده بود و همزمان که او مباحث معرفتشناسانه خود را به پیش میبرد، طرحی سیاسی بر مبنای نظریات او در دل «مرکز بررسیهای استراتژیک ریاست جمهوری» پخت و پز میشد که در نهایت توانست در دوم خرداد 76 در قالب گفتمان اصلاحات، دولت را به دست آورد. در دوران اصلاحات، فضا در نشریات و روزنامههای زنجیرهای به حدی رادیکال بود که عناصر نزدیک به این محافل به صراحت از «به موزه فرستادن امام خمینی(ره)»، «استبداد دینی ولایت فقیه» و در یک کلام «جدایی دین از سیاست» صحبت میکردند.در واکنش به این فضای رادیکال، مردم در سوم تیر 84 محمود احمدینژاد را با شعار بازگشت به ریل انقلاب و گفتمان عدالت به ریاست جمهوری انتخاب کردند. پس از دولت اول احمدینژاد و در آستانه انتخابات 88 بود که جریان متشکل از نیروهای سیاسی تکنوکرات و بروکرات با پشتوانهی نظریِ روشنفکری دینی در «اتاق فکر جنبش سبز»، آخرین تلاش برای پس گرفتن قدرت را ابتدا از طریق صندوق رای و پس از شکست در صندوق، با خیابانی کردن سیاست و ایجاد آشوب در کشور دنبال کرد که نهایتاً در 9 دی 88 مجدداً با پاسخ محکم مردم به دفتر تاریخ پیوست.پس از شکست در انتخابات 88 و در فضای دولت دوم احمدینژاد بود که جریان روشنفکری با تجدید نظر در تجربه دهه 70 و 80 به بازسازی نظری خود پرداخت و «سید جواد طباطبایی» را به عنوان جایگزینی برای عبدالکریم سروش، به عنوان فیگور اصلی فکری خود در مجلات و روزنامهها و رسانهها به جامعه معرفی کرد. نظریه «ایرانشهری» طباطبایی که مبتنی بر قرائتی ناسیونالیستی از ایران بود، به سرعت به عنوان آلترناتیو گفتمان امام و انقلاب اسلامی مطرح شد. تئوریای که به نظر میرسید با عقبنشینی از کشمکشهای علنی و رادیکال با دین، ظرفیت پیشبرد سکولاریسم و عرفیگرایی را با هزینه اجتماعی و مقاومت کمتر در جامعهی همیشهدینگرای ایرانی دارد.علاوه بر جریان روشنفکری داخلی، سوخت موتور اپوزیسیون خارجی هم بر اساس سویههای سلطنتطلبانه این گفتمان تامین میشد. اما همانند اتفاقی که در خرداد 88 رخ داد، پائیز 1401 هم پتانسیل رادیکال گفتار ایرانشهری و ناسیونالیسم ضددینی را علنی کرد. طباطبایی بیش از هر اندیشمند دیگر ایرانی در خصوص آشوبهای پائیز 1401 مطلب نوشت و نشان داد که تا چه اندازه میان گفتار او و این فضا قرابت وجود دارد. آنجا بود که او در سلسله یادداشتهای مفصلی با عنوان «انقلاب ملی در دل انقلاب اسلامی» با تندترین عبارات به انقلاب اسلامی و میراث امام خمینی(ره) حمله کرد. طباطبایی، نقاب محافظهکاری را کنار زد صراحتاً از ضرورت «تصفیه حساب با انقلاب اسلامی» و اسلام سیاسی صحبت کرد. او در بخشی از این یادداشت که دوگانهسازیهای پس از نبرد تمدنی اخیر هم کاملاً مبتنی بر آن بود نوشت: «بقایای عناصری از نظام امّت همچون مانعهایی هستند که در برابر تجدد و اندیشۀ آن عمل میکنند و تا زمانی که تصفیه حسابی با این مانعها صورت نگرفته باشد، راه تحقّق مدرنیته هموار نخواهد شد.»چند ماه بعد سید جواد طباطبایی از دنیا رفت و حتی به آیین مسلمانی هم دفن نشد. اما گفتار او کماکان به عنوان ایده اصلی برای جایگزینی جمهوری اسلامی و نظام ولایت فقیه مطرح است. ایدهای که خشونت نهفته در آن هم در پائیز 1401 در کف خیابانهای کشور جولان داده بود و هم در مقاله مشترک دختر او با ریچارد نفیو، معمار تحریمهای ایران، خود را نشان داد. آنجا که آرین طباطبایی در کنار نفیو از «ضرورت معتبر کردن تهدید نظامی» علیه ایران توسط امریکا قلم زد. کلماتی که چند ماه بعد با موشکهای F35 و بمبهای GBU بمبافکنهای B2 بر سر مردم ایران و تاسیسات هستهای کشور فرود آمد. | #روایت_نویسی╰┈➤ ❝ [@cultural_governance]❞۳:۵۶
بازارسال شده از
پیشبینی ۱۸ سال قبل رهبر انقلاب از شرایط امروز ناترازی برقرهبر انقلاب دی ۱۳۸۶: حداقل بیست هزار مگاوات از تولید برق ایران باید از طریق انرژی هستهای باشد؛ والّا ما باید برق را از دیگران گدائی کنیم.یا اگر نتوانستیم گدائی کنیم، یا ننگمان آمد، یا به ما ندادند، از خیر چیزهایی که با نیروی برق میچرخد، باید بگذریم؛ از کارخانه، از تولید، از بسیاری از ابزارهای پیشرفت.خب، ما کِی شروع کنیم تا بتوانیم بیست هزار مگاوات را بیست سال دیگر به دست بیاوریم؟ الان اگر دیر هم نشده باشد، قطعاً زود نیست. @khate_energy۸:۵۸
بازارسال شده از
تضمین عینی برجام، یعنی نبود طهرانچیها...️ بنظر من شهید وقتی شهید میشود که بتواند ملازمت علم و ایمان را ایجاد بکند. تقریبا مطلق بچهها میدانستند این راه ختم به شهادت است. اینطور نبود که کسی نداند که کاری که دارد میکند، در آن نام و نان است. این ملاحظه خیلی جدی همه بود. چه بخشی که با میدان طرف بود و چه بخشی که با آزمایشگاه طرف بود، تهش میدانستند که این مرزشکنی و بتشکنی نتیجهاش در آتش انداختن است.️ مسئله این جنس آدمها ایجاد اقتدار بود. در کشور ما برخی از داخلیها از اینکه حضرت آقا اقتدار داشته باشد در هراس بودند. ما از دشمن ضربه] نخوردیم بلکه از خودیها خوردیم. بعد از تصویب برجام، یکی از مسئولین وارد اتاق شد و به شهید فخریزاده گفت تبریک میگویم انشاءالله برجام ۲ و ۳!️ برجام ۱ محصول یک تقابل درونی است بین خطی که آینده کشور را در تبعیت غرب میبیند با تفکری که آینده نظام را در استقلال با معنای [درست] آن میداند. یک وقت شهید فخریزاده به خود من گفت، اینکه میگویند باید تضمین عینی بدهید، تضمین عینی یعنی نبودن ماها! برگرفته از کارگاه تجربه هسته مدیریت جهادی با شهید دکتر تهرانچی [منتشر شده در شماره ۱۹ و ۲۰ نشریه مدیریت جهادی | تهیه از تارنمای rushda.ir#تربیت_جهادی#نرم_افزار_مقاومت
°• جهادیه •° | هسته مدیریت جهادی مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیهالسلام
۵:۲۳
بازارسال شده از
بنده نمیتوانم ادّعا کنم که طرّاحان طوفانالاقصی، آیا میدانستند که چه کار بزرگی را دارند انجام میدهند یا نه؛
امّا واقعیّت این است که این کاری که اینها انجام دادند، یک کاری بود که هیچ چیز دیگری نمیتوانست جای آن را بگیرد.۱۴۰۳/۰۳/۱۴
امّا واقعیّت این است که این کاری که اینها انجام دادند، یک کاری بود که هیچ چیز دیگری نمیتوانست جای آن را بگیرد.۱۴۰۳/۰۳/۱۴
۵:۲۳
بازارسال شده از
یک نشانه واضح و آشکار آمریکازدایی از منطقه، حادثه عمیقاً تاریخساز طوفان الاقصی است که اگرچه علیه رژیم صهیونیستی بود اما در جهت آمریکازدایی است؛ زیرا جدول سیاستهای آمریکا را در منطقه بهم ریخته و با استمرار آن، جدول سیاستهای آمریکا در منطقه محو خواهد شد.1402/09/08
@Thirdintifada
۵:۵۲
منورالذهن 🇵🇸 یک نشانه واضح و آشکار آمریکازدایی از منطقه، حادثه عمیقاً تاریخساز طوفان الاقصی است که اگرچه علیه رژیم صهیونیستی بود اما در جهت آمریکازدایی است؛ زیرا جدول سیاستهای آمریکا را در منطقه بهم ریخته و با استمرار آن، جدول سیاستهای آمریکا در منطقه محو خواهد شد. 1402/09/08 @Thirdintifada
یک نشانه واضح و آشکار آمریکازدایی از منطقه، حادثه عمیقاً تاریخساز طوفان الاقصی است که اگرچه علیه رژیم صهیونیستی بود اما در جهت آمریکازدایی است؛ زیرا جدول سیاستهای آمریکا را در منطقه بهم ریخته و با استمرار آن، جدول سیاستهای آمریکا در منطقه محو خواهد شد. 1402/09/08 @Thirdintifadaامروز روز ارزیابی استرویکرد سیاست خارجی ایران پسا طوفان چقدر ما را به این هدف نزدیک کردهاین یکی از اهداف مهم اعلامی ما در دو سال اخیر است. اگر پیش رفته ایم که پیروزیم و گرنه باید بپذیریم اشتباه کردیم!
۵:۵۵
خرمای نخلستان من خرمای ختمت شدهمسایهها خوردند و خندیدند و رفتند...
۲:۰۶
خلاصه بگویم.عقلای قوم، در دهه نود از جامعه سیاست زدایی کردند و نتیجه اش این شده است که به زعم جامعه شناسان، هویت قومی و محلی از هویت و جهت گیری سیاسی افراد پررنگ تر شدهو در مقابل، کنشگری سیاسی و تحزب دیگر در کشور و در میان مردم وزن بسیاری ندارد...
در نظم وفاقی، باندها سهم میگیرند و حرف گوش میکنند و هرکدام نقش خود را در زمین سیاست کشور ایفا میکنندلازمه این وفاق سکوت است، سکوتی که همه از آن راضی اند. هم بدنه حاکمیت، هم اصلاحطلب و اصولگرامنتها قربانی این وفاق، سرمایه اجتماعی جوان کشور است که اخته شده است. در واقع وقتی به جای مباحثه و تضارب آرا، مصلحت اندیشی سیاسی خود را دگماندیشانه به بدنه اجتماعی ای که قرار است پیشران این جامعه باشد حقنه کردند، خب نتیجه اش میشود کنار رفتن این بدنه از کنشگری...
اما این اعزه ای که خود را صاحب انقلاب و مفسر کلام رهبری میدانند و صاحب فکت های متعدد از گوشه و کنار بیت هستند، انگار در قاموسشان کلیدواژه هایی مثل مردمسالاری، مشارکت عمومی و گرم شدن تنور انتخابات معنایی ندارد. مشارکت را در میدان دادن به ظریف و اصلاح طلبانی میدانند که تاریخ مصرفشان برای جامعه گذشته است. (که اگر انتخابات ۱۴۰۳ را خوب تحلیل میکردند میفهمیدند که چه میزان از سبد رای پزشکیان مربوط میشد به هویت قومی او و چقدر هویت سیاسی و حامیانش در جذب رأی او موثر بودند) البته ما از این برادران چه توقعی داریم، وقتی درایت سیاسی شان در انتخابات گذشته با آنهمه جهاد تبیین و ردیف کردن سخنران و مداح و سلبریتی مذهبی و انقلابی، حمایت از یک صندوق رای سه میلیون نفری بود...
پی نوشت: حاج آقای قاسمیان این مسأله را به طور مختصر توضیح داده اند...
@monavarozehn
در نظم وفاقی، باندها سهم میگیرند و حرف گوش میکنند و هرکدام نقش خود را در زمین سیاست کشور ایفا میکنندلازمه این وفاق سکوت است، سکوتی که همه از آن راضی اند. هم بدنه حاکمیت، هم اصلاحطلب و اصولگرامنتها قربانی این وفاق، سرمایه اجتماعی جوان کشور است که اخته شده است. در واقع وقتی به جای مباحثه و تضارب آرا، مصلحت اندیشی سیاسی خود را دگماندیشانه به بدنه اجتماعی ای که قرار است پیشران این جامعه باشد حقنه کردند، خب نتیجه اش میشود کنار رفتن این بدنه از کنشگری...
اما این اعزه ای که خود را صاحب انقلاب و مفسر کلام رهبری میدانند و صاحب فکت های متعدد از گوشه و کنار بیت هستند، انگار در قاموسشان کلیدواژه هایی مثل مردمسالاری، مشارکت عمومی و گرم شدن تنور انتخابات معنایی ندارد. مشارکت را در میدان دادن به ظریف و اصلاح طلبانی میدانند که تاریخ مصرفشان برای جامعه گذشته است. (که اگر انتخابات ۱۴۰۳ را خوب تحلیل میکردند میفهمیدند که چه میزان از سبد رای پزشکیان مربوط میشد به هویت قومی او و چقدر هویت سیاسی و حامیانش در جذب رأی او موثر بودند) البته ما از این برادران چه توقعی داریم، وقتی درایت سیاسی شان در انتخابات گذشته با آنهمه جهاد تبیین و ردیف کردن سخنران و مداح و سلبریتی مذهبی و انقلابی، حمایت از یک صندوق رای سه میلیون نفری بود...
پی نوشت: حاج آقای قاسمیان این مسأله را به طور مختصر توضیح داده اند...
@monavarozehn
۱۹:۵۷
بازارسال شده از
"شیرین کاری" ، اتحاد مقدس نیست!• عناصر سه گانه هویت ملی از دید رهبرانقلاب: "ریشه داری تاریخی"، "اسلام" و "انقلابی بودن" است!پس هم غدیر در هویت ایرانی است؛ هم ریشه های تاریخیِ مقاومت مقابل زورگویان؛ هر دو هم سزاوار جشن یا تجلیل اند.
• بزرگان نظام، جشن ده کیلومتری غدیر را -علیرغم خوب بودن- "شیرین کاری" خواندند! (طراحان و برگزار کنندگان حتماً شنیده اند)؛ جشن میدان انقلاب و رونمایی از مجسمه شاهپور ساسانی که از آن بیشتر نیست!
• آنچه واقعا انسجام و اتحاد مردم را -حتی بیش از تجاوز دشمن- ایجاد و "تثبیت" می کند، چیز دیگری است. صاحب این ایام، فاطمه زهرا(س) دو بار در خطبه اش بدان توجه داد :جعل الله ... العدل تسکیناً [تنسیقاً] للقلوب ... والعدل فی الاحکام ایناساً للرعیه!
عدالت اجتماعی عمیق ترین لایه مردم -یعنی دلها- را یکی می کند.احکام عادلانه حکومت هم موجب انس مردم با حاکمیت می شود! عدالت اجتماعی از برترین نمودهای انقلابی بودن (عنصر سوم هویت ایرانی) هم هست.
به نصاب نرسیدن آن، خدای نکرده رابطه مردم-مردم و مردم-حاکم و اتحاد مقدس را تهدید می کند.
• افزون شدن فاصله غنی و فقیر که در تبرّج ها و خودنمایی های منتفعان هم بروز می کند، یکدستی و آرامش قلوب را نشانه گرفته است. به اشتراک گذاشتن بی حجابی با دختران پایین شهر و ساختن ائتلاف های جنسیتی نمی تواند، وحدت پایدار بسازد.
• ضریب بالای "درک فساد" نیز انس مردم و حکومت را آسیب می زند.جشن های مذهبی و ملی، هرچقدر هم متعالی و پر ثواب باشند، بدون عدالت، اتحاد مقدس را نمی توانند تثبیت کنند.
" /> محسن قنبریان ۱۴۰۴/۸/۱۷ @m_ghanbarian۱۶:۲۴
بازارسال شده از
۱۶:۲۴
بازارسال شده از
خانهی صلحی که بر باد رفتاینجا، خانهی مردی است که در جستجوی صلح، روزی اسلحهاش را در آن جا گذاشت و ...
یاسر عرفاتمردی که روزی قهرمان مبارزات مردم فلسطین بود و روزگاری نماد صلح و صلحجویی
و حالا رژیم اشغالگر با بمباران خانهی او، بار دیگر اثبات کرد که نهتنها به دنبال صلح نیست که هر آنچه که رنگ و بوی صلح را بدهد را هم نابود میکند!
#غزه_تودی 𝐉𝗼𝗶𝗻,𝐈𝗻↝¦ @GazaToday_ir
برایبقیه هم ارسالکنیم۳:۳۰
بازارسال شده از
طبقه ناجی؟!
• شکل گیری طبقه متوسط در برخی کشورهای اروپایی، به محدود کردن اشراف و سلطنت و رخ دادِ "مشروطیت" انجامید. این، شعار شد که "بدون بورژوازی، دموکراسی نداریم"!
• غربزده های ایران این حرف را رها نکردند و به زبان های مختلف تکرار می کنند. اخیراً دکتر سریع القلم با لحنی توهین آمیز و دفاع روزنامه سازندگی از ایشان!
• در حالیکه در همان تاریخ اروپا هم ثابت شد: طبقه متوسط، "همیشه دنبال منافع خود" هست؛ اما منافعش همیشه از "دموکراسی" نمی گذرد. مثلا از ترس کمونیسم، موتورِ فاشیسمِ هیلتر و موسولینی و فرانکو هم میشود!حالا اشمیت تئوریزه می کند: "تنها یک دولت اقتدارگرای قوی بخوانید: هیتلر] می تواند حافظ دارایی های طبقه متوسط باشد"!
[بخوانید!موتورمتحرکِ "استعمار" نیز همین طبقه بود!در آسیا هم حافظ "الیگارشی های عربی"، همین طبقه است!
• پس هیچ ملازمه ای بین طبقه متوسط و مردمسالاری نیست!از لیبرالیسم، فقط آزادی اقتصادی و بالتبع اخلاقی اش برایشان مهم است؛ با آزادی سیاسی بشود یا سلطنت و فاشیسم فرقی نمی کند!
• دقیقا از اینجا هم "ضد انقلاب"اند؛ چون برای انقلاب، آزادی سیاسی مهم است و بر آزادی اخلاقی (بی بند و باری) و اقتصادی قیدهایی می زند!
• مشکل این روشنفکران فقط در انتخاب مسئولان از طبقات محروم نیست، بلکه انتخاب کردن و "رای دادن طبقه محروم" هم هست!انتخابات ۸۴ و ۸۸ را دقیقا از هر دو جهت بد می دانند. انتخاباتهایی با کاهش مشارکت محرومین و رای دادن بیشتر بالاشهری ها (برخی انتخابات های پس از آبان۹۶) برایشان دموکراسی تر است ولو مشارکت زیر ۵۰٪ باشد!
محسن قنبریان @m_ghanbarian
• شکل گیری طبقه متوسط در برخی کشورهای اروپایی، به محدود کردن اشراف و سلطنت و رخ دادِ "مشروطیت" انجامید. این، شعار شد که "بدون بورژوازی، دموکراسی نداریم"!
• غربزده های ایران این حرف را رها نکردند و به زبان های مختلف تکرار می کنند. اخیراً دکتر سریع القلم با لحنی توهین آمیز و دفاع روزنامه سازندگی از ایشان!
• در حالیکه در همان تاریخ اروپا هم ثابت شد: طبقه متوسط، "همیشه دنبال منافع خود" هست؛ اما منافعش همیشه از "دموکراسی" نمی گذرد. مثلا از ترس کمونیسم، موتورِ فاشیسمِ هیلتر و موسولینی و فرانکو هم میشود!حالا اشمیت تئوریزه می کند: "تنها یک دولت اقتدارگرای قوی بخوانید: هیتلر] می تواند حافظ دارایی های طبقه متوسط باشد"!
[بخوانید!موتورمتحرکِ "استعمار" نیز همین طبقه بود!در آسیا هم حافظ "الیگارشی های عربی"، همین طبقه است!
• پس هیچ ملازمه ای بین طبقه متوسط و مردمسالاری نیست!از لیبرالیسم، فقط آزادی اقتصادی و بالتبع اخلاقی اش برایشان مهم است؛ با آزادی سیاسی بشود یا سلطنت و فاشیسم فرقی نمی کند!
• دقیقا از اینجا هم "ضد انقلاب"اند؛ چون برای انقلاب، آزادی سیاسی مهم است و بر آزادی اخلاقی (بی بند و باری) و اقتصادی قیدهایی می زند!
• مشکل این روشنفکران فقط در انتخاب مسئولان از طبقات محروم نیست، بلکه انتخاب کردن و "رای دادن طبقه محروم" هم هست!انتخابات ۸۴ و ۸۸ را دقیقا از هر دو جهت بد می دانند. انتخاباتهایی با کاهش مشارکت محرومین و رای دادن بیشتر بالاشهری ها (برخی انتخابات های پس از آبان۹۶) برایشان دموکراسی تر است ولو مشارکت زیر ۵۰٪ باشد!
محسن قنبریان
@m_ghanbarian۱۷:۴۲