پرده پنجم: عاقل کسی است که تجربه‌ها او را پند دهند.کوتاه سخن آنکه همه‌ی دغدغه و احساس تکلیفی که دولت نسبت به توسعه از خود بروز میدهد، و جلسات مکرر در مکرر برگزار میکند باید با چشمان باز، چشمان تماما باز باشد، گرنه یا به همین وعده‌های خیالی و بی‌کلاه ماندن سر دولت و ملت می‌انجامد یا به گسترش کشمکش‌های بی حاصل منجر خواهد شد.
در یک سال گذشته در یادداشت‌ها و مصاحبه‌هایی عرض کرده بودم که چگونه چشمان بسته و نشناختن صحنه به دام تحلیل های تخیلی خواهد افتاد.چند نمونه زیر را ملاحظه بفرمایید:سال گذشته هنگامی که شورای توسعه مکران به ریاست آقای مخبر مصوبه عجیب برداشت ۵ میلیارد یورویی از صندوق توسعه ملی را تصویب نمود، نوشتم که نقاشی های توسعه چند آب میخورند؟!کمی بعدتر در گفت‌وگوی ویدئویی تمام رخ عرض کردم که آقای رییسی و مخبر نمی دانند که از مکران چه می‌خواهنددر ۶ ماه گذشته آقای پزشکیان و عارف هم نشان داده اند چنین بوده اند.امسال و پس از انتصاب آقای جلال‌مآب سعی کردم هشدار دهم که دام تعارض منافع کشور را درگیر ننماید.پس از انتخابات در یادداشت صریح با رییس جمهور پزشکیان درباره مکران و جنوب شرق ایران اولویت های دولت را ذکر نمودم، و البته سیاست‌نامه مکران نیز که به دست دولت رسید بر همین صحه گذاشت.آبان امسال پس از فرمان ۴ ماده ای رییس جمهور پزشکیان نیز دوباره از مساله تعارض منافع و تصمیم گیری با چشمان باز گفتم.و البته همه‌ی اینها بخش کوچکی از تلاش مجموعه ما در مک‌ایران برای اولویت دهی مسائل و پروژه ها در ذهن مسئولان کشور بود که بخش بزرگترش را در جلسات و ارتباطات کاری ادامه داده و می‌دهیم.
تاکنون اما واکنش دولت‌ها لخت، کم تحرک و انباشتی از فرصت‌های از دست داده بوده است.فقط نشانه‌ی هیاهوی بی حاصل انتقال پایتخت که به بازپس‌گیری حرف در عرض یک روز در دولت منجر شد می تواند عمق سردرگمی را نشان دهد.
از روزی که اراده رهبری مبنی بر حضور نیروی دریایی راهبردی ارتش در شرق تنگه هرمز بیان شد تاکنون ۱۶ سال گذشته است.در این ۱۶ سال، ۵ دولت مکران را دستمایه فراز و فرودهای نظامات اداری خود قرار داده اند، اما درب توسعه مکران همچنان بر همان پاشنه سردرگمی و عدم شناخت می چرخد.
مسعود پزشکیان فرصت بی نظیری پیش روی خود دارد. تجربه‌ها هم‌اینک روی میز هستند و اولویت‌ها مشخص و کلیت نظام نیز پای کار مکران است. اما حجم سومدیریت و حواس‌پرتی تنها در حال سوزاندن فرصت‌هاست.
تجربه گرانسنگ کامیابی ها و اشتباهات عباس آخوندی و اخلاف بعد او در وزارت راه و شهرسازیتجربه بی نظیر موفقیت ها و شکست های حسین دهقان در دبیری مکراناراده های محقق شده و نشده‌ی اسحاق جهانگیری و محمد مخبرتجربه های متعدد شعام و وزارت امور خارجه در ارتباطات هندی-چینی چابهار و برآورد خسارت‌ها و امیدهای ارتباطات بین المللی مکرانتجربه تلخ و بسیار تلخ هشتم مهر زاهدان با شعله افروزی یک اشتباه مدیریتی در چابهارتجربه اسفبار مدیریت منطقه آزاد چابهار در سه سال گذشته تجربه القای تصویر ناامنی از منطقه توسط یک گروهک بدنامتجربه شیرین و بسیار شیرین مجاهدت‌های خرد و کلان بخش خصوصی پای‌کار توسعه علی‌رغم همه ناملایمتی‌هاتجربه زیسته‌ی مردم نجیب بلوچستان از ایران دوستی تاریخی‌شانو...تجربه ها به ما خواهند آموخت که اشتباهات را تکرار نکنیم و از اقدامات درست حمایت کنیم. تجربه ها به ما دروغ نخواهند گفت و اوهام را بارور نمی کنند. تجربه ها در عین ارجاع به واقعیت، به ما امید خواهند داد.
عاقل کسی است که تجربه ها او را پند دهند..
@MakoIran_ir۵:۲۴
مَکُایران | MakoIran پرده پنجم: عاقل کسی است که تجربه‌ها او را پند دهند. کوتاه سخن آنکه همه‌ی دغدغه و احساس تکلیفی که دولت نسبت به توسعه از خود بروز میدهد، و جلسات مکرر در مکرر برگزار میکند باید با چشمان باز، چشمان تماما باز باشد، گرنه یا به همین وعده‌های خیالی و بی‌کلاه ماندن سر دولت و ملت می‌انجامد یا به گسترش کشمکش‌های بی حاصل منجر خواهد شد. در یک سال گذشته در یادداشت‌ها و مصاحبه‌هایی عرض کرده بودم که چگونه چشمان بسته و نشناختن صحنه به دام تحلیل های تخیلی خواهد افتاد. چند نمونه زیر را ملاحظه بفرمایید: سال گذشته هنگامی که شورای توسعه مکران به ریاست آقای مخبر مصوبه عجیب برداشت ۵ میلیارد یورویی از صندوق توسعه ملی را تصویب نمود، نوشتم که نقاشی های توسعه چند آب میخورند؟! کمی بعدتر در گفت‌وگوی ویدئویی تمام رخ عرض کردم که آقای رییسی و مخبر نمی دانند که از مکران چه می‌خواهند در ۶ ماه گذشته آقای پزشکیان و عارف هم نشان داده اند چنین بوده اند. امسال و پس از انتصاب آقای جلال‌مآب سعی کردم هشدار دهم که دام تعارض منافع کشور را درگیر ننماید. پس از انتخابات در یادداشت صریح با رییس جمهور پزشکیان درباره مکران و جنوب شرق ایران اولویت های دولت را ذکر نمودم، و البته سیاست‌نامه مکران نیز که به دست دولت رسید بر همین صحه گذاشت. آبان امسال پس از فرمان ۴ ماده ای رییس جمهور پزشکیان نیز دوباره از مساله تعارض منافع و تصمیم گیری با چشمان باز گفتم. و البته همه‌ی اینها بخش کوچکی از تلاش مجموعه ما در مک‌ایران برای اولویت دهی مسائل و پروژه ها در ذهن مسئولان کشور بود که بخش بزرگترش را در جلسات و ارتباطات کاری ادامه داده و می‌دهیم. تاکنون اما واکنش دولت‌ها لخت، کم تحرک و انباشتی از فرصت‌های از دست داده بوده است. فقط نشانه‌ی هیاهوی بی حاصل انتقال پایتخت که به بازپس‌گیری حرف در عرض یک روز در دولت منجر شد می تواند عمق سردرگمی را نشان دهد. از روزی که اراده رهبری مبنی بر حضور نیروی دریایی راهبردی ارتش در شرق تنگه هرمز بیان شد تاکنون ۱۶ سال گذشته است. در این ۱۶ سال، ۵ دولت مکران را دستمایه فراز و فرودهای نظامات اداری خود قرار داده اند، اما درب توسعه مکران همچنان بر همان پاشنه سردرگمی و عدم شناخت می چرخد. مسعود پزشکیان فرصت بی نظیری پیش روی خود دارد. تجربه‌ها هم‌اینک روی میز هستند و اولویت‌ها مشخص و کلیت نظام نیز پای کار مکران است. اما حجم سومدیریت و حواس‌پرتی تنها در حال سوزاندن فرصت‌هاست. تجربه گرانسنگ کامیابی ها و اشتباهات عباس آخوندی و اخلاف بعد او در وزارت راه و شهرسازی تجربه بی نظیر موفقیت ها و شکست های حسین دهقان در دبیری مکران اراده های محقق شده و نشده‌ی اسحاق جهانگیری و محمد مخبر تجربه های متعدد شعام و وزارت امور خارجه در ارتباطات هندی-چینی چابهار و برآورد خسارت‌ها و امیدهای ارتباطات بین المللی مکران تجربه تلخ و بسیار تلخ هشتم مهر زاهدان با شعله افروزی یک اشتباه مدیریتی در چابهار تجربه اسفبار مدیریت منطقه آزاد چابهار در سه سال گذشته تجربه القای تصویر ناامنی از منطقه توسط یک گروهک بدنام تجربه شیرین و بسیار شیرین مجاهدت‌های خرد و کلان بخش خصوصی پای‌کار توسعه علی‌رغم همه ناملایمتی‌ها تجربه زیسته‌ی مردم نجیب بلوچستان از ایران دوستی تاریخی‌شان و... تجربه ها به ما خواهند آموخت که اشتباهات را تکرار نکنیم و از اقدامات درست حمایت کنیم. تجربه ها به ما دروغ نخواهند گفت و اوهام را بارور نمی کنند. تجربه ها در عین ارجاع به واقعیت، به ما امید خواهند داد. عاقل کسی است که تجربه ها او را پند دهند.. @MakoIran_ir
پرده پنجم: عاقل کسی است که تجربه‌ها او را پند دهند. کوتاه سخن آنکه همه‌ی دغدغه و احساس تکلیفی که دولت نسبت به توسعه از خود بروز میدهد، و جلسات مکرر در مکرر برگزار میکند باید با چشمان باز، چشمان تماما باز باشد، گرنه یا به همین وعده‌های خیالی و بی‌کلاه ماندن سر دولت و ملت می‌انجامد یا به گسترش کشمکش‌های بی حاصل منجر خواهد شد. در یک سال گذشته در یادداشت‌ها و مصاحبه‌هایی عرض کرده بودم که چگونه چشمان بسته و نشناختن صحنه به دام تحلیل های تخیلی خواهد افتاد. چند نمونه زیر را ملاحظه بفرمایید: سال گذشته هنگامی که شورای توسعه مکران به ریاست آقای مخبر مصوبه عجیب برداشت ۵ میلیارد یورویی از صندوق توسعه ملی را تصویب نمود، نوشتم که نقاشی های توسعه چند آب میخورند؟! کمی بعدتر در گفت‌وگوی ویدئویی تمام رخ عرض کردم که آقای رییسی و مخبر نمی دانند که از مکران چه می‌خواهند در ۶ ماه گذشته آقای پزشکیان و عارف هم نشان داده اند چنین بوده اند. امسال و پس از انتصاب آقای جلال‌مآب سعی کردم هشدار دهم که دام تعارض منافع کشور را درگیر ننماید. پس از انتخابات در یادداشت صریح با رییس جمهور پزشکیان درباره مکران و جنوب شرق ایران اولویت های دولت را ذکر نمودم، و البته سیاست‌نامه مکران نیز که به دست دولت رسید بر همین صحه گذاشت. آبان امسال پس از فرمان ۴ ماده ای رییس جمهور پزشکیان نیز دوباره از مساله تعارض منافع و تصمیم گیری با چشمان باز گفتم. و البته همه‌ی اینها بخش کوچکی از تلاش مجموعه ما در مک‌ایران برای اولویت دهی مسائل و پروژه ها در ذهن مسئولان کشور بود که بخش بزرگترش را در جلسات و ارتباطات کاری ادامه داده و می‌دهیم. تاکنون اما واکنش دولت‌ها لخت، کم تحرک و انباشتی از فرصت‌های از دست داده بوده است. فقط نشانه‌ی هیاهوی بی حاصل انتقال پایتخت که به بازپس‌گیری حرف در عرض یک روز در دولت منجر شد می تواند عمق سردرگمی را نشان دهد. از روزی که اراده رهبری مبنی بر حضور نیروی دریایی راهبردی ارتش در شرق تنگه هرمز بیان شد تاکنون ۱۶ سال گذشته است. در این ۱۶ سال، ۵ دولت مکران را دستمایه فراز و فرودهای نظامات اداری خود قرار داده اند، اما درب توسعه مکران همچنان بر همان پاشنه سردرگمی و عدم شناخت می چرخد. مسعود پزشکیان فرصت بی نظیری پیش روی خود دارد. تجربه‌ها هم‌اینک روی میز هستند و اولویت‌ها مشخص و کلیت نظام نیز پای کار مکران است. اما حجم سومدیریت و حواس‌پرتی تنها در حال سوزاندن فرصت‌هاست. تجربه گرانسنگ کامیابی ها و اشتباهات عباس آخوندی و اخلاف بعد او در وزارت راه و شهرسازی تجربه بی نظیر موفقیت ها و شکست های حسین دهقان در دبیری مکران اراده های محقق شده و نشده‌ی اسحاق جهانگیری و محمد مخبر تجربه های متعدد شعام و وزارت امور خارجه در ارتباطات هندی-چینی چابهار و برآورد خسارت‌ها و امیدهای ارتباطات بین المللی مکران تجربه تلخ و بسیار تلخ هشتم مهر زاهدان با شعله افروزی یک اشتباه مدیریتی در چابهار تجربه اسفبار مدیریت منطقه آزاد چابهار در سه سال گذشته تجربه القای تصویر ناامنی از منطقه توسط یک گروهک بدنام تجربه شیرین و بسیار شیرین مجاهدت‌های خرد و کلان بخش خصوصی پای‌کار توسعه علی‌رغم همه ناملایمتی‌ها تجربه زیسته‌ی مردم نجیب بلوچستان از ایران دوستی تاریخی‌شان و... تجربه ها به ما خواهند آموخت که اشتباهات را تکرار نکنیم و از اقدامات درست حمایت کنیم. تجربه ها به ما دروغ نخواهند گفت و اوهام را بارور نمی کنند. تجربه ها در عین ارجاع به واقعیت، به ما امید خواهند داد. عاقل کسی است که تجربه ها او را پند دهند.. @MakoIran_ir«مکران؛ پایتخت دولت سرگردانی» همزمان با کانال در وبسایت مک‌ایران به نشانی makoiran.ir نیز انتشار یافت.پایگاه مک‌ایران در فضای وب که به تازگی به خانواده مک‌ایران پیوسته است، قرار است مرجع یادداشت‌ها و گفت‌و‌گو‌ها پیرامون توسعه سواحل مکران باشد.شما نیز یادداشت‌ها و مطالب تان را برای مک‌ایران ارسال نمایید تا این گفتوگو گسترش بیشتری یابد.مک ایران هم اکنون علاوه بر وبسایت در بله، تلگرام، ایتا و توییتر فعالیت می نماید.
مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید.
@MakoIran_ir
مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید. @MakoIran_ir۱۳:۱۶
مَکُایران | MakoIran مکران؛ پایتخت دولت سرگردانی #یادداشت بلند به قلم امیر امیری فر در 6 ماه گذشته که سخن گفتن از توسعه‌ی مکران بیش از هر مقطع تاریخ پس از انقلاب در بیان مسئولین کشور نمود داشته است، تقریبا به صورت هفتگی یا دو هفته یکبار این پیام را دریافت میکردم که فلانی خوش به حالت! مکران سر زبان دولتی‌ها افتاده و بالاخره بخت و اقبال توسعه بر شانه‌های مکران نیز نشسته است! این پیامها البته از جانب کسانی بود که در این 4 سال و اندی مکررا روایت مکران را از تیم ما در مَکُایران شنیده بودند و احتمالا خوشحال می‌شدند که بالاخره تلاشی در حال به ثمر نشستن است. اظهارات هفته گذشته معاون اول محترم و خانم سخنگوی دولت چهاردهم اما سنخ دیگری از پیامها را برای من و سایر اعضای مَکُایران در پی داشت: سلام حاجی! زمین کجا بخریم بهتره؟!! پیام ها که البته توامان به صورت شوخی و جدی می‌رسیدند، به ناگاه با (به اصطلاح) تحلیل‌های فضای مجازی که در کمال جدیت، مطالب طنزی را ارائه می‌نمودند تلفیق شد و فضای سورئالی از توسعه را پیش چشمان ما و البته کشور گشود!! به واقع زبان از بیان آنچه که می‌گذشت قاصر بود! هم نمیدانستیم خوشحال باشیم از عمومی شدن حرف توسعه مکران که خواه ناخواه توجهات را جلب مکران می نمود و هم ناراحت باشیم از وعده هایی که تحقق ناپذیری آنها با سنجیدن اراده دولت قطعی می‌نمود.. سعی میکنم اینجا در چند پرده نشان دهم که چرا این دلسوزی‌ها که بیش از همه از جانب رییس جمهور محترم بیان می گردد و البته از سر دغدغه نیز هست ره به جایی نخواهد برد. برای درک بهتر صحنه سعی میکنم در هر پرده به صورت مجزا نشان دهم که مسعود پزشکیان در چه شرایطی مکران را تحویل گرفت و با چه تمهیدات و مدیریتی آن را به وضعیت فعلی رساند: @MakoIran_ir
مکران؛ پایتخت دولت سرگردانی #یادداشت بلند به قلم امیر امیری فر در 6 ماه گذشته که سخن گفتن از توسعه‌ی مکران بیش از هر مقطع تاریخ پس از انقلاب در بیان مسئولین کشور نمود داشته است، تقریبا به صورت هفتگی یا دو هفته یکبار این پیام را دریافت میکردم که فلانی خوش به حالت! مکران سر زبان دولتی‌ها افتاده و بالاخره بخت و اقبال توسعه بر شانه‌های مکران نیز نشسته است! این پیامها البته از جانب کسانی بود که در این 4 سال و اندی مکررا روایت مکران را از تیم ما در مَکُایران شنیده بودند و احتمالا خوشحال می‌شدند که بالاخره تلاشی در حال به ثمر نشستن است. اظهارات هفته گذشته معاون اول محترم و خانم سخنگوی دولت چهاردهم اما سنخ دیگری از پیامها را برای من و سایر اعضای مَکُایران در پی داشت: سلام حاجی! زمین کجا بخریم بهتره؟!! پیام ها که البته توامان به صورت شوخی و جدی می‌رسیدند، به ناگاه با (به اصطلاح) تحلیل‌های فضای مجازی که در کمال جدیت، مطالب طنزی را ارائه می‌نمودند تلفیق شد و فضای سورئالی از توسعه را پیش چشمان ما و البته کشور گشود!! به واقع زبان از بیان آنچه که می‌گذشت قاصر بود! هم نمیدانستیم خوشحال باشیم از عمومی شدن حرف توسعه مکران که خواه ناخواه توجهات را جلب مکران می نمود و هم ناراحت باشیم از وعده هایی که تحقق ناپذیری آنها با سنجیدن اراده دولت قطعی می‌نمود.. سعی میکنم اینجا در چند پرده نشان دهم که چرا این دلسوزی‌ها که بیش از همه از جانب رییس جمهور محترم بیان می گردد و البته از سر دغدغه نیز هست ره به جایی نخواهد برد. برای درک بهتر صحنه سعی میکنم در هر پرده به صورت مجزا نشان دهم که مسعود پزشکیان در چه شرایطی مکران را تحویل گرفت و با چه تمهیدات و مدیریتی آن را به وضعیت فعلی رساند: @MakoIran_ir
رضا اردکانیان وزیر نیرو دولت دوازدهم در گفت‌وگوی بلندی که در روزنامه فرهیختگان بازنشر یافته، به بررسی مساله مهم و بسیار بسیار حیاتی انتقال دانش و تجربه مدیریت در ایران امروز پرداخته است.موضوعی که با مثال‌های بسیار خوب اردکانیان به خوبی چگونگی فلج شدن ساختار اداره کشور را به دلیل نبود مساله انتقال تجربه نمایان می سازد.یادداشت «مکران؛ پایتخت دولت سرگردانی» که به تازگی در مک‌ایران انتشار یافته است، در بطن خود به این مساله اشاره می نماید که چگونه عدم انتقال تجربه و مدیریت دانش در مکران باعث سرگردانی و اختراع دوباره چرخ در مکران شده است.مک‌ایران خوانندگان را به مطالعه گفتار ارزشمند اردکانیان دعوت می‌نماید:
https://farhikhtegandaily.com/page/262934/
@MakoIran_ir
https://farhikhtegandaily.com/page/262934/
@MakoIran_ir۱۶:۴۵
ترامپ و چابهار #یادداشت به قلم یاسین کریمیان«تعدیل یا لغو معافیت‌های تحریمی، به‌ویژه آنهایی که هر درجه از تسهیلات اقتصادی یا مالی را برای ایران فراهم می‌کنند، از جمله موارد مربوط به پروژه بندر چابهار.»این بخش از جدیدترین یادداشت ریاست جمهوری را می‌توان مهم ترین اشاره ایالات متحده به مسئله توسعه سواحل مکران ایران از سال 2015 دانست، که زمانی در قالب معافیت تحریمی برای بندر چابهار، دسترسی هند به افغانستان را با طی شروطی تسهیل کرده بود.این یادداشت در پی بازخوانی تاریخ اهمیت منطقه مکران و چابهار در روابط بین الملل نیست بلکه به بررسی و اثرات این بند از یادداشت سیاستی ترامپ ذیل تکالیف وزارت خارجه می پردازد.با روی کار آمدن دولت چهاردهم، توسعه سواحل مکران به عنوان یکی از دستورکارهای مهم دولت در اولویت قرارگرفت و نمود اهمیت این مسئله را در انتخاب مهندس عبدالعلی زاده به عنوان مسئول توسعه دریامحور و مکران می‌توان دید. مسیری که پس از سفر رهبری به منطقه در اواسط دهه 80 و با تشکیل کارگروه پیگیری مصوبات این سفر آغاز شد و در حال حاضر به تشکیل شورای توسعه سواحل مکران و سپس تبدیل آن به شورای توسعه دریامحور و مکران به استناد اصل 138 قانون اساسی رسیده است. عزم دولت برای توسعه مکران در دولت یازدهم و دوازدهم متاثر از تغییر شرایط روابط ایران در حوزه بین الملل در حال طی کردن مسیر خود با اندکی افزایش سرعت بود و معافیت چابهار از تحریم‌های ایالات متحده به منظور کمک‌های بشردوستانه هند به افغانستان نیز ماحصل تقاطع منافع طرفین در موافقتنامه چابهار بود. جایی که هند با عقد قرارداد مسئولیت اپراتوری و توسعه بندر شهید بهشتی چابهار را برعهده گرفت.پس از روی کارآمدن دولت اول ترامپ و خروج از برجام، فشار حداکثری بر ایران عملیاتی شد اما نکته مهم و نهان در این ماجرا که در قیاس با اقدام اخیر به چشم می‌آید، عنوان کردن مسئله بندر چابهار و تکلیف بر وزارت خارجه بر ممانعت از فراهم شدن تسهیلات مالی جهت انجام پروژه‌هایی از این دست دارد.تاکید بر چابهار بسیار مهم است اما نه به عنوان پروژهای که نیازمند تسهیلات خارجی باشد زیرا توسعه و احداث بندر شهید بهشتی در طول سالیان گذشته از منابع داخلی بوده است و تنها تجهیزات که با تامین مالی خارجی انجام شد مربوط به جرثقیل‌های بندر شهید بهشتی به تعداد 6 عدد و به ارزش 25 میلیون دلار بوده و حتی پروژه ریلی اتصال چابهار به زاهدان از منابع صندوق توسعه ملی بوده است. فلذا به صورت معمول هر کارشناس خبره‌ای می تواند فهم کند که پروژه توسعه بندری چابهار الزاما نیازی به منابع خارجی نداشته است. اما سوال مهم آن است که اصلا چرا باید در متن این دستور اجرایی بر پروژه بندری چابهار تاکید شده باشد؟به نظر جواب را می‌توان در اتفاقات چهار سال گذشته یافت. تغییرات سیاسی در افغانستان به عنوان یکی از بازیگران بین المللی چابهار و سیاست‌های داخلی دولت سیزدهم و چهاردهم از عوامل اثرگذار است.موافقتنامه چابهار در 2016 زمانی امضا شد که چابهار در تقاطع منافع افغانستان، هند و ایران قرار گرفت و با اعلام معافیت بندر چابهار از تحریم‌های ایالات متحده به منظور انتقال کمک‌های بشردوستانه از هند به افغانستان، عملا چابهار توانست در صحنه بین‌المللی و منطقه‌ای مطرح شود. اما با تغییرات سیاسی در افغانستان و معلق بودن روابط هند و طالبان فعلا نمیتوان از کارت چابهار استفاده مناسبی داشت. مزیت چابهار زمانی بالفعل می‌شود که روابط هند و طالبان ترمیم شود، پاکستان به عنوان عامل تهدید برای هر دو طرف عمل کند که منجر به نزدیک تر شدن هند و افغانستان می‌شود که اما در حال حاضر پاکستان بنا به دلایل داخلی نمی‌تواند مانند سال‌های گذشته خطری برای دو طرف داشته باشد. حتی تنش‌های اخیر در مرز با افغانستان نیز نتوانسته باعث نزدیکی طالبان و هند بشود که این مسئله ناشی از چند دسته بودن گروه‌های قدرت در طالبان است.
@makoiran_ir۲۰:۱۸
در طول این سالها پروژه توسعه سواحل مکران یکی از ابر پروژه‌های توسعهای ایران بوده است که توسط دولت‌های سیزدهم و چهاردهم در حال پیگیری بوده اما تاکیدات ویژه ریاست جمهوری در دولت چهاردهم و حاشیههای ایجاد شده در رسانهها پیرامون توسعه مکران( انتقال پایتخت و ...) باعث بیشتر شدن توجهات به این منطقه بوده است. توسعه مکران و بندر چابهار در حال حاضر در مرحله ایستا به سر میبرد و تغییری در روال چند سال گذشته نداشته است و با همان سرعت اندک در حال پیشرفت است. بندر شهید بهشتی با نصف ظرفیت اسمی خود فعالیت میکند، راه آهن چابهار-زاهدان در حال تکمیل شدن است، شهر جدید تیس در حال ساخت است و مابقی پروژه‌ها نیز درگیر مسئله تامین اعتبار و ... هستند. تغییر در روال توسعه منطقه و پروژه‌ها نیازمند تغییرات مهم در رده ساختار و اختیارات است، مسئله‌ای که پاشنه آشیل پروژه‌های بزرگ است و توسعه چنین منطقه بزرگی نیازمند اقتدار و ساختار قدرتمند برای پشتیبانی و پشبرد امور است.شاید اگر فضاسازیها و حاشیههای رسانهای در چند وقته گذشته پیرامون مکران و چابهار رخ نمیداد شاهد تاکید بر چابهار در متن تنش‌های دو جانبه ایران و ایالات متحده نبودیم.پیامد این متن را میتواند در دو نکته خلاصه کرد؛ 1- بالا بردن هزینه توسعه منطقه مکران و چابهار در روابط خارجی ایران 2- اضافه شدن یک مورد دیگر به مسائل رفع تحریم.در مسئله اول، همکاری‌های بین المللی ایران با دیگر کشورهای جهان با محوریت مکران و چابهار تحت شعاع تحریم‌های ایالات متحده خواهد بود و این مسئله سبب بالا رفتن هزینههای همکاری در این منطقه و یا با محوریت این منطقه خواهد بود.در نکته دوم، دست گذاشتن طرف تحریم کننده بر یک مسئله جدید عملا کار رفع تحریم را سختتر میکند زیرا با فرض این که تحریم کننده و تحریم شونده در میز مذاکره وارد گفت و گو برای حل مسائل شوند، تحریم شونده میبایست هزینه بیشتری را در ازای رفع تحریم مسئله مورد نظر بپردازد. مکران و چابهار، فرد یا شرکت نیستند که امکان جایگزینی داشته باشند و بتوان سراغ گزینه ی دیگری رفت.درنهایت اینکه لازم به یادآوری است که مطلب امضا شده از سوی ترامپ دستور اجرایی نیست بلکه یادداشت سیاستی است که بیشتر خطاب به ادارات فدرال در خصوص فراهم کردن مقدمات برای دستورات اجرایی است و اشاره به چابهار در متن یادداشت سیاستی اصلا مثبت نیست. می‌توان امیدوار بود که چه دولت جاری و چه دولت‌های آینده از تجربه 4 سال اخیر استفاده کرده و از دستاوردسازی‌های بدون پشتوانه که سبب توجه ویژه رقبا و تلاش برای جلوگیری از پشبرد اهداف می‌شود بپرهیزند.
لینک ابلاغیه
لینک یادداشت در سایت مک‌ایران@makoiran_ir
لینک ابلاغیه
لینک یادداشت در سایت مک‌ایران
@makoiran_ir۲۰:۱۸
مک‌ایران مخاطبین ارجمند را به شرکت در رویداد نمایشگاهی مدار -نخستین روایت از تلاش ۳۰ ساله مرکز نوآوری و تعالی کوثر- دعوت می نماید.در این رویداد نمایشگاهی که به مدت ۴ روز از ۴ تا ۷ اسفند در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار می گردد، علاوه بر شناخت از فعالیت‌های متنوع این مرکز، امکان ارتباط مستقیم با دست‌اندرکاران مک‌ایران و شناخت از فعالیت های این گروه پیرامون توسعه سواحل مکران فراهم است.
در غرفه مک‌ایران منتظر حضور گرم‌تان و گفتوگو پیرامون توسعه مکران هستیم. مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید.وبسایت | بله | تلگرام | ایتا | توییتر | واتساپ
@kosarut @MakoIran_ir۹:۱۷
مَکُایران | MakoIran مک‌ایران مخاطبین ارجمند را به شرکت در رویداد نمایشگاهی مدار -نخستین روایت از تلاش ۳۰ ساله مرکز نوآوری و تعالی کوثر- دعوت می نماید. در این رویداد نمایشگاهی که به مدت ۴ روز از ۴ تا ۷ اسفند در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار می گردد، علاوه بر شناخت از فعالیت‌های متنوع این مرکز، امکان ارتباط مستقیم با دست‌اندرکاران مک‌ایران و شناخت از فعالیت های این گروه پیرامون توسعه سواحل مکران فراهم است. در غرفه مک‌ایران منتظر حضور گرم‌تان و گفتوگو پیرامون توسعه مکران هستیم. مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید. وبسایت | بله | تلگرام | ایتا | توییتر | واتساپ @kosarut @MakoIran_ir
مک‌ایران مخاطبین ارجمند را به شرکت در رویداد نمایشگاهی مدار -نخستین روایت از تلاش ۳۰ ساله مرکز نوآوری و تعالی کوثر- دعوت می نماید. در این رویداد نمایشگاهی که به مدت ۴ روز از ۴ تا ۷ اسفند در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار می گردد، علاوه بر شناخت از فعالیت‌های متنوع این مرکز، امکان ارتباط مستقیم با دست‌اندرکاران مک‌ایران و شناخت از فعالیت های این گروه پیرامون توسعه سواحل مکران فراهم است. در غرفه مک‌ایران منتظر حضور گرم‌تان و گفتوگو پیرامون توسعه مکران هستیم. مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید. وبسایت | بله | تلگرام | ایتا | توییتر | واتساپ @kosarut @MakoIran_ir
بازدید رئیس‌جمهور، دکتر مسعود پزشکیان از غرفه مَکُایران در رویداد نمایشگاهی مدار.گروه چشم توسعه ضمن ارائه مطالعات و دستاوردها، برنامه‌ها و پیشنهادات خود را برای توسعه سواحل مکران به رئیس جمهور ارائه داد.
گزارشی از بازدید رئیس جمهور
@MakoIran_ir
گزارشی از بازدید رئیس جمهور
@MakoIran_ir۱۷:۱۰
رویداد نمایشگاهی مدار، به مناسبت سی‌سالگی کوثر از تاریخ ۳ اسفند الی ۸ اسفند در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برپا شد.گروه چشم توسعه مکران، با ارائه دستاوردها و خدمات خود در این نمایشگاه حضور پیدا کرد.در طول این رویداد، مسئولین علمی، سیاسی و فرهنگی کشور از این غرفه بازدید کردند و طرح‌ها و پیشنهاداتی به آنها ارائه شد.
@MakoIran_ir
@MakoIran_ir۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
۱۸:۱۷
اولین نشست نخبگانیفرصت‌های نهفته در توسعه سواحل مکران
سه‌شنبه، ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ - ساعت ۹ الی ۱۲ تهران، خیابان فرجام غربی، شماره ۴۹۹، ساختمان نویان
ثبت‌نام از طریق لینک
@MakoIran_ir
سه‌شنبه، ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ - ساعت ۹ الی ۱۲ تهران، خیابان فرجام غربی، شماره ۴۹۹، ساختمان نویان ثبت‌نام از طریق لینک@MakoIran_ir۱۸:۳۸
گزارش جامع مکتوب و تصویری حضور گروه چشم توسعه مکران در نمایشگاه مدار در سایت مک‌ایران منتشر شد.لینک
@MakoIran_ir۱۲:۰۹
کانال مک‌ایران در فضای واتساپ فعالیت خود را به طور رسمی آغاز کرده است و به تازگی به خانواده مک‌ایران پیوسته است. مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید.وبسایت | بله | تلگرام | ایتا | توییتر
@MakoIran_ir۱۳:۰۱
بازارسال شده از
مراسم گِرگِشو #هرمزگان این مراسم که در شب پانزدهم ماه رمضان، شب ولادت امام حسن مجتبی، انجام می‌شود، از سال‌های دور نسل‌به‌نسل منتقل گشته و امروزه به صورت آیینی هر ساله در میان مسلمانان بسیاری از مناطق، از جمله شهرهای ساحلی جنوب ایران و کشورهایی چون عمان، امارات، بحرین، قطر، کویت، عربستان و... رواج دارد. این آیین که با نام‌های مختلفی مانند قرقیعان و گرگیعان شناخته می‌شود، در میان اهالی استان هرمزگان با نام «گرگشو» به معنای «گره گشا» معروف شده است. هر ساله در شب پانزدهم ماه مبارک رمضان، کودکان لباس‌های محلی و رنگارنگ خود را بر تن می‌کنند، کیسه یا ظرف‌هایی در دست می‌گیرند و کوچه به کوچه درب تمام خانه‌ها را می‌زنند و با سر دادن اشعار موزونی ازجمله «گرگیشو گرگیشو ... سی فردشو دکله بشو» از صاحب‌خانه طلب شکلات و تنقلات خوشمزه می‌کنند. پس از اینکه صاحب‌خانه خوراکی‌ها را در کیسۀ آنها قرار داد، برای سپاس اشعاری مانند «خونه گچی، پر همه چی» را فریاد کرده و در صورتی که از در خانه‌ای دست خالی بازگردند، اشعاری از جمله «خونه گدا، هیچیش ندا» سر می‌دهند.این مراسم از پس از افطار تا نیمه‌های شب ادامه دارد و شهر را غرق شور و شادی می‌سازد.در ریشۀ تاریخی این مراسم شنیده‌های مختلفی وجود دارد. برخی معتقدند اولین بار حضرت زهرا(س)، به یمن تولد امام حسن(ع)، اولین فرزند خود، با پخش کردن شیرینی میان کودکان همسایه، خوشحالی خود را با دیگران قسمت کرده است. بنا بر شنیده‌ای دیگر، در شب ولادت امام حسن مجتبی، مردم برای عرض تبریک به حضرت محمد(ص) و امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) به درب منزل‌شان رفته و تولد ایشان را با نوای «قرة عین! قرة عین!» که می‌توان آن را ریشۀ نام قرقیعان دانست، تبریک گفتند. به هر حال مردم با باور به اینکه در این شب بخشش گسترده‌ای صورت می‌گیرد که باعث افزایش رزق و روزی و گره‌گشایی از کار مردم می‌شود، هر ساله با تهیۀ خوراکی‌های خوشمزه و متنوع برای کودکان، خود را برای چنین شبی آماده می‌کنند. مَکُایران را دنبال کنید، بخوانید و در صورتی که پسندیدید به دوستان خود پیشنهاد دهید.| ..تلگرام | بله | توییتر | ایتا..|
@MakoIran_ir۱۴:۲۲
چرا مکران مهم است؟!
#بهارانه مک‌ایران #یادداشت به قلم امیری امیری فر
سوال خوبی است! پاسخ دادن به این سوال البته که ژرف اندیشی همزمان جغرافیایی و تاریخی و نگرش عمیق در روابط ایرانیان با سرزمین شان و آنچه ایران نامیده می شود را شامل می شود!
من البته حتما با وجود تمرکز ۴ سال و اندی که بر مساله توسعه مکران داشته ام نمی توانم ادعا نمایم که برای این سوال بسیار خوب، جواب در خوری دارم. اما من باب تلاشی که برای آغاز گفتوگو باید صورت پذیرد، سعی می‌نمایم یافته های ذهنی و مستندات عینی‌ام را برای مخاطب به اشتراک بگذارم تا شاید گفتوگو محملی برای تنقیح بیشتر مساله گردد.
پیش از این در پایگاه اطلاع‌رسانی مَکُایران، دوست و همکار فرهیخته‌ام یاسین کریمیان به تفصیل در ۴ یادداشت با همین عنوان «چرا مکران مهم است؟» به بررسی اهمیت توامان تاریخ و جغرافیای مکران از پسای روی کار آمدن هنری هشتم و شکل گیری کمپانی هند شرقی در لندن پرداخته بود.یادداشت اول / یادداشت دوم / یادداشت سوم / یادداشت چهارمنزاع ژئوپلتیکی که بریتانیا را در مقابل رقبای دیرینه‌اش روسیه و فرانسه به مرزهای شرقی ایران آن روزگار و ایجاد حائل جغرافیایی رهنمون می‌ساخت.خواندن یادداشت های پیوسته کریمیان حتما میتواند راهنمای خوبی برای فهم درست ما از اهمیت مساله مکران گردد!
در ادامه آن فرآیند که به زیبایی گذشته را ترسیم می نمود تمایل دارم کمی در مورد آینده به گفتوگو بنشینیم.
چرا مکران مهم است؟ پاسخ یک جمله‌ای بنده به این سوال این است که «چون مکران بخش مهمی از پازل ساخت آینده ایران است».شاهدمثال های این ادعای جسورانه را در کجا می‌توان جست‌وجو نمود؟ به نظر با نگاه به جغرافیای ایران!توسعه مفهوم ایران و آنچه که ایران فرهنگی خوانده می شود، تاکنون نوعا از توسعه سرزمینی و به یک معنا توسعه بری بوده است. ایران ایرانیت خود را از قِبَل ارتباطات متعدد و متکثر سرزمینی با اقوام گونه‌گون حاضر در اطراف فلات مرکزی خود نضج داده است.از سرحدات آمودریا تا میان رودان و آناتولی و از کرانه های خلیج فارس تا شمال قفقاز همگی نقشی در تعریف ایران و توسعه آن داشته اند. گاهی به نام گاهی به ننگ هریک از مام میهن جدا شده یا بدان پیوسته اند!
اما آیا توسعه مفهوم ایران از قِبَل دریا ما به ازای جدی در تاریخ این کهن سرزمین دارد؟ تاریخ به ما رشحات اندکی را نشان میدهد. اینکه نوعا دریا در سازوکارهای توسعه مفهومی ایران جای اندکی نداشته عارضه است، اما گام اول، یافتن دلالت‌های این عارضه و پذیرش آن به عنوان عارضه است.ما هنوز که هنوز است دریا را به رسمیت نشناخته ایم. این فقدان فکری، ذهنی و اندیشه ای که در عرصه عمل بیش از پیش نمودی از هیچ دارد خیلی تاسف بار است.پیش زمینه های متعددی را می توان برای این فقدان ذکر نمود. از جغرافیا و اقلیم تا فرهنگ و مذهب. اما هر چه هست ما دریایی نیستیم! دریا در اندیشه و عمل و در سفره زیست روزانه ایرانیان جایگاهی ندارد.
مکران همان برکشنده ما از بر به بحر است. همان نجات بخش تغییر پارادایم زیست ایرانی از خشکی به دریا!کاسپین/مازندران یا خزر برای ما یک دریاچه بسته است و خلیج همیشگی فارس یک حوضچه نیمه بسته. محدودیت تنگه هرچقدر هم مزیت ساز باشد روزی جایی محدودیت هایش برای ما ایرانی‌ها نمودار خواهد گشت.از قضا مزیت های خلیج فارس هم به همسایه شرقی اش باز می‌گردد. همان که تنها راه دسترسی مستقیم ما به آبهای آزاد است. به دنیای لایتناهی ظرفیت های بکر جهانی که از عمده آنها محروم بوده ایم.
@MakoIran_ir
#بهارانه مک‌ایران #یادداشت به قلم امیری امیری فرسوال خوبی است! پاسخ دادن به این سوال البته که ژرف اندیشی همزمان جغرافیایی و تاریخی و نگرش عمیق در روابط ایرانیان با سرزمین شان و آنچه ایران نامیده می شود را شامل می شود!
من البته حتما با وجود تمرکز ۴ سال و اندی که بر مساله توسعه مکران داشته ام نمی توانم ادعا نمایم که برای این سوال بسیار خوب، جواب در خوری دارم. اما من باب تلاشی که برای آغاز گفتوگو باید صورت پذیرد، سعی می‌نمایم یافته های ذهنی و مستندات عینی‌ام را برای مخاطب به اشتراک بگذارم تا شاید گفتوگو محملی برای تنقیح بیشتر مساله گردد.
پیش از این در پایگاه اطلاع‌رسانی مَکُایران، دوست و همکار فرهیخته‌ام یاسین کریمیان به تفصیل در ۴ یادداشت با همین عنوان «چرا مکران مهم است؟» به بررسی اهمیت توامان تاریخ و جغرافیای مکران از پسای روی کار آمدن هنری هشتم و شکل گیری کمپانی هند شرقی در لندن پرداخته بود.یادداشت اول / یادداشت دوم / یادداشت سوم / یادداشت چهارمنزاع ژئوپلتیکی که بریتانیا را در مقابل رقبای دیرینه‌اش روسیه و فرانسه به مرزهای شرقی ایران آن روزگار و ایجاد حائل جغرافیایی رهنمون می‌ساخت.خواندن یادداشت های پیوسته کریمیان حتما میتواند راهنمای خوبی برای فهم درست ما از اهمیت مساله مکران گردد!
در ادامه آن فرآیند که به زیبایی گذشته را ترسیم می نمود تمایل دارم کمی در مورد آینده به گفتوگو بنشینیم.
چرا مکران مهم است؟ پاسخ یک جمله‌ای بنده به این سوال این است که «چون مکران بخش مهمی از پازل ساخت آینده ایران است».شاهدمثال های این ادعای جسورانه را در کجا می‌توان جست‌وجو نمود؟ به نظر با نگاه به جغرافیای ایران!توسعه مفهوم ایران و آنچه که ایران فرهنگی خوانده می شود، تاکنون نوعا از توسعه سرزمینی و به یک معنا توسعه بری بوده است. ایران ایرانیت خود را از قِبَل ارتباطات متعدد و متکثر سرزمینی با اقوام گونه‌گون حاضر در اطراف فلات مرکزی خود نضج داده است.از سرحدات آمودریا تا میان رودان و آناتولی و از کرانه های خلیج فارس تا شمال قفقاز همگی نقشی در تعریف ایران و توسعه آن داشته اند. گاهی به نام گاهی به ننگ هریک از مام میهن جدا شده یا بدان پیوسته اند!اما آیا توسعه مفهوم ایران از قِبَل دریا ما به ازای جدی در تاریخ این کهن سرزمین دارد؟ تاریخ به ما رشحات اندکی را نشان میدهد. اینکه نوعا دریا در سازوکارهای توسعه مفهومی ایران جای اندکی نداشته عارضه است، اما گام اول، یافتن دلالت‌های این عارضه و پذیرش آن به عنوان عارضه است.ما هنوز که هنوز است دریا را به رسمیت نشناخته ایم. این فقدان فکری، ذهنی و اندیشه ای که در عرصه عمل بیش از پیش نمودی از هیچ دارد خیلی تاسف بار است.پیش زمینه های متعددی را می توان برای این فقدان ذکر نمود. از جغرافیا و اقلیم تا فرهنگ و مذهب. اما هر چه هست ما دریایی نیستیم! دریا در اندیشه و عمل و در سفره زیست روزانه ایرانیان جایگاهی ندارد.
مکران همان برکشنده ما از بر به بحر است. همان نجات بخش تغییر پارادایم زیست ایرانی از خشکی به دریا!کاسپین/مازندران یا خزر برای ما یک دریاچه بسته است و خلیج همیشگی فارس یک حوضچه نیمه بسته. محدودیت تنگه هرچقدر هم مزیت ساز باشد روزی جایی محدودیت هایش برای ما ایرانی‌ها نمودار خواهد گشت.از قضا مزیت های خلیج فارس هم به همسایه شرقی اش باز می‌گردد. همان که تنها راه دسترسی مستقیم ما به آبهای آزاد است. به دنیای لایتناهی ظرفیت های بکر جهانی که از عمده آنها محروم بوده ایم.@MakoIran_ir۱۲:۳۴
امیر دریادار شهرام ایرانی فرمانده شجاع نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگویی شخصی به بنده می‌گفت که اگر شما در بندر کنارک بایستید تا خود قطب جنوب هیچ مانعی بر سر راهتان نیست! مستقیم بگیرید و بروید!آیا رفته ایم؟به نظر که خیر!ما خیلی ابتدای راه هستیم و آنقدر ادبیات دریا در لایه های مختلف زندگی روزمره ایرانیان کم فروغ است که همچنان راه طولانی در پیش داریم. اما مکران می تواند و باید پیشخوان این حرکت باشد. مکران، پهنه ی شرقی تنگه هرمز که در اقوال تاریخی حتی به پهنه وسیع کرمان تا رود سند در هند (پاکستان امروزی) اطلاق می‌شده هم اکنون تنها بستر جدی توسعه ما در دریا و خوانش دریایی از ایران است. سویه دیگر این اهمیت اما جای دیگری وجدان می شود: شرق ایران!جغرافیای ایران به گونه ای بوده است که در ۳۰۰ سال اخیر در غیاب حکومت مرکزی قدرتمند، همواره خاک ایران محل نزاع و تسویه قدرت‌های بزرگ جهانی بوده است و البته در اندک دوران اقتدار، فلات مرکزی توانسته دیگران را با فرهنگ ایران دمساز و همراه سازد!اما این حقیقت غیرقابل کتمان است که نوعا با وجود توسعه مفهومی ایران از شرق خود، توسعه یافتگی تجاری-سیاسی-اجتماعی آن بیش از همه از کرانه های جنوبی البرز و پراکنده نقاط مهم زاگرس بوده است.شرق ایران به دلیل مساله مهم اقلیمی که زیست را محدود می‌ساخت، بیش از دیگران مهجور واقع شد. البته که کمبود امکانات و کم توجهی مرکز حکومت مانع از توسعه متوازن پهنه سرزمینی ایران شد.این مهجوریت حتی خود را در گستره‌ی افغانستانِ جان و ۵ کشور تازه تاسیس آسیای میانه نیز گسترش داد.جغرافیا اما به ما حکم می کند که همانگونه که افسر انگلیسی گلداسمید از زابل تا دشتیاری را خط کشی نمود و تعاملات استعماری را جایگزین پیوندهای فرهنگی نمود و همانگونه که معاهده پاریس و آخال شرق ایران را بلعیدند، به بازسازی ایران و احیای پیوندهای ایرانی-ایرانی ذیل همین مرزهای حقنه شده بپردازیم.ایران کنونی و ایران فرهنگی که از سمت شرق تا سرحدات روسیه و چین گسترش خواهد یافت، تنها راه رهایی و بازتعریفش اتصال مستقیم به آبهای آزاد از طریق مکران است.مکران همانگونه که پیشانی و پیشخوان توسعه دریامحور است، پیشانی و پیشخوان توسعه شرق ایران نیز هست و باید سازنده هر دوی این تعاملات شرقی-غربی و شمالی-جنوبی باشد!آیا خواهد بود؟اراده‌ی ما ایرانیان را طلب می کند!دوباره مرور نماییم: چرا مکران مهم است؟ چون ایران دریایی را در برابر ایران سرزمینی و ایران شرقی را در برابر ایران غربی به تعادل خواهد رساند. چون گوشه‌ی جنوب شرقی ایران را محل تقاطع دو گونه جدید از تعریف و نضج دهی مفهوم ایران قرار خواهد داد و مفهوم ایران را توسعه خواهد داد.به زعم نگارنده ذکر هر مزیت دیگر برای مکران ذیل اهمیت جغرافیایی آن بازخوانی خواهد شد. ذکر مسائل متعددی چون ارتقای ظرفیت ژئوپلتیک ایران، بزرگ کردن کیک اقتصاد ایران از توسعه صنعتی و کشاورزی تا شیلات و فناروی های زیستی و از ظرفیت های بکر پولی و بانکی تا گردشگری و همچنین برساخت هویت جدید اجتماعی و مدنیت جدید انسانی ذیل شهرهای جدید و توسعه امنیتی و نظامی ایران که در این مجال نمیگنجند.ذکر این انبوه خود یادداشت مفصل دیگری طلب می نماید که در کنار ابرچالش توسعه زیرساختی و فقر نیروی انسانی متخصص، حکمران و تصمیم گیر را به مداقه و موشکافی چیستی توسعه فرامی‌خواند!امری که در حداقل ۱۶ سال گذشته با بیشترین حواس‌پرتی و سردرگمی به تحیر و ناامیدی منتج شده است.با این وجود و با وجود همه‌ی ناملایمت‌ها و به رغم مدعیانی که منع عشق کنند، همچنان گوهر ارزشمند ایران و پیشرفت و توسعه‌ی آن ما را فرامی‌خواند که بیش از پیش به گوشه‌ی جنوب شرقی این سرزمین چشم بدوزیم و «آینده» ایران را از همین گوشه دریایی بسازیم! ان شاالله پی‌نوشت: این یادداشت به مناسبت برگزاری رویداد نمایشگاهی مدار (سی امین سالگرد تاسیس مرکز نوآوری و تعالی کوثر) که با حضور جمع کثیری از مسئولین کشوری من جمله رییس جمهور محترم برگزار شد، نگارش یافت و اکنون در مک‌ایران بازنشر می‌یابد.@MakoIran_ir۱۲:۳۴